Με μια παράφραση του τίτλου της τελευταίας του αριστουργηματικής ταινίας, «Leonora Addio», αποχαιρετάμε με τεράστια θλίψη τον σπουδαίο Ιταλό σκηνοθέτη Πάολο Ταβιάνι, έναν από τους τελευταίους της δρακογενιάς του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Ο Πάολο Ταβιάνι «έφυγε» από τη ζωή την Πέμπτη σε ηλικία 92 ετών, 5 χρόνια μετά τον αδερφό του, Βιτόριο, που μαζί έγραψαν Ιστορία στον μεταπολεμικό ιταλικό κινηματογράφο, υπογράφοντας μερικά αριστουργήματα του ιταλικού κινηματογράφου, με μαρξιστική αισθητική και ματιά, χαρίζοντάς μας αξεπέραστες πολιτικές ταινίες, στρατευμένες στην πλευρά της εργατικής τάξης.

Ο Πάολο Ταβιάνι γεννήθηκε το 1931, δύο χρόνια μετά τον Βιτόριο, στο Σαν Μινιάτο, έναν μικρό δήμο στα περίχωρα της Πίζας. Παιδιά αστικής οικογένειας, διαπαιδαγωγήθηκαν άνετα. Μελέτησαν μουσική και παίζοντας διάφορα όργανα ήρθαν σε επαφή με μουσικούς κύκλους, έμαθαν να αγαπούν την ιταλική μουσική παράδοση και όχι μόνο αυτή. Σπούδασαν στο Πανεπιστήμιο της Πίζας και γρήγορα ο κινηματογράφος τούς κέρδισε. Πρώτα στην κριτική και στη δημιουργία κινηματογραφικών λεσχών στην περιοχή τους, και στη συνέχεια στη σκηνοθεσία. Ασχολήθηκαν με το σενάριο και η επιθυμία για ένα δικό τους βλέμμα στην ιταλική πραγματικότητα τους οδήγησε αρχικά σε μια σειρά ντοκιμαντέρ.

Από τη δεκαετία του '60 ξεκινούν να γυρίζουν ταινίες, ενώ η δεκαετία του '70 ήταν ίσως και η πιο γόνιμη δημιουργικά περίοδός τους, καθώς γυρίστηκαν οι ταινίες «Ο Σαν Μικέλε είχε έναν κόκορα», «Αλονζανφάν» και «Πατέρας Αφέντης», με το οποίο κέρδισαν και τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών το 1977. Τη δεκαετία του '80 ξεχωρίζουν «Η νύχτα του Σαν Λορέντζο», με την οποία κέρδισαν το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες, και το «Χάος».

Ο Πάολο σταμάτησε να δημιουργεί. Το 2012 μαζί με τον Βιτόριο απέσπασαν τη Χρυσή Αρκτο στο Βερολίνο, για την ταινία «Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει». Το 2021 το «Leonora Addio» ήταν η τελευταία ταινία του Πάολο...