Από τις πρώτες ώρες του δυστυχήματος, και από τη στάση της στην Εξεταστική, η κυβέρνηση επιχείρησε να αποδώσει την τραγωδία στο «ανθρώπινο λάθος», προσπαθώντας να αποδιώξει το βάρος της ευθύνης της. Συγχρόνως, η διαχείριση της κρίσης από την κυβέρνηση χαρακτηρίστηκε από αδιαφάνεια και επικοινωνιακούς ελιγμούς.

Ωστόσο, γρήγορα αποκαλύφθηκε ότι υπήρχαν τραγικές ελλείψεις στην ασφάλεια του σιδηροδρομικού δικτύου, συστηματικές καθυστερήσεις στην εγκατάσταση σύγχρονων συστημάτων σηματοδότησης παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις από εργαζόμενους και ειδικούς.

Μέσα από την τραγωδία με τους 57 νεκρούς, γεννήθηκε ένα πρωτοφανές κύμα αλληλεγγύης στις οικογένειες που χάσαμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα, αλλά συγχρόνως και κοινωνικής αφύπνισης αναφορικά με τις τραγικές ελλείψεις στις υποδομές.

Ηταν εγκληματικές οι ελλείψεις στον σιδηρόδρομο, ακόμη και στον βασικό άξονα Αθήνα - Θεσσαλονίκη: Δίκτυο στο οποίο δεν λειτουργούσαν ενιαία εδώ και 20 χρόνια η φωτοσήμανση (τα φανάρια), η τηλεδιοίκηση, το σύστημα ETCS, παρά τις 4 συμβάσεις με διετή διάρκεια που άρχισαν το 2006 αλλά ποτέ δεν ολοκληρώνονταν. Και παράλληλα, το ανεπαρκές ως προς τον αριθμό και ως προς την εκπαίδευση προσωπικό στον σιδηρόδρομο.

Το πένθος των οικογενειών, των συγγενών των θυμάτων γίνεται πένθος όλης της χώρας. Οι πρωτοφανείς διαδηλώσεις μετά το δυστύχημα έχουν κεντρικό σύνθημα τη βασική αιτία του δυστυχήματος: «Τα κέρδη τους, οι ζωές μας».

Οι ευθύνες για το δυστύχημα είναι πλέον φανερό ότι φτάνουν μέχρι τις εποπτεύουσες αρχές, εντός και εκτός Ελλάδος, τα υπουργεία και την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Στις κινητοποιήσεις για τις 28 Φλεβάρη δηλώνει συμμετοχή ένας πρωτοφανής αριθμός εργατικών σωματείων, φοιτητικών συλλόγων και ένα τεράστιο πλήθος από συλλογικούς φορείς. Οι εργαζόμενοι, μέσα από τα σωματεία τους, συμμετέχουν και οργανώνουν αγωνιστικά την απεργία της 28ης Φλεβάρη, για να έχουμε όλοι μας ασφάλεια στις μεταφορές, στους χώρους εργασίας, επάρκεια στο προσωπικό και στις υποδομές στις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, στα νοσοκομεία.

Η ελπίδα για να καλυφθούν οι ανάγκες στους νευραλγικούς αυτούς τομείς είναι οι αγώνες μέσα από τα πρωτοπόρα αγωνιστικά, ταξικά σωματεία και φορείς. Για να μην έχουμε άλλα Τέμπη. Για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Για να έχουμε ασφάλεια στους χώρους εργασίας και στις υποδομές. Το δυστύχημα στα Τέμπη δεν θα ξεχαστεί.