ΦΩΤΟ

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΟΥΡΛΕΣΑΣ γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1949. Στην Αθήνα εργάστηκε στο Τμήμα Πρασίνου στον δήμο Βύρωνα. Κατά τη δεκαετία του '90 διετέλεσε πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του δήμου. Κατά τη διάρκεια της θητείας του αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των εργαζομένων και τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Υπερασπίστηκε τις θέσεις του ΚΚΕ, του οποίου υπήρξε μέλος μέχρι το τέλος της ζωής του.

Πέρασαν δύο χρόνια που «έφυγε» από κοντά μας και στη μνήμη του οι κόρες του Αναστασία και Εριφύλη προσφέρουν στο κόμμα του, το ΚΚΕ, 100 ευρώ μέσω ΚΟΒ Κέντρου Βύρωνα.

***

Τιμώντας τη μνήμη του αξέχαστου παιδικού φίλου και κουμπάρου ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΧΥΛΑ, από τις Ράχες Ικαρίας, που υπήρξε συνοδοιπόρος των λαϊκών αγώνων όλα τα χρόνια, προσφέρω 40 ευρώ στον «Ριζοσπάστη».

Εκφράζω τα συλλυπητήριά μου στην οικογένειά του, στη σύζυγό του Μάχη Κόχυλα, στα παιδιά του Σοφιάνα και Γιάννη Κόχυλα, στα αδέρφια του Ειρήνη και Κώστα Κόχυλα, συμμετέχοντας στο βαρύτατο πένθος τους.

Αλεξάνδρα Κωνσταντινιάδου

***

ΦΩΤΟ

Την Κυριακή 15 Σεπτέμβρη στο Καστόρι Λακωνίας γίνεται το 40ήμερο μνημόσυνο του ακούραστου και μαχητικού αγωνιστή ΘΑΝΑΣΗ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, που τόσο πρόωρα και αναπάντεχα «έφυγε» από τη ζωή.

Ο πόνος της απώλειάς του είναι μεγάλος τόσο στους δικούς του ανθρώπους όσο και στην ευρύτερη κοινωνία της περιοχής.

Στη μνήμη του σύντροφοι και φίλοι προσφέρουν στο ΚΚΕ 250 ευρώ μέσω της ΚΟΒ περιχώρων Σπάρτης.

***

Στη μνήμη της αγαπημένης ΜΑΡΙΑΣ ΨΩΜΑ, αντί στεφάνου, προσφέρουμε 50 ευρώ στο ΚΚΕ, μέσω της ΚΟΒ Ταξιάρχη Κορυδαλλού.

Οικογένεια Μουρελάτου

***

ΦΩΤΟ

Στη μνήμη του πολυαγαπημένου μας εγγονού ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΚΟΥΡΤΟΠΟΥΛΟΥ προσφέρουμε για ενίσχυση στο ΚΚΕ το ποσό των 100 ευρώ, μέσω ΚΟΒ Πετραλώνων - Θησείου.

Σταύρος και Ηλέκτρα Σκουρτοπούλου

***

Στη μνήμη των κομμουνιστών αγωνιστών ΚΑΜΙΔΑΥΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ, ΚΑΜΙΔΑΥΛΟΥ ΠΑΝΟΥ και ΚΑΜΙΔΑΥΛΟΥ ΣΤΡΑΤΩΣ, με καταγωγή από την Κατούνα Αιτωλοακαρνανίας.

Ο Καμίδαυλος Παύλος ήταν στέλεχος του ΚΚΕ και αντάρτης του ΕΛΑΣ. Εξορίστηκε και φυλακίστηκε για 30 χρόνια, χωρίς ποτέ να υπογράψει και να προσκυνήσει τους φασίστες. Πέθανε φυματικός μετά από χρόνια βασανισμών και ταλαιπωρίας.

Ο Καμίδαυλος Πάνος (μικρότερος αδελφός του Παύλου), σε ηλικία 23 ετών στην προσπάθειά του να περάσει στον ΔΣΕ, τον πρόδωσε ένας χαφιές του χωριού, που τον τροφοδοτούσε με φαγητό. Τον σκότωσε η συμμορία των ταγματασφαλιτών της περιοχής, χρησιμοποιώντας χειροβομβίδα από μακριά μετά από ενέδρα. Δεν είχαν τα κότσια να τον πλησιάσουν, τέτοιο παλικάρι ήταν. Στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν τοποθετώντας τον σε ένα παλούκι στην αυλή του σπιτιού του, προς παραδειγματισμόν.

Η Καμίδαυλου Στράτω (αδελφή του Παύλου και του Πάνου) πέρασε όλα τα μαρτύρια από τους ταγματασφαλίτες εκείνα τα χρόνια, χωρίς να προδώσει τις αξίες και τα ιδανικά του ΚΚΕ.

Στη μνήμη τους προσφέρουμε 150 ευρώ, μέσω της ΚΟΒ Ανατολικού Αγρινίου, για την ενίσχυση του ΚΚΕ.

Οι συγγενείς, Αραβανή Αικατερίνη, Αραβανής Μάκης

***

ΦΩΤΟ

Ο σύντροφος και αγωνιστής ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΜΑΤΑΦΙΑΣ πρωτοστάτησε για χρόνια στο κίνημα των γονέων, στο κίνημα των συνταξιούχων, πάντα μπροστάρης σε όλους τους αγώνες της περιοχής του Ιλίου. Στη μνήμη του και τιμώντας τις αγωνιστικές παραδόσεις του η Επιτροπή Ειρήνης Ιλίου προσφέρει το ποσό των 100 ευρώ στο ΚΚΕ μέσω των Κομματικών Οργανώσεων Ιλίου.

***

ΦΩΤΟ

Συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από τότε που «έφυγε» από κοντά μας ο αγαπημένος μας δάσκαλος ΧΑΜΠΙΠΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ. Ο Γιάννης καταγόταν από την Ηπειρο. Αγάπησε εξίσου όμως και τη Ζαχάρω, στην οποία έμενε μόνιμα. Πιστός σύντροφος, αγαπημένος σύζυγος και πατέρας έβαλε και αυτός το λιθαράκι του στη μεγάλη πορεία του Κόμματος. Στη μνήμη του προσφέρουμε στο ΚΚΕ, μέσω της ΚΟΒ Ζαχάρως, 100 ευρώ.

Η γυναίκα του και τα παιδιά του

***

ΦΩΤΟ

Στην μνήμη του συντρόφου ΤΑΣΟΥ ΧΑΡΤΟΜΑΝΤΖΙΔΗ, που «έφυγε» πρόωρα από τη ζωή, σε ηλικία 64 ετών, στις 4/9/2024, σύντροφοι, φίλοι και συγγενείς προσφέρουμε στο τιμημένο ΚΚΕ το ποσό των 740 ευρώ μέσω της ΤΟ Ροδόπης.

Ο σ. Τάσος γεννήθηκε το 1960 και μεγάλωσε στο Θρυλόριο Ροδόπης. Καταγόταν από αγροτική οικογένεια, ζώντας από παιδί τις δυσκολίες της αγροτικής ζωής. Υπήρξε για χρόνια στέλεχος της Κομματικής Οργάνωσης Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, μέλος της Επιτροπής Περιοχής, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Ροδόπης.

Εργάστηκε ως εργάτης σε διάφορες δουλειές και εργοστάσια της Βιομηχανικής Περιοχής Κομοτηνής, δούλεψε ως αυτοαπασχολούμενος, αλλά και ως κτηνοτρόφος ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Ζώντας στο πετσί του τη σκληρή δουλειά και εκμετάλλευση ήρθε σε επαφή με τις επαναστατικές ιδέες του ΚΚΕ τη δεκαετία του 1980 και συνέδεσε τη ζωή του με το Κόμμα για πάνω από 4 δεκαετίες, μέχρι και το πρόωρο φευγιό του.

Οντας πρωτοπόρος αγωνιστής του εργατικού και του αγροτοκτηνοτροφικού κινήματος στη Ροδόπη, υπήρξε μέλος του ΔΣ της Ενωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Κομοτηνής και μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Κομοτηνής. Ως αγροτοκτηνοτρόφος διετέλεσε πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Θρυλορίου και μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Νομού Ροδόπης.

Ο σύντροφος Τάσος δεν έλειψε από κανέναν μικρό ή μεγάλο αγώνα του λαού της περιοχής. Ενάντια στη μετατροπή της περιοχής σε ΝΑΤΟικό προγεφύρωμα, μπροστά από τρένα με ΝΑΤΟικό πολεμικό υλικό. Ενάντια στα σχέδια των χρυσοθήρων για την εξόρυξη χρυσού στην περιοχή των Σαπών. Ενάντια στο ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Θα τον θυμόμαστε σε μία από τις πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις στη Ροδόπη που έβγαζε ομιλία πάνω από ένα αγροτικό, στηλιτεύοντας την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ και την ερημοποίηση των χωριών εξαιτίας της αντιαγροτικής πολιτικής που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια, καλώντας τους συναδέλφους του σε ανυποχώρητο αγώνα.

Τον χαρακτήριζε η ικανότητα να αναπτύσσει δεσμούς με τους ανθρώπους του μόχθου, της πόλης και της υπαίθρου, να είναι μέρος της καθημερινότητάς τους, αλλά και αποκούμπι τους για να μοιράζονται τα βάσανά τους. Από τη Νέα Καλλίστη μέχρι τις Σάπες, από τα καφενεία της Φιλιππούπολης μέχρι την Οργάνη τον αναγνώριζαν ως έναν σταθερό αγωνιστή στο πλευρό τους, έναν αταλάντευτο κομμουνιστή.

Ιδιαίτερα θα τον θυμόμαστε για τη σταθερή του έγνοια για την προσωπική κατάσταση των συντρόφων. Δεν είναι λίγοι οι σύντροφοι και φίλοι που μοιράστηκε το φαΐ του μαζί μας στη μέση παρόλο που δεν του περίσσευε. Πάντα τόνιζε πως τα σπίτια των κομμουνιστών πρέπει να είναι ανοιχτά για τους συντρόφους, αλλά και για όποιον το έχει ανάγκη. Πάντα υπήρχε ένα ξύλο για να μπει στη σόμπα για κάποιον που θα κρύωνε, πάντα θα υπήρχε φαγητό στην κατσαρόλα γι' αυτόν που θα πεινούσε.

Η μνήμη του θα μας συντροφεύει στους καθημερινούς αγώνες και το παράδειγμά του θα μας γεμίζει αισιοδοξία ώστε να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες της ζωής και του αγώνα.

***

ΦΩΤΟ

Για την ενίσχυση του ΚΚΕ, ο φίλος και σύντροφος Τάσος Μανωλίτσης (Κουβαλιάς), μηχανικός αρχιτέκτονας, έδωσε μέσω της ΚΟΒ Καλογρέζας - Αλσούπολης το ποσό των 50 ευρώ στη μνήμη του πατέρα του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΝΩΛΙΤΣΗ (Κουβαλιάς). Ο Γιώργος Μανωλίτσης ξυλοκοπήθηκε το καλοκαίρι του 1947 στο Σχολείο του Αλεξάνδρου Λευκάδας από άνδρες της Χωροφυλακής.

***

ΦΩΤΟ

Στη μνήμη του συντρόφου ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ οι σύντροφοι και οι φίλοι του προσφέρουν το ποσό των 300 ευρώ, μέσω της ΚΟΒ Ε΄ Διαμερίσματος Πειραιά του ΚΚΕ.

• Στη μνήμη του ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ προσφέρουμε στο ΚΚΕ 50 ευρώ μέσω ΚΟΒ Μετάλλου Πειραιά.

Η οικογένεια Καρακάσογλου Γεωργίου

***

ΦΩΤΟ

Στη μνήμη του ΟΤΤΑΒΙΑΝΟ ΜΠΡΟΥΝΟ, αγωνιστή της ζωής που «έφυγε» από κοντά μας πριν από 4 περίπου χρόνια, προσφέρουμε 20 ευρώ στο ΚΚΕ, το κόμμα που παλεύει για την ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος, μέσω της ΚΟΒ Ιλισίων.

Η σύζυγός του Ζωή και τα παιδιά του

***

ΦΩΤΟ

Στη μνήμη της συντρόφισσας ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ, άξιου παιδιού του Κόμματός μας, προσφέρω 30 ευρώ μέσω ΚΟΒ Ταύρου.

Χρ. Τσεντούρου

***

ΦΩΤΟ

Στη μνήμη του συντρόφου ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΡΑΓΚΟΥΣΗ, μέλους της ΚΟΒ Ταξί της ΤΟ ΕΒΕ Αττικής, που «έφυγε» ξαφνικά και πρόωρα από τη ζωή στις 16 Αυγούστου, οι σύντροφοί του από την ΚΟΒ προσφέρουν 500 ευρώ.

***

ΦΩΤΟ

Ενας χρόνος πέρασε που «έφυγε» από κοντά μας ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΣΤΑΜΟΣ. Ως μέλος του ΚΚΕ πάλεψε για τα ιδανικά του σοσιαλισμού. Στη μνήμη του προσφέρουμε στο ΚΚΕ 30 ευρώ μέσω της ΚΟΒ Πετραλώνων - Θησείου.

Η οικογένειά του

***

ΦΩΤΟ 2

Στη μνήμη του συζύγου της ΧΡΗΣΤΟΥ ΤΣΟΜΑΚΟΥ και του γιου της ΝΙΚΟΥ ΤΣΟΜΑΚΟΥ, που παρέμειναν πιστοί στα κομμουνιστικά ιδεώδη μέχρι την τελευταία τους πνοή, η Βέρα Τσομάκου προσφέρει 25 ευρώ στην Οικονομική Εξόρμηση του ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ Χορτιάτη, και 25 ευρώ στην ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Ο Νικόλαος Τσομάκος, γιος του πολιτικού πρόσφυγα και αγωνιστή Χρήστου Τσομάκου, γεννήθηκε στις 13/11/1967 στην Τασκένδη και απεβίωσε στις 23/7/2024. Επαναπατρίστηκε στην Ελλάδα με τους γονείς του το 1985 και έμενε στη Θεσσαλονίκη. Εργαζόταν ως νοσηλευτής στη Γενική Κλινική της Θεσσαλονίκης. Πάντα υπηρετούσε τους ασθενείς του με επαγγελματική συνείδηση και έτρεφε αγάπη για τους συνανθρώπους του. Ηταν πολύ δραστήριος και τα αγαπημένα του χόμπι ήταν το διάβασμα, η μουσική και το ψάρεμα. Τα τελευταία χρόνια έδινε τη δική του μάχη με τον καρκίνο. Δυστυχώς, απεβίωσε τον Ιούλη του 2024.

Ο Χρήστος Τσομάκος γεννήθηκε το 1934 στο χωριό Φουστάνη Αλμωπίας, σε πολυμελή φτωχή αγροτική οικογένεια. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ο πατέρας του, Νικόλαος Τσομάκος, μέλος του ΚΚΕ από το 1930 κυνηγήθηκε άγρια από τη μεταξική δικτατορία και φυλακίστηκε πολλές φορές. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Μετά τη Βάρκιζα διώχθηκε και κατέφυγε στο Μπούλκες. Μετά τον Εμφύλιο έζησε ως πολιτικός πρόσφυγας και πέθανε στην Τασκένδη. Η μητέρα του, Γαρυφαλλιά, αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης, καταδιώχθηκε και φυλακίστηκε από το μεταβαρκιζιανό καθεστώς, έζησε κι αυτή ως πολιτική πρόσφυγας στην Τασκένδη και πέθανε μετά τον επαναπατρισμό της στη Θεσσαλονίκη. Εκτός από τον Χρήστο, άλλα δύο αδέρφια του ήταν στον Δημοκρατικό Στρατό, ενώ η αδελφή τους σκοτώθηκε το 1948 στο Μπίκοβικ (Καστοριά).

Τρεις φορές δοκίμασε ο μικρός Χρήστος να πάει στο σχολείο αλλά δεν μπόρεσε. Ο ιταλοελληνικός πόλεμος, η Κατοχή, το μεταβαρκιζιανό καθεστώς τον εμπόδισαν. Στα έντεκα χρόνια του έκανε τον λούστρο στην Εδεσσα για να βγάλει το ψωμί του. Επειδή ο πατέρας του ήταν μαχητής του ΕΛΑΣ, οι Γερμανοί έκαψαν το σπίτι τους και από τότε η οικογένεια ήταν στους δρόμους. Μόλις 14 χρόνων, με δική του επιμονή, κατατάχτηκε στον Δημοκρατικό Στρατό. Το όπλο του, επειδή ήταν μικρόσωμος, του έφτανε ως τον αστράγαλο. Πήρε μέρος σε όλες τις επιχειρήσεις και με το τέλος του Εμφυλίου βρέθηκε κι αυτός στην Τασκένδη.

Εκεί του δόθηκε η ευκαιρία να εκπληρώσει τη μεγάλη του λαχτάρα για μόρφωση. Εμαθε γρήγορα τη ρωσική γλώσσα, τελείωσε τη Σχολή Αξιωματικών του Σοβιετικού Στρατού και ταυτόχρονα το δεκατάξιο Γυμνάσιο. Στη συνέχεια, τελείωσε το Κρατικό Ωδείο Τασκένδης και διορίστηκε διευθυντής Μουσικής Σχολής στην πόλη Σαμαρκάνδη για 4 χρόνια. Επέστρεψε στην Τασκένδη και φοίτησε στο Ινστιτούτο Πολιτισμού από όπου απέκτησε τον επιστημονικό τίτλο Magistr Καλλιτεχνικών Επιστημών. Το 1970 οργάνωσε στην Τασκένδη Ωδείο και το διηύθυνε ως το 1985. Πρόσφερε ακόμα υπηρεσίες στην ελληνική παροικία οργανώνοντας χορωδίες, ορχήστρα, φεστιβάλ μουσικά και καλλιτεχνικά. Για την προσφορά του τιμήθηκε από την κυβέρνηση της ΕΣΣΔ με δύο μετάλλια. Δημοσίευσε ποιήματα στην τοπική εφημερίδα των προσφύγων αλλά και στον Τύπο της Βουλγαρίας, της Πολωνίας, στην κυπριακή εφημερίδα «Κυπριακή Δημοκρατία» του Λονδίνου, στην Αυστραλία και στην Αθήνα («Σύγχρονη Εποχή»).

Μετά τον επαναπατρισμό του στη Θεσσαλονίκη οργάνωσε το Δημοτικό Ωδείο Αμπελοκήπων και μια σειρά από πολιτιστικές εκδηλώσεις. Το πτυχίο του αναγνωρίστηκε από το ΔΙΚΑΤΣΑ ως ισότιμο με αυτά των Σχολών Μουσικής των ελληνικών Πανεπιστημίων.