Σε μέρα δράσης ενάντια στο άδικο και ταξικό μέτρο των διαγραφών προχωρούν αύριο, Πέμπτη, φοιτητικοί σύλλογοι σε όλη τη χώρα, διεκδικώντας τη μη εφαρμογή - κατάργηση της αντιδραστικής ρύθμισης αλλά και μέτρα για την ουσιαστική στήριξη των φοιτητών και των φοιτητριών προκειμένου να ολοκληρώνουν απρόσκοπτα τις σπουδές τους.

Σε όλα τα πανεπιστήμια οργανώνονται διαμαρτυρίες σε πρυτανείες, κοσμητείες, προέδρους Τμημάτων, με την απαίτηση να μην εφαρμόσουν τις διαγραφές, να εξασφαλιστεί εμβόλιμη εξεταστική και να πραγματοποιηθούν ενισχυτικά μαθήματα προετοιμασίας για την εξεταστική.

Φέτος ειδικά, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες προσέρχονται στην εξεταστική υπό το βάρος των προθέσεων της κυβέρνησης να εφαρμόσει από τον Σεπτέμβρη τη διάταξη του καταδικασμένου στις συνειδήσεις νόμου Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη. Αντιδράσεις απέναντι στο μέτρο εκφράζονται από όλη την ακαδημαϊκή κοινότητα, από συλλόγους διδασκόντων σε πανεπιστήμια, ενώ 120 φοιτητικοί σύλλογοι σε κοινό ψήφισμά τους ζητούν να μην εφαρμοστεί η ρύθμιση, διεκδικώντας παράλληλα να εξασφαλιστούν εμβόλιμη εξεταστική για όλους τους φοιτητές, μέτρα ανακούφισης από την ακρίβεια που εκτοξεύει το κόστος σπουδών και ζωής, ειδικά μέτρα στήριξης των εργαζόμενων φοιτητών (εργαστήρια σε κατάλληλο ωράριο, ενισχυτική διδασκαλία στο πλαίσιο του πανεπιστημίου, εξασφάλιση φοιτητικών αδειών).

Οπως τονίζουν οι φοιτητικοί σύλλογοι, το μέτρο δεν συνιστά «εκκαθάριση» του μητρώου των ιδρυμάτων αλλά αφορά όσους ήδη σπουδάζουν και που θα ήθελαν να πάρουν γρήγορα το πτυχίο τους, καθώς η διαδρομή μέχρι το πανεπιστήμιο και σε κάθε έτος σημαίνει προσπάθειες και θυσίες και των ίδιων και των οικογενειών τους, κόντρα σε μια πολιτική που βάζει συνεχώς εμπόδια στην ολοκλήρωση των σπουδών.

Ενας στους δύο φοιτητές εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στο κόστος ζωής και σπουδών, ειδικά αν σπουδάζουν μακριά από το σπίτι τους. Ερευνες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας δείχνουν πως το 20% των φοιτητών δηλώνουν ότι η εργασία είναι βασικός λόγος καθυστέρησης των σπουδών. Και διεθνώς σε αντίστοιχες έρευνες σε ΕΕ και ΗΠΑ οι κοινωνικοοικονομικοί λόγοι αναδεικνύονται κυρίαρχοι, ειδικά σε χώρες όπου είναι διαδεδομένα τα δίδακτρα, ενώ καταγράφονται ως αιτίες εγκατάλειψης ή καθυστέρησης των σπουδών οι όροι και συνθήκες φοίτησης και η έλλειψη κινήτρων. Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα χαρακτηρίζεται πολυπαραγοντικό και συμπεραίνεται πως η αντιμετώπισή του βρίσκεται στα χέρια της πολιτείας και των διοικήσεων των ιδρυμάτων, που καλούνται να πάρουν συγκεκριμένα μέτρα.

Αυτός ωστόσο δεν είναι ο προσανατολισμός της κυβέρνησης, που εκτοξεύει εντυπωσιακά νούμερα «λιμναζόντων» φοιτητών προκειμένου να αποσπάσει τη συναίνεση της κοινωνίας σε ένα μέτρο που, αν είχε εφαρμοστεί, πάνω από τους μισούς που πήραν πτυχίο τα δύο προηγούμενα έτη θα είχαν διαγραφεί σύμφωνα με τους προέδρους των μαθηματικών τμημάτων.

Για τους φοιτητικούς συλλόγους, ο αγώνας ενάντια στις διαγραφές αποτελεί κομμάτι του καθημερινού αγώνα για πραγματικά αναβαθμισμένες σπουδές, απέναντι σε μια πραγματικότητα που μόλις τις τελευταίες μέρες αναδείχτηκε με εξεταστικές υπό το φως των κινητών, πλημμυρισμένες σχολές, χαλασμένο φαγητό στις λέσχες. Είναι συνέχεια των διεκδικήσεων για μέτρα στήριξης ώστε να μπορούν απρόσκοπτα όλοι να ολοκληρώνουν τις σπουδές τους, για μετεγγραφές όσων έχουν ανάγκη, για σίτιση και στέγαση, για γενναία χρηματοδότηση των πανεπιστημίων, για πτυχία με αξία.

Τα παραπάνω αναδεικνύουν και στο κοινό πανελλαδικό τους ψήφισμα οι 120 φοιτητικοί σύλλογοι, τονίζοντας: «Οι φοιτητές δεν είμαστε "λιμνάζοντες" αλλά "αβοήθητοι"». Και επισημαίνουν πως υπεύθυνη για την παράταση των σπουδών είναι η πολιτική της κυβέρνησης, εξαιτίας της οποίας «δεν υπάρχουν δωρεάν και επαρκείς φοιτητικές εστίες για να σπουδάσουμε χωρίς το άγχος της επιβίωσης όταν αναγκαζόμαστε να χρυσοπληρώνουμε ενοίκια και λογαριασμούς. Ενας στους δύο εργαζόμαστε και γινόμαστε "λάστιχο" από τη δουλειά στη σχολή και παλεύουμε να τα βγάλουμε πέρα, χωρίς καμία πραγματική υποστήριξη. Δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε εργαστήρια γιατί οι "θέσεις" είναι ελάχιστες, ή να δηλώσουμε απαραίτητα μαθήματα και πτυχιακές εργασίες επειδή δεν υπάρχουν καθηγητές. Μας λένε να περιμένουμε πάνω από 1 χρόνο για να κάνουμε - τζάμπα κατά βάση - πρακτική, επειδή δεν υπάρχει κανένα σχέδιο από την πολιτεία. Πολλοί από εμάς έχουμε να αντιμετωπίσουμε διάφορα προβλήματα και καθυστερήσεις για διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων θέματα υγείας».