Η υπερψήφιση της πρότασης μομφής στο γαλλικό Κοινοβούλιο κατά της κυβέρνησης Μπαρνιέ - γεγονός που την έκανε την πρώτη γαλλική κυβέρνηση που ανατράπηκε με αυτόν τον τρόπο από το 1962 και την πιο βραχύβια κυβέρνηση της λεγόμενης Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας - ήρθε να επιβεβαιώσει τις εντεινόμενες ενδοαστικές αντιθέσεις και διεργασίες στη χώρα.

Επιβεβαιώνεται ότι ούτε η πρόωρη προκήρυξη βουλευτικών εκλογών στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού από τον Γάλλο Πρόεδρο Εμ. Μακρόν, ούτε η συμβολή του σοσιαλδημοκρατικού εκλογικού συνασπισμού του «Νέου Λαϊκού Μετώπου» στην αναβίωση του χρεοκοπημένου «μετώπου κατά της ακροδεξιάς», που τελικά «αναζωογόνησε» τον ίδιο τον Μακρόν, ούτε ο διορισμός κυβέρνησης με επικεφαλής ένα πολύπειρο στέλεχος των γαλλικών κυβερνήσεων και της ΕΕ το περασμένο φθινόπωρο, ούτε η ανοχή - ουσιαστική στήριξη αυτής της κυβέρνησης από την ακροδεξιά «Εθνική Συσπείρωση» ήταν αρκετά για να αποτρέψουν την «πολιτική αστάθεια» στη Γαλλία, ακριβώς γιατί οι ρίζες αυτής της «αστάθειας» είναι πολύ βαθιές για να αντιμετωπιστούν με «πολιτικούς ελιγμούς».

Πίσω από την εντεινόμενη «πολιτική αστάθεια» και την κινούμενη άμμο των διεργασιών στο πολιτικό σύστημα, βρίσκονται στην πραγματικότητα τα μεγάλα «ζόρια» της γαλλικής καπιταλιστικής οικονομίας - της 2ης ισχυρότερης οικονομίας στην ΕΕ, καθώς και οι εντεινόμενες διεργασίες και οι ανάγκες που «γεννά» για τα γαλλικά μονοπώλια η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ακόμα και στο εσωτερικό του ευρωατλαντικού μπλοκ.

Καθόλου τυχαία, θρυαλλίδα των τελευταίων εξελίξεων αποτέλεσε το σχέδιο κρατικού προϋπολογισμού για το 2025, που κατέθεσε η κυβέρνηση Μπαρνιέ και το οποίο περιλάμβανε άγρια αντιλαϊκά μέτρα, με περικοπές κρατικών δαπανών και αυξήσεις φόρων ύψους περίπου 60 δισ. ευρώ, με στόχο τον περιορισμό του ελλείμματος στο 5% το 2025.

Μια μέρα μετά το διάγγελμα με το οποίο επέμεινε ότι θα εξαντλήσει τη θητεία του και ζήτησε «ανοικοδόμηση του έθνους» και «ενότητα», ο Γάλλος Πρόεδρος Εμ. Μακρόν την Παρασκευή κάλεσε στο Προεδρικό Μέγαρο για συναντήσεις εκπροσώπους κομμάτων που - όπως είχε αναφέρει την παραμονή - θα τους ζητούσε «να σχηματίσουν κυβέρνηση γενικού συμφέροντος, με εκπροσώπηση από κάθε πολιτική δύναμη στο φάσμα των κομμάτων που προορίζονται να κυβερνήσουν και που θα μπορούσαν να ενταχθούν ή, τουλάχιστον, να συμφωνήσουν να μην καταρρίψουν» μια επόμενη κυβέρνηση.

Ο διορισμός νέου κυβερνητικού σχήματος εκτιμάται ότι ενδέχεται να ανακοινωθεί ακόμα και αρχές της επόμενης βδομάδας, με φόντο και τις εκκλήσεις των μεγαλοεργοδοτών για «να ανακτήσουν η Γαλλία και οι επιχειρήσεις της πολύ γρήγορα τη σταθερότητα (...) με μια κυβέρνηση που θα πρέπει να δημιουργήσει εμπιστοσύνη και να χαράξει μια αξιόπιστη οικονομική τροχιά», όπως δήλωσε ο πρόεδρος της Ενωσης των Γάλλων μεγαλοβιομηχάνων (MEDEF), Π. Μαρτέν. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι «οι συνέπειες της μομφής θα μπορούσαν να μας κοστίσουν την εμπιστοσύνη των πιστωτών μας και των γειτόνων μας».

Η «αξιόπιστη οικονομική τροχιά» για τη γαλλική αστική τάξη προσκρούει ωστόσο σε εμπόδια που θέτουν το αυξανόμενο κρατικό χρέος και δημόσιο έλλειμμα, οι συνέπειες στις μπίζνες των γαλλικών μονοπωλίων από τον οξυνόμενο ανταγωνισμό μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, η «υστέρηση» της Γαλλίας στον οικονομικό ανταγωνισμό με τη Γερμανία για το προβάδισμα στην ΕΕ, οι συνέπειες από την ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία, οι ανάγκες έντασης της πολεμικής προπαρασκευής για την υπεράσπιση των συμφερόντων του γαλλικού κεφαλαίου σε όλα τα «θερμά» μέτωπα.

Σημειωτέον ότι ανήμερα του διαγγέλματος Μακρόν, η επικεφαλής της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν συνυπέγραφε στην Ουρουγουάη τη Συμφωνία ελεύθερου εμπορίου ΕΕ - Mercosur (Αργεντινή, Βολιβία, Βραζιλία, Παραγουάη, Ουρουγουάη), μια συμφωνία για την οποία το Παρίσι εδώ και καιρό θέτει ενστάσεις.

Καθόλου τυχαία, η υπηρεσιακή υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου, Σοφί Πριμάς, έκρινε σκόπιμο να διευκρινίσει ότι η συμφωνία «είναι δεσμευτική μόνο για την Επιτροπή, όχι τα κράτη - μέλη» και ότι «αυτό που συμβαίνει στο Μοντεβιδέο δεν είναι η υπογραφή μιας συμφωνίας, αλλά απλώς η πολιτική ολοκλήρωση μιας διαπραγμάτευσης».

Από τη μεριά του, ο μέχρι πρόσφατα πρωθυπουργός του Μακρόν και επικεφαλής του κόμματός του «Αναγέννηση», Γκ. Ατάλ, επέκρινε όσους «έριξαν» την κυβέρνηση Μπαρνιέ, λέγοντας: «Αποσταθεροποιημένη λόγω έλλειψης σταθερής κυβέρνησης, η Γαλλία θα μπορούσε να δει την επιρροή της να αποδυναμώνεται για να αντιταχθεί στη Mercosur. Αυτός ο κίνδυνος γίνεται πραγματικότητα (...) Λόγω έλλειψης κυβέρνησης, οι διαπραγματεύσεις "βιάστηκαν" το απόγευμα της Τετάρτης (...) λοιπόν, οι αγρότες μας κινδυνεύουν να πληρώσουν το τίμημα της πτώσης της κυβέρνησης», λέγοντας ότι «υπάρχουν μόνο ευθύνες που πρέπει να αναλάβετε».

Την ίδια ώρα, οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών αλλά και των τελευταίων μηνών επιβεβαιώνουν για πολλοστή φορά το διαρκές «πάρε - δώσε» των πολιτικών δυνάμεων σε όλο το φάσμα του αστικού πολιτικού σκηνικού, «ξεγυμνώνοντας» ξανά τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές.

Χαρακτηριστικά:

- Τον περασμένο Ιούνη, το οπορτουνιστικό μόρφωμα της «Ανυπότακτης Γαλλίας» (LFI), το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS), οι Οικολόγοι (EELV) και το μεταλλαγμένο ΚΚ Γαλλίας (PCF) ήταν εκείνοι που - ενώ συγκρότησαν το εκλογικό σχήμα «Νέο Λαϊκό Μέτωπο» (NF), ως εναλλακτική για να «φύγει» η κυβέρνηση Μακρόν - στον β' γύρο των βουλευτικών εκλογών κάλεσαν ανοιχτά σε στήριξη μακρονικών υποψηφίων όπου εκείνοι προκρίνονταν στον β' γύρο μαζί με τους υποψηφίους της «Εθνικής Συσπείρωσης» (RN) της Μαρίν Λεπέν.

- Στη συνέχεια, ήταν η σειρά της «RN» να επιβεβαιώσει τον δικό της πολύτιμο ρόλο στην «πολιτική σταθερότητα», διευκολύνοντας και την ανάδειξη προέδρου Βουλής από τη μακρονική παράταξη, αλλά και μετά στηρίζοντας την κυβέρνηση Μπαρνιέ που ανέλαβε τα ηνία στην επιτάχυνση των επόμενων αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων.

- Την περασμένη Τετάρτη, η πρόταση μομφής που κατέθεσε το σοσιαλδημοκρατικό NFP κατά της κυβέρνησης Μπαρνιέ συγκέντρωσε την απαιτούμενη πλειοψηφία στη Βουλή με τις ψήφους της ακροδεξιάς RN...

Χαρακτηριστική είναι και η συζήτηση που «φουντώνει» από αστικά κόμματα και ΜΜΕ για την «επόμενη μέρα», σε αναζήτηση εκείνου του σχήματος που μπορεί να «αμπαλάρει» καλύτερα τις νέες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που απαιτεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.

Οπως έγραφε η ισπανική «El Pais», δίνοντας κι αυτή σήμα για όξυνση των διεργασιών που αποσκοπούν σε νέα σχήματα εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας, «ο πραγματικός υπεύθυνος της πανωλεθρίας είναι ο Μακρόν, που (...) διόρισε έναν συντηρητικό πρωθυπουργό προερχόμενο από ένα μειοψηφικό και ετοιμοθάνατο κόμμα, πιστεύοντας πως αυτό θα διευκόλυνε την εφαρμογή καθόλου δημοφιλών αναγκαστικών μέτρων...».

Υπονοείται εδώ ότι η σοσιαλδημοκρατία θα μπορούσε να προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες για την προώθηση αυτών των μέτρων...

Πρώτο - πρώτο το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS) - με εμπειρία δεκαετιών στην αντιλαϊκή διακυβέρνηση προς όφελος του κεφαλαίου - έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι είναι έτοιμο να υπηρετήσει μια πολιτική «αλλαγή», συμμετέχοντας σε κυβέρνηση με μόνο όρο να υπάρχει «ένας πρωθυπουργός από την αριστερά», όπως είπε ο επικεφαλής του, Ολιβιέ Φορ, πριν τη συνάντηση που είχε με τον Μακρόν την Παρασκευή. Μάλιστα ο Φορ είπε ότι μετά από δική του παρέμβαση ο Μακρόν θα καλούσε σε συνάντηση και τους «κομμουνιστές και τους οικολόγους οι οποίοι έχουν εκφράσει τη βούλησή τους να συμμετάσχουν σε ένα εποικοδομητικό βήμα».

Είχε από το πρωί σημειώσει ότι είναι έτοιμος να συζητήσει με το «προεδρικό στρατόπεδο» αλλά και δυνάμεις όπως «Ρεπουμπλικάνοι» (τον έτερο πόλο του αστικού διπολισμού για δεκαετίες) στη βάση «αμοιβαίων υποχωρήσεων», συμπληρώνοντας ότι η κυβέρνηση που θα διοριστεί τώρα θα έχει «σύμβαση ορισμένου χρόνου».

Την Παρασκευή αργά, γαλλικά ΜΜΕ μετέδιδαν ότι τελικά ο Μακρόν θα επιδίωκε τηλεφωνικές επαφές με εκπροσώπους από LFI, PCF και EELV.

Η δε Μαρίν Λεπέν δήλωνε: «Κανείς να μη νομίζει ότι από εδώ και πέρα τα χέρια μου θα είναι δεμένα. Μπορώ οπωσδήποτε να ψηφίσω ξανά πρόταση μομφής», την ίδια ώρα που διαβεβαίωνε ότι το κόμμα της «θα αφήσει τον επόμενο πρωθυπουργό να δουλέψει» με στόχο να «συνδιαμορφώσει έναν προϋπολογισμό αποδεκτό από όλους».