Ζήτω η επανάσταση η γελαστή

που ορμάει με φόρα!

Αυτός είναι ο μεγάλος πόλεμος

ο μοναδικός απ' όλους

όσους είδε η ιστορία ως τώρα.

(«Λένιν», Β. Μαγιακόφσκι)

Ζήτω ο ηγέτης της Επανάστασης. Που το έργο του συνεγείρει μέχρι σήμερα, προετοιμάζει τις στρατιές των επαναστάσεων που θα έρθουν... Εκατοντάδες μέλη και φίλοι του Κόμματος απέτισαν με την παρουσία τους χτες το βράδυ φόρο τιμής στον Λένιν και στο έργο που μας κληροδότησε, πυξίδα του κόσμου που οραματίζονται, του απαλλαγμένου από την ταξική εκμετάλλευση.

Στην κατάμεστη αίθουσα συνεδρίων της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό και στο φουαγιέ της, άνθρωποι όλων των ηλικιών, εργάτες του πνεύματος και του χεριού, νεολαία, αλλά και μεγαλύτεροι σε ηλικία σύντροφοι έδωσαν το «παρών» στη μεγάλη εκδήλωση που διοργάνωσε η ΚΕ του Κόμματος τιμώντας τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Λένιν, του μεγαλύτερου επαναστάτη που έζησε στον 20ό αιώνα.

Με τη χτεσινή και πολλές ακόμα εκδηλώσεις που έγιναν και θα γίνουν σε όλη την Ελλάδα, το ΚΚΕ τίμησε και τιμά τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Λένιν, φωτίζοντας τα επίκαιρα συμπεράσματα για την οργάνωση της ταξικής πάλης και δίνοντας όλες του τις δυνάμεις στον αγώνα για να βγουν η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα πιο δυναμικά και πιο μαζικά στο προσκήνιο.

Στην εκδήλωση μίλησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας και ακολούθησε συναυλία κλασικής μουσικής με έργα των Σοβιετικών συνθετών Ντμίτρι Σοστακόβιτς και Βολοντιμίρ Θεμελίδη, δύο συνθετών που ύμνησαν με το έργο τους τον νέο κόσμο που γεννιέται και τη σημασία τού να αγωνίζεται κανείς γι' αυτόν, που με την Τέχνη τους συνέβαλαν στη γνώση της πραγματικότητας στην επαναστατική της εξέλιξη, που με την Τέχνη τους θέλησαν όσο τίποτα άλλο να βοηθήσουν στο σιγούρεμα της νίκης του καινούργιου. Αλλωστε, η Οκτωβριανή Επανάσταση και η σοσιαλιστική οικοδόμηση έδωσαν τεράστια ορμή στην πολιτιστική ανάπτυξη του σοβιετικού λαού. Δημιουργήθηκε ένα πολυπληθέστατο και άρτια εκπαιδευμένο μουσικό δυναμικό, μα πάνω απ' όλα διαμορφώθηκε ένα μεγάλο μουσικά μορφωμένο ακροατήριο, που ήταν σε θέση να κατανοεί και να απολαμβάνει και σύνθετα είδη Τέχνης, όπως είναι η συμφωνική μουσική.

Η Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Χρήστου Ηλ. Κολοβού παρουσίασε τον «Οκτώβρη» (1967) του Σοστακόβιτς και την «Επετειακή Συμφωνία» (1927) του Θεμελίδη, αποσπώντας το πιο θερμό και ενθουσιώδες χειροκρότημα. Μαέστρος και μουσικοί δέχτηκαν τις θερμές ευχαριστίες του ΚΚΕ, όπως και οι διοικητικοί και τεχνικοί υπάλληλοι των μουσικών συνόλων της ΕΡΤ για τη συμβολή τους, ενώ σε όλους τους μουσικούς δόθηκε ως αναμνηστικό για την συμμετοχή τους η νέα έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής», «Λένιν. Ο άνθρωπος και το έργο του» του Αλ. Ρ. Ουίλιαμς.

Και τα δύο έργα υμνούν τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση.

Ο «Οκτώβρης» είναι το μοναδικό συμφωνικό ποίημα που έγραψε ο Σοστακόβιτς. Στο κεντρικό τμήμα του υπάρχει και η μελωδία από το «Τραγούδι των παρτιζάνων», που είχε γράψει ο Σοστακόβιτς για την ταινία των αδελφών Βασίλιεφ «Οι ημέρες του Βολοτσάγεφ». «Πριν από λίγους μήνες ήμουν στα στούντιο της Mosfilm, όπου η παλιά ταινία των αδερφών Βασίλιεφ, για την οποία έγραψα τη μουσική, ετοιμαζόταν για επανέκδοση. Οταν το άκουσα ξανά... "άκουσα" ολόκληρο το μελλοντικό συμφωνικό μου ποίημα και άρχισα να το γράφω...», είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ο μεγάλος συνθέτης.

Η «Επετειακή Συμφωνία» του Θεμελίδη παρουσιάστηκε σε πρώτη πανελλήνια εκτέλεση και μία από τις ελάχιστες παγκοσμίως. Ο γεννημένος από Ελληνα πατέρα, ποντιακής καταγωγής, και μητέρα Ουκρανή, δημιούργησε τη Συμφωνία αυτή προς τιμήν των 10 χρόνων της Επανάστασης. Ηταν το πρώτο του έργο, με το οποίο στράφηκε στο θέμα της Επανάστασης.

Στο έργο κυριαρχεί η ενεργή κίνηση. Το θέμα της Συμφωνίας αποτελείται από ρωσικά και ουκρανικά θέματα τραγουδιού και χορού και μετρημένους αλλά έντονους τονισμούς από επαναστατικά τραγούδια και εμβατήρια, όπως τα «Επέσατε Θύματα», «Γενναίοι Σύντροφοι» κ.ά.

Στο φινάλε της Συμφωνίας μπλέκεται το παραδοσιακό ρωσικό τραγούδι «Οι βαρκάρηδες του Βόλγα» μαζί με τη «Διεθνή», φανερώνοντας το φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας, ένας σαφής υπαινιγμός ότι ο Θεμελίδης αντιλαμβανόταν τον αγώνα του σοβιετικού προλεταριάτου για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού ως ένα μεγάλο διεθνιστικό καθήκον.

Μάλιστα, στον Περισσό η Συμφωνία παρουσιάστηκε ολοκληρωμένη, μακριά από τις όποιες προσπάθειες γίνονται σήμερα να αξιοποιηθούν ο Θεμελίδης και το έργο του εθνικιστικά από τη σημερινή Ουκρανία, όπου το έργο παίζεται χωρίς το τελευταίο μέρος, στο οποίο ακούγεται η «Διεθνής». «Σήμερα του δίνουμε ξανά την πραγματική του διάσταση, αυτή για την οποία γράφτηκε: Την προσπάθεια οικοδόμησης της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας και του προλεταριακού διεθνισμού» σημειώθηκε, ενώ κατ' απαίτηση των εκατοντάδων παρευρισκόμενων το τελευταίο μέρος παίχτηκε και δεύτερη φορά!

Στο φουαγιέ της αίθουσας βρισκόταν και το εκμαγείο του Λένιν, που είχε προσφέρει στο ΚΚΕ ο αείμνηστος Δ. Ταλαγάνης. Ο Δ. Ταλαγάνης ως φοιτητής στη Μόσχα το 1970 συμμετείχε στον μεγάλο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για το Νέο Μουσείο του Λένιν και απέσπασε το πρώτο βραβείο. Ο δάσκαλός του, μεγάλος αρχιτέκτονας Κονσταντίν Μέλνικοφ, του χάρισε το αντίγραφο του νεκρικού εκμαγείου του Λένιν, σε επιβράβευση της μεγάλης επιτυχίας του.