Εθιμα της Λαμπρής, της γιορτής που έρχεται από πολύ μακριά. Από τις αρχέγονες τελετουργίες που αποτυπώθηκαν στις μυθολογίες όλων των λαών με τις οποίες ο άνθρωπος γιόρταζε την «αναγέννηση» της γης, την άνοιξη, μετά από την παγωνιά του χειμώνα, υμνούσε το φως του ήλιου, την πρασινάδα που φούντωνε, την ευφορία που του προκαλούσε αυτή η διαδικασία. Μην μπορώντας να ερμηνεύσει αυτήν την αλλαγή επινοούσε θεότητες οι οποίες λειτουργούσαν σαν αιτία της αλλαγής και, επομένως μέσω των λατρευτικών τελετών για τους θεούς εκφραζόταν και η ανθρώπινη ανάγκη για καλυτέρευση της ζωής