Κινηματογραφική βδομάδα με πάρα πολλές ξεχωριστές προβολές και ελάχιστα ενδιαφέρουσες ταινίες... Η στήλη δίνει ραντεβού σήμερα το βράδυ στις 19.00 στην Εκθεση Ιστορικού - Αρχειακού Υλικού της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, με τίτλο «Το απελευθερωτικό - επαναστατικό 1944», στο κτίριο της οδού Σανταρόζα, όπου θα προβληθεί η ταινία «Η ηλικία της θάλασσας» σε σενάριο και σκηνοθεσία Τάκη Παπαγιαννίδη. Η ταινία είναι μείγμα ντοκιμαντέρ - μυθοπλασίας και «παρακολουθεί» τον διαρκή και σκληρό αγώνα του ελληνικού λαού από το 1917 έως το 1974. Ο σκηνοθέτης Τάκης Παπαγιαννίδης θα βρίσκεται στην προβολή. Παράλληλα, η προβολή αποτελεί από τις τελευταίες ευκαιρίες να δούμε την έκθεση, η οποία κλείνει στις 15 Δεκέμβρη.

Το 13ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας, στο οποίο έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενα φύλλα, βρίσκεται σε εξέλιξη έως και τις 18 Δεκέμβρη, στις δύο αίθουσες της Ταινιοθήκης, ενώ επιλεγμένα προγράμματά του παρουσιάζονται και online στη διεύθυνση online.tainiothiki.gr. Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα της Ταινιοθήκης http://www.tainiothiki.gr.

Κορυφαίες εγχώριες και ξένες ταινίες που κυκλοφόρησαν στις ελληνικές αίθουσες το 2023, μετά από επιλογή από τη λίστα όπως προέκυψε από την ψηφοφορία των μελών της Πανελλήνιας Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ), θα προβληθούν στο πλαίσιο της Ταινιοθήκης Θεσσαλονίκης, στην αίθουσα «Σταύρος Τορνές» από σήμερα 12 ως και τις 15 Δεκέμβρη. Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα της ΠΕΚΚ https://pekk.gr και του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης https://www.filmfestival.gr. Η δεύτερη φετινή προβολή της ενότητας «Black Fridays» προβάλλει την ταινία «Μετά τα μεσάνυχτα» (Don't Look Now) του Νίκολας Ρεγκ, αύριο, Παρασκευή, 13 Δεκέμβρη στις 23.00 στο «Ολύμπιον», στη Θεσσαλονίκη.

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» παρουσιάζει ένα μοναδικό αφιέρωμα σε ταινίες του Ντέιβιντ Λιντς στις 13, 14, 20 και 21 Δεκέμβρη στο Cinobo Οπερα 1. Θα προβληθούν οι ταινίες «Χαμένη Λεωφόρος», «Μπλε Βελούδο», «Εraserhead» και «Οδός Μαλχόλαντ». Επίσης, το Cinobo τιμά το έργο του μεγάλου σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη με ένα τριήμερο κινηματογραφικό αφιέρωμα στο Cinobo Οπερα από τις 13 έως τις 15 Δεκέμβρη. Ο Παντελής Βούλγαρης θα είναι εκεί για να προλογίσει όλες τις προβολές συνομιλώντας με φίλους και συνεργάτες του για το παρασκήνιο ταινιών που γράψανε ιστορία στο ελληνικό σινεμά. Θα προβληθούν οι ταινίες «Ολα Είναι Δρόμος», «Πέτρινα Χρόνια», «Ο Μεγάλος Ερωτικός» και «Οι Νύφες».

Στο πλαίσιο του κύκλου προβολών «Σινεμά με τον Φρόιντ», στον κινηματογράφο Τριανόν θα προβληθεί η ταινία «Match Point» του Γούντι Αλεν και θα ακολουθήσει συζήτηση.

Δύο φεστιβάλ μικρού μήκους και όχι μόνο ξεκινούν σήμερα: Το μεν 13ο Διεθνές Φεστιβάλ Ψηφιακού Κινηματογράφου Αθήνας (Athens International Digital Film Festival, AIDFF) από σήμερα 12 έως 18 Δεκέμβρη στον κινηματογράφο «Studio New Star Art Cinema» που θα προβάλει 110 ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους, από 35 χώρες, το δε 7ο Athens Short Film Festival 2024 στον κινηματογράφο «Μικρόκοσμος» από σήμερα 12 έως και τις 15 Δεκέμβρη με 40 ταινίες μικρού μήκους του ανεξάρτητου κινηματογράφου...

Τοποθετημένη 183 χρόνια πριν από τα γεγονότα της πρωτότυπης τριλογίας, η ταινία διηγείται τη μοίρα του Οίκου του Χελμ Χάμερχαντ, του θρυλικού βασιλιά του Ρόχαν.

Μια πολύ απλή ιστορία, σε σχέση με τις πολυδαίδαλες μεταφορές του Τόλκιν στον κινηματογράφο, που περισσότερο θυμίζει το «Games of Thrones» παρά τον «Αρχοντα των δαχτυλιδιών», είναι η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων / anime από τον σκηνοθέτη Κέντζι Καμιγιάμα, σε παραγωγή του Πίτερ Τζάκσον, που ασχολείται με την ιστορία της τριλογίας. Αν και έχει χαρακτήρες δανεισμένους από τον Τόλκιν, δεν αναλύει ιδιαίτερα στη Μέση Γη και περισσότερο μοιάζει με μια ιστορία στην οποία η γυναίκα πρωταγωνιστεί, είναι «απελευθερωμένη», δυναμική, δεινή πολεμίστρια και νοιάζεται για τον λαό του Ρόχαν περισσότερο από το στέμμα... Χωρίς να είναι αριστούργημα, πλατειάζει και λίγο, είναι σίγουρα μια ενδιαφέρουσα πρόταση για τους εφήβους γιατί εκεί απευθύνεται. Με τις όποιες επιφυλάξεις γιατί μόνο δανείζεται στοιχεία του Τόλκιν αλλά δεν είναι Τόλκιν... θα μπορούσε να αποτελέσει μια εισαγωγή στον κόσμο του «Αρχοντα των δαχτυλιδιών». Ενδιαφέρον θα ήταν επίσης να μιλήσουμε με τους εφήβους για τη θέση της γυναίκας την εποχή της φεουδαρχίας. Η πριγκίπισσα (Ηρα) της ιστορίας μάς δίνει το έναυσμα.

Είκοσι πέντε χρόνια μετά από μια περιβαλλοντική καταστροφή, η Μητέρα, ο Πατέρας και ο Γιος μένουν εγκλωβισμένοι σε ένα πολυτελές καταφύγιο βαθιά κάτω από την επιφάνεια της Γης, όπου προσπαθούν να διατηρήσουν την ελπίδα και μια έννοια κανονικότητας, συνεχίζοντας τις τελετουργίες της καθημερινότητας. Εως τη στιγμή που η άφιξη μιας άγνωστης επιζήσασας του πάνω κόσμου, του Κοριτσιού, ανατρέπει αυτήν τη ρουτίνα...

«Σε κατάσταση ταραχής μοιράζομαι μαζί σας τις παρακάτω σκέψεις. Το θέμα της ταινίας γίνεται εντελώς επίκαιρο στην τραγική συνθήκη την οποία διανύουμε. Με τρόμο υποδέχομαι τη νέα αυτή κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, τόσο ως Αμερικανός όσο και ως Ευρωπαίος πολίτης, αλλά κυρίως ως άνθρωπος. Νιώθω περισσότερη ντροπή από ποτέ για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τους συνανθρώπους μας. Για το πώς αποτυγχάνουμε να υποδεχτούμε τον "ξένο" και καθετί διαφορετικό, πώς χτίζουμε τείχη για να κρυφτούμε από πίσω τους, αλλά και για να εξοντώσουμε όσους βρίσκονται από την απέναντι πλευρά». Αυτά μας αναφέρει ο Τζόσουα Οπενχάιμερ στο σκηνοθετικό σημείωμα, μα δεν καταφέρνει να χτίσει ένα στιβαρό δράμα, το σενάριό του πλατειάζει και ενώ έχει να πει κάτι πολύ σπουδαίο για τον ατομισμό, γίνεται αρκετά κουραστική η αφήγηση και αποπροσανατολίζει τον θεατή... Ακόμα κι αν έχει πολύ πρωτότυπη σκηνογραφία, ακόμα κι αν παίζουν υπέροχοι ηθοποιοί δεν καταφέρνει να σώσει την παρτίδα...

Με μια αφήγηση ιστοριών που ταξιδεύουν σε γενιές, η ταινία καλύπτει όλα όσα συνθέτουν την ανθρώπινη εμπειρία - αγάπη, απώλεια, θάνατος, γέννηση, μοναξιά, γιορτές και αναποδιές - όλες τις στιγμές στη ζωή που συνθέτουν τον κύκλο της. Ενας αιώνας ζωής σε ένα αμερικανικό σαλόνι διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια της ιστορίας.

Γυρισμένη ουσιαστικά σε ένα σαλόνι, κοιτάζει από το παράθυρο έναν ολόκληρο αιώνα αλλά και λίγο περισσότερο αφού γυρίζει στον τόπο που θα χτιζόταν το σπίτι πριν από την έλευση του Κολόμβου στην Αμερική... Δεκάδες μικρά παραθυράκια μέσα στην ίδια εικόνα αποσπούν τον θεατή, πολλές διαφορετικές ιστορίες άλλων κατοίκων του σπιτιού, προηγούμενων και επόμενων, εμφανίζονται κι εξαφανίζονται άνευ λόγου και ένα ζευγάρι που περνάει τη ζωή του μέσα στο ίδιο σαλόνι περνάει από 40 κύματα αλλά τελικά κερδίζει η αγάπη... Ναι μεν το ίδιο το σπίτι πρωταγωνιστεί αλλά μάλλον δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε ποιο ήταν το βαθύτερο νόημα του εγχειρήματος... Σπίτι μου σπιτάκι μου και φτωχοκαλυβάκι μου; Μπορεί...

Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει τον Δαλάι Λάμα, σχεδόν 90 ετών πλέον, να μιλάει για τον βουδισμό και να προσφέρει συμβουλές για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του 21ου αιώνα.

Βέβαια, ο 14ος Δαλάι Λάμα (ας θυμηθούμε ότι είναι τίτλος, όπως ο Πάπας) δεν είναι ένας απλός θρησκευτικός ηγέτης. Στο πλαίσιο της διαμάχης με την Κίνα για το Θιβέτ, έχει πολιτικό ρόλο και ισχύ, που αξιοποιείται δεόντως στην αντιπαράθεση των «δυτικών» με την Κίνα. Σ' αυτό αναφέρεται συχνά στο ντοκιμαντέρ, το οποίο χρηματοδότησε ένα από τα μεγαλύτερα ιδρύματα των ΗΠΑ, με πρόεδρο τον αναγνωρισμένο ηθοποιό Ρίτσαρντ Γκιρ (International Campaign for Tibet - Διεθνής Καμπάνια για το Θιβέτ). Δεν θα μπορούσε επομένως να είναι ξεκομμένο από τους ανταγωνισμούς για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, που περνάνε μέσα και από την τέχνη, με πολλούς τρόπους και σε διάφορα επίπεδα.