Με ευχές για ακόμα πιο μαχητικούς και μαζικούς αγώνες στο εξώφυλλο του Δελτίου της, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας υποδέχεται τη νέα χρονιά. Από την πλούσια θεματολογία, που αντανακλά τη δράση που ανέπτυξαν οι Σύλλογοι και οι Ομάδες, στεκόμαστε σε σελίδες που αντιπροσωπεύουν ορισμένα χαρακτηριστικά μέτωπα πάλης που παραμένουν ανοιχτά για νέες πρωτοβουλίες.

«Αποχαιρετάμε το 2024, μέσα σε πολεμική θύελλα που σαρώνει την περιοχή μας, με το "κουβάρι" των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων που τη δημιουργεί να περικλείει όλο και πιο ασφυκτικά και τη χώρα μας», ξεκαθαρίζει το εισαγωγικό σημείωμα της Σύνταξης του Δελτίου.

Στην κατεύθυνση αυτή, οι σελίδες που ακολουθούν απευθύνουν κάλεσμα για ακόμα πιο μαζική και μαχητική δράση ενάντια στα «πολεμικά σφαγεία» και στην εμπλοκή της χώρας σε αυτά, ενώ τονίζουν την ανάγκη να δυναμώσει η αλληλεγγύη στους λαούς που βιώνουν τη βία και τη βαρβαρότητα του πολέμου. Ανάμεσα στους δοκιμαζόμενους λαούς, ξεχωρίζει η αλληλεγγύη που οργανώνει η ΟΓΕ για την Παλαιστίνη, τις γυναίκες και τα παιδιά της, με πλήθος εκδηλώσεων και αγωνιστικών πρωτοβουλιών.

Από την πολύμορφη σχετική δραστηριότητα, το Δελτίο περιλαμβάνει τη διαμαρτυρία που έγινε στην ισραηλινή πρεσβεία στις 25 Νοέμβρη, Παγκόσμια Μέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, καταδικάζοντας το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ και τους συμμάχους του που έχουν βάψει τα χέρια τους με το αίμα 20.000 γυναικών και παιδιών στη Λωρίδα της Γάζας.

Μάλιστα, το ζήτημα της αντίθεσης στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο τέθηκε προς συζήτηση και στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Γραμματείας της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών (ΠΔΟΓ), στην οποία συμμετείχε αντιπροσωπεία της ΟΓΕ. Στον απόηχο της συνεδρίασης, που έγινε στις 20 - 22 Νοέμβρη στην Κολομβία, η Ομοσπονδία ενημερώνει μέσα από σχετικό άρθρο για την παρέμβασή της και για το ψήφισμα που υιοθετήθηκε, μετά από δική της πρόταση.

Δίνοντας συνέχεια στη δράση για τη διεκδίκηση αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν Υγείας, με έμφαση τις ιδιαίτερες ανάγκες των γυναικών, οι σελίδες του τρέχοντος τεύχους εστιάζουν στα αιτήματα που αφορούν την πρόληψη, έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία των γυναικολογικών καρκίνων, μέσα από άρθρα για τα Νοσοκομεία «Αλεξάνδρα» και «Μεταξά», αλλά και ρεπορτάζ για τις κινητοποιήσεις που οργάνωσαν οι Σύλλογοι και Ομάδες των Νοτιοδυτικών Συνοικιών της Αθήνας (Αγία Βαρβάρα, Αιγάλεω, Περιστέρι, Χαϊδάρι), αναδεικνύοντας τις ελλείψεις στις δημόσιες δομές Υγείας των συγκεκριμένων περιοχών.

Στρέφοντας την προσοχή στην υποχρηματοδότηση, στις καταργήσεις τμημάτων, στις ακατάλληλες κτιριακές εγκαταστάσεις, η ΟΓΕ αναδεικνύει τα προβλήματα των σχολείων. Στέκεται ιδιαίτερα στα προβλήματα των Ειδικών Σχολείων που αντιμετωπίζονται από το κράτος ως «σχολεία Β' κατηγορίας» και οι μικροί μαθητές τους ως «βάρος» και «κόστος».

Μέσα από άρθρο που φιλοξενείται στο τεύχος, εργαζόμενη στην επιχείρηση «IRON MOUNTAIN» γράφει για όσα έζησαν η ίδια και οι συνάδελφοί της τους προηγούμενους μήνες: Ο θάνατος μιας εργαζόμενης την ώρα της δουλειάς, σε ένα κτίριο όπου δεν υπάρχει γιατρός Εργασίας, και ένα ασθενοφόρο που έφτασε μετά από μία ώρα στο σημείο, έγιναν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Οι εργαζόμενες και εργαζόμενοι απευθύνθηκαν στα σωματεία, οργάνωσαν μια στάση εργασίας και μια 24ωρη απεργία, έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν συνελεύσεις στις οποίες συζητούν και αποφασίζουν για τα αιτήματα που έχουν και τον τρόπο με τον οποίο θα τα διεκδικήσουν.

«Δουλεύουμε με μηνιαίες συμβάσεις και περιμένουμε κάθε τέλος του μήνα να μάθουμε αν θα ανανεωθούν! Δουλεύουμε με μια οθόνη που μας υπενθυμίζει κάθε μέρα ποιος είναι ο στόχος μας. Δουλεύουμε μέσω δουλεμπορικών για να είμαστε πιο αναλώσιμοι», καταγγέλλει η εργαζόμενη. Μέσα σε αυτήν τη σκληρή πραγματικότητα, το τελευταίο διάστημα έμαθαν πως η δύναμή τους βρίσκεται στην αλληλεγγύη και στον αγώνα, μια δύναμη «που δεν είχαμε ιδέα ότι έχουμε πριν συναντηθούμε με τα σωματεία μας».

Σελίδες του Δελτίου επικεντρώνουν στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει η ΟΓΕ ένα σύνθετο κοινωνικό πρόβλημα, για το οποίο πολλή συζήτηση γίνεται το τελευταίο διάστημα, αυτό της νεανικής παραβατικότητας.

Σε αντιπαράθεση με απλουστευτικές θεωρήσεις που ρίχνουν το βάρος της ευθύνης αποκλειστικά στην οικογένεια, στους γονείς, στα ίδια τα παιδιά, η Ομοσπονδία υπογραμμίζει ότι κανένα κοινωνικό φαινόμενο δεν μπορεί να ερμηνεύεται αποκλειστικά με ατομικούς όρους, γιατί στην περίπτωση αυτή κινδυνεύει να χαθεί από τον ορίζοντα η ανάγκη για παρέμβαση σε ένα ευρύτερο πλαίσιο.

Μάλιστα, δίνει τη δική της «συμβουλή» στα παιδιά: «Να είσαι και ευαίσθητος και σκληρά διεκδικητικός. Να συμπονάς τον άλλο, αλλά να τον αντιμετωπίζεις σαν ίσο. Να διεκδικείς το δίκιο σου και το δίκιο όλων».

Αφιερωμένη στο θέατρο είναι η ατζέντα της ΟΓΕ για το 2025. Το νήμα που ακολουθεί φτάνει πίσω στον χρόνο αναζητώντας τις ρίζες του θεάτρου στις τελετουργίες των πρώτων ανθρώπινων κοινωνιών. Συνεχίζει στο αρχαίο δράμα, στην τραγωδία και την κωμωδία του 5ου π.Χ. αιώνα, ακολουθεί τα βήματά του στην περίοδο του Μεσαίωνα αλλά και στην Commedia dell' arte της Αναγέννησης.

Δίνει τη σκυτάλη σε σπουδαίους δραματουργούς διαφορετικών εποχών, όπως ο Σαίξπηρ, ο Τσέχοφ και ο Μπρεχτ. Στις σελίδες της ατζέντας βρίσκουν τη θέση τους τα θεατρικά «μπουλούκια», το «θέατρο του βουνού», αλλά και το ερασιτεχνικό θέατρο και η σημασία του στις μέρες μας.

«Ξεκινάμε τη φετινή περιπλάνησή μας στον τόπο και τον χρόνο εστιάζοντας στο θέατρο, με τις ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες που το διαμόρφωσαν και καθόρισαν την εξέλιξή του να βρίσκονται στο επίκεντρο της αναζήτησής μας. Οπως πάντα, το βλέμμα μας είναι στραμμένο στις γυναίκες και στην αποκάλυψη της κοινωνικής τους θέσης μέσα από την Τέχνη αλλά και στα πλαίσια της δημιουργίας και άσκησής της», σημειώνει η Ομοσπονδία στον πρόλογο της ατζέντας.

«"Πρέπει να επιτρέψουμε στο θέατρο να μείνει κάτι το περιττό, που σημαίνει βέβαια ότι γι' αυτό το περιττό ζούμε..." λέει ο Μπρεχτ που, ταυτόχρονα, επισημαίνει ότι "Σ' αυτή την εποχή των αποφάσεων πρέπει ακόμη και η τέχνη ν' αποφασίσει... Μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους σε παραλήρημα, σε αυταπάτη και σε φαντασιώσεις, όπως και μπορεί να τους οδηγήσει στην πραγματικότητα. Μπορεί να μεγαλώσει την άγνοια, όπως μπορεί να μεγαλώσει και τη γνώση". Γι' αυτό, με σύντροφο την Τέχνη που πηγαίνει με το μέρος των πολλών, εναποθέτοντας τη μοίρα τους στα ίδια τους τα χέρια, βρισκόμαστε ανυποχώρητα στις επάλξεις του αγώνα, μαθαίνοντας από το χτες, παρεμβαίνοντας στο σήμερα, παλεύοντας συλλογικά για ένα καλύτερο αύριο...», καταλήγει η Ομοσπονδία.