Αμαλία Παπασωτηρίου: Η γυναίκα εντάχθηκε στις Ενοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) τη δεκαετία του 1950, υπηρετώντας αποκλειστικά ως νοσηλεύτρια σε στρατιωτικά νοσοκομεία. Το 1974 αυξήθηκε ο αριθμός των γυναικών στρατιωτικών, ενώ είκοσι (20) χρόνια αργότερα γυναίκες εντάσσονται σε στρατιωτικές σχολές όλων των ειδικοτήτων. Για μια γυναίκα στρατιωτικό στα στρατόπεδα, στα νοσοκομεία, στις φρεγάτες και σε όποιον άλλον χώρο χρειαστεί, η υπηρεσία είναι ιδιαίτερα σκληρή. Οι βάρδιες, τα κυλιόμενα ωράρια και η απομάκρυνση πολλές φορές από το σπίτι της επιφέρουν μεγάλες δυσκολίες. Οι δυνατότητες για προσωπική και οικογενειακή ζωή περιορίζονται. Οι προϋποθέσεις για να δημιουργήσουν οικογένεια και να αντεπεξέλθουν σε αυτήν είναι περιορισμένες και προβληματικές, ελλείψει δημόσιων υποδομών (βρεφονηπιακών - παιδικών σταθμών κ.λπ.). Οι χαμηλοί μισθοί, η ακρίβεια σε όλους τους τομείς της ζωής, τα αυξημένα κόστη για την απόκτηση ενός παιδιού, η κύηση, ο τοκετός, η φύλαξη και η φροντίδα, είναι θέματα που αντιμετωπίζει και η γυναίκα στρατιωτικός όπως και κάθε γυναίκα ευρύτερα στην κοινωνία. Η γυναίκα στρατιωτικός, αν και έριξε τα «ανδροκρατούμενα κάστρα», όπως συνήθως λέγεται, αν και τα καταφέρνει εξίσου καλά στο στρατόπεδο και στο σπίτι, αν και χαρακτηρίζεται «ίση μεταξύ ίσων», αν και συχνά παίρνει χειροκρότημα, στην πραγματικότητα λαμβάνει μεγάλες απογοητεύσεις και πολλαπλή εκμετάλλευση. Εχει ελάχιστο έως και ανύπαρκτο χρόνο για προσωπική και κοινωνική ανάπτυξη, ώστε να αντιληφθεί τη δεινή θέση στην οποία βρίσκεται και να αντιδράσει συλλογικά προς όφελος δικό της, των παιδιών της και της κοινωνίας ολόκληρης. Είναι ένα «πολυεργαλείο» που τα κάνει όλα και συμφέρει, όχι όμως την ίδια.

-- Σας ακούσαμε να λέτε στη συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Σύνταγμα, «αν όλοι οι τίμιοι άνθρωποι συνενωθούν τότε θα διαφυλάξουμε την ειρήνη, θα υπερασπιστούμε (...) την ευτυχία και την ευημερία των λαών»! Τι βλέπετε; Μπορεί να νικήσουν σήμερα οι λαοί;

Α. Π.: Με τον όρο «τίμιοι άνθρωποι» εννοώ τους πραγματικούς παραγωγούς του πλούτου. Οι λαοί είναι οι δημιουργοί του πλούτου, όχι όμως και οι κάτοχοι. Ο πλούτος συγκεντρώνεται στα χέρια λίγων και αδίστακτων επιχειρηματικών ομίλων που ως μόνο στόχο τους έχουν το κέρδος και το πετυχαίνουν με την εκμετάλλευση και σε βάρος των πολλών, σύμφωνα πάντα με τους νόμους των κυβερνήσεων. Οι ανταγωνισμοί των επιχειρηματικών ομίλων για μεγαλύτερα κέρδη και επικράτηση δημιουργούν συγκρούσεις που φθάνουν σε επίπεδο αστικών κρατών και πολεμοκάπηλων διεθνών οργανισμών. Ανταγωνισμοί και συγκρούσεις απαιτούν πολεμικούς εξοπλισμούς μέχρι και πολέμους. Φτωχοποιούν τους λαούς και τους ζητούν να βάλουν πλάτη για την ευόδωση των πολεμοκάπηλων σχεδίων τους. Οπως λέει και ο ποιητής, «να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ». Οι λαοί δεν έχουν κάτι να χωρίσουν, παρά μόνο να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να χαλάσουν τα πολεμοκάπηλα σχέδια των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, κρατών και κυβερνήσεων. Παραπλανούν τον κόσμο και διαπράττουν πολέμους και εγκλήματα στο όνομα του «εθνικού» συμφέροντος. Ομως, τα συμφέροντα των λαών είναι διαφορετικά από αυτά των αρπακτικών. Αντί των επιχειρηματικών κερδών και των πολέμων, οι λαοί οφείλουν να διεκδικούν παραγωγή επιστήμης, τεχνολογίας, πολιτισμού και υποδομών προς όφελος της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Οφείλουν να διεκδικούν δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία, συγκοινωνίες, προστασία από φυσικές καταστροφές, ανθρώπινες εργασιακές συνθήκες. Ομως, οι λαοί οφείλουν παράλληλα με τους κόπους τους για επιβίωση να αντιληφθούν τη δύναμή τους και να συνενωθούν στην πάλη για καλύτερες συνθήκες ζωής. Οργανωμένοι λαοί, με κατάλληλη ηγεσία, μπορούν να αποτελέσουν ένα ποτάμι φουσκωμένο που τίποτα δεν το σταματά.