Γλαφυρότατη μονογραφία για τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ανδρόνικο Α' Κομνηνό (1183-1185) μας παραδίδει η πολυγραφότατη Αυγή Παπάκου - Λάγου. Το σημαντικό έργο της απευθύνεται κύρια σε παιδιά, εύληπτο, ζωντανό, με πλούσιες περιγραφές και ποικίλο περιεχόμενο.

Στο μυθιστόρημα παρελαύνει η αυλή του Βυζαντίου με τα πρωτόκολλά της, τις αμφιέσεις, τις ειδικές προσφωνήσεις, τα ποικίλα αξιώματα. Παράλληλα όλη η δυναστεία των Κομνηνών, με ό,τι προσιδιάζει στον κάθε αυτοκράτορα, μεταφέρεται λεπτομερώς, καθώς και η κατάσταση σ' ολόκληρη την αυτοκρατορία με τους εχθρούς και τους συμμάχους της.

Παίρνοντας αφορμή από καίρια και καθοριστικά αποθησαυρίσματα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων (τα οποία χρησιμοποιεί ως υπότιτλους σε κάθε κεφάλαιο), που ασχολήθηκαν με τον Ανδρόνικο Κομνηνό και το Βυζάντιο, η συγγραφέας αναπτύσσει το θέμα παρασταίνοντας «ψυχή τε και σώματι» τους πρωταγωνιστές, στήνοντας ανάγλυφη την προσωπικότητα κυρίως αυτού του αυτοκράτορα.

Ηταν, βραχύχρονη η βασιλεία του και δεν κατόρθωσε να εφαρμόσει το μεγαλοφυές σχέδιό του για την ανόρθωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την ανακούφιση των γεωργών και φτωχών λαϊκών στρωμάτων που «γονάτισε» η 37χρονη αντιλαϊκή πολιτική του προκατόχου εξαδέλφου του Μανουήλ Κομνηνού. «Κύρια αιτία της γενικής δυσαρέσκειας: Η κόπωση που αισθανόταν ο πληθυσμός υποφέροντας τα δύο κακά, που τόσο καλά αντελήφθη ο Ανδρόνικος: το ακόρεστον του Δημοσίου Ταμείου και η αλαζονεία των πλουσίων». «Στην κρίσιμη αυτή στιγμή εμφανίζεται στη σκηνή ο Ανδρόνικος Κομνηνός. Ενας δυναμικός ηγέτης, που ζητούσαν οι λαϊκές μάζες. Μορφωμένος, αποφασιστικός, διπλωμάτης και πολιτικός με μεγάλα σχέδια...». «Κανονικά η πολιτική αυτού του ευνοούμενου των λαϊκών και επαρχιακών μαζών, υπήρξε πριν απ' όλα αντιλατινική και αντιαριστοκρατική...».

Ομως, ο λαός που τον ανέδειξε, παρασυρμένος από καλοστημένες σκευωρίες και ψεύδη των αντιπάλων του, τον κατέβασε από το θρόνο, σκάβοντας έτσι το λάκκο του.

Υ.Γ.: Στο προηγούμενο κριτικό σημείωμα για τα βιβλία του Φάνη Κωνσταντινίδη στις 18/4, ο δαίμων του τυπογραφείου δυο φορές άλλαξε το όνομα του συγγραφέα σε Δάνης και Γιάννης, αντί για Φάνης.