Η Στρατηγική καθορίζει διάφορες «νέες δράσεις» για την επίτευξη αυτού του στόχου, π.χ. «ενθαρρύνοντας τις χώρες της ΕΕ να επενδύσουν περισσότερα, καλύτερα, από κοινού και "ευρωπαϊκά"», με «νέα προγράμματα για την αγορά και την ευκολότερη συνεργασία σε ευρωπαϊκό επίπεδο». Επίσης, «καθιστώντας την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία ισχυρότερη, πιο ευαίσθητη και πιο καινοτόμο», με «μέτρα για την υποστήριξη της έρευνας, την τόνωση των επενδύσεων και την εργασία σε ζητήματα κατά μήκος των αλυσίδων εφοδιασμού».

Προβλέπουν επίσης έξτρα χρηματοδότηση «για την προετοιμασία της αμυντικής βιομηχανίας, μέσω ενός νέου προγράμματος ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας αξίας 1,5 δισ. ευρώ και συζήτησης των αμυντικών αναγκών για τον επόμενο μακροπρόθεσμο προϋπολογισμό της ΕΕ σε συνεργασία με εταίρους σε όλο τον κόσμο - η Ουκρανία, για παράδειγμα, θα μπορεί να συμμετέχει σε προγράμματα της ΕΕ στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας», όπως τονίζουν, ενώ σε αυτό το πλαίσιο θα ανοίξουν και Γραφείο Αμυντικής Καινοτομίας στο Κίεβο.

Στη Στρατηγική μπαίνουν επίσης συγκεκριμένοι στόχοι μέχρι το 2030, όπως ότι οι χώρες της ΕΕ θα πρέπει να αγοράζουν τουλάχιστον το 40% του αμυντικού εξοπλισμού από κοινού, ώστε να μειώνουν κόστη και να επιτυγχάνεται ομοιοτυπία. Περαιτέρω, να δαπανούν τουλάχιστον το ήμισυ του προϋπολογισμού τους για αμυντικές προμήθειες σε προϊόντα που κατασκευάζονται στην Ευρώπη, καθώς και να εμπορεύονται τουλάχιστον το 35% των αμυντικών αγαθών με χώρες της ΕΕ αντί άλλων χωρών.

Στις Βρυξέλλες επιμένουν ότι αυτά τα μέτρα δεν θα ωφελήσουν μόνο τα κράτη - μέλη της ΕΕ «αλλά και βασικούς συμμάχους, συμπεριλαμβανομένων του ΝΑΤΟ και της Ουκρανίας».