Οπως έγραψε επαναφέροντας όλες τις αθλιότητες που διακινεί εδώ και δύο χρόνια η κυβέρνησή του για την «κακιά στιγμή», επιχειρώντας να συγκαλύψει τις τεράστιες ευθύνες της για την υλοποίηση της πολιτικής που για τα κέρδη του κεφαλαίου θυσιάζει ζωές και λαϊκές ανάγκες, «εκείνο το βράδυ, είδαμε το πιο άσχημο πρόσωπο της χώρας στον εθνικό καθρέφτη. Μοιραία ανθρώπινα λάθη ενώθηκαν με χρόνιες ανεπάρκειες του κράτους και εκτροχίασαν βίαια τις βεβαιότητές μας». Ο λαός και η νεολαία πάντως στον «καθρέφτη» των Τεμπών δεν βλέπει «ανθρώπινα λάθη» και «χρόνιες ανεπάρκειες». Βλέπει το σάπιο πρόσωπο του αστικού κράτους και του καπιταλιστικού κέρδους.

Δεν ντράπηκε εξάλλου να πει ότι «τίποτα δεν θα είναι, πια, όπως πριν. Και αυτό, ακριβώς, δείχνει το μέγεθος της μάχης που έχουμε να δώσουμε μέχρι να νικηθεί το "βαθύ κράτος" του παρελθόντος»! «Ξέχασε» να πει πως αυτό το κράτος είναι το επιλεκτικά ανίκανο αστικό κράτος της αστικής τάξης που υπηρετεί «ρολόι» την εγκληματική πολιτική του κέρδους, των πολέμων και της εξαθλίωσης και για αυτό ακριβώς θυσιάζει την ανθρώπινη ζωή, οδηγεί και σε νέα Τέμπη, όπως άλλωστε αποδεικνύει και το γεγονός ότι δύο χρόνια μετά ο σιδηρόδρομος είναι σε ακόμη χειρότερη κατάσταση. Η υποστελέχωση είναι ακόμα μεγαλύτερη, η υποχρηματοδότηση και η υποσυντήρηση των υποδομών «ζουν και βασιλεύουν» με οδηγό την πολιτική της «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης του σιδηρόδρομου, που έχει για κριτήριο το μεγαλύτερο κέρδος των επενδυτών - ομίλων, άρα και τις περικοπές σε δαπάνες που δεν αποδίδουν άμεσο όφελος στην τσέπη των μετόχων, όπως αυτές για υποδομές, προσλήψεις, σύγχρονο τροχαίο υλικό κ.λπ.

Συνεχίζοντας το δακρύβρεχτο παραμύθι του, ο Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι «στο πένθος αυτό συμμετέχει κάθε Ελληνίδα και Ελληνας, ενωμένοι κάτω από το κοινό αίτημα για αλήθεια και κάθαρση», συμμετέχει δηλαδή αυτός και οι όμοιοί του που αγνόησαν επιδεικτικά και απαξίωσαν αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις των σιδηροδρομικών, ακόμα και λίγες μέρες πριν από το έγκλημα στα Τέμπη για επερχόμενο δυστύχημα, ενώ ακολούθως έδωσαν ...ρέστα στην απόπειρα συγκάλυψής του.

Την ώρα άλλωστε που ελέγχονται πολιτικά και ποινικά για όλη τους αυτήν τη στάση, από τότε μέχρι και το μπάζωμα, ο Μητσοτάκης ψέλλισε την Παρασκευή κάτι για «ηθική λύτρωση την οποία η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και μόνο μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία. Μακριά από την κομματική καπηλεία της ανθρώπινης οδύνης. Αλλά και με την ωριμότητα ενός τόπου που ζητά σιγουριά, συνέπεια και πρόοδο», όλα όσα βρίσκονται δηλαδή στον αντίποδα της αντιλαϊκής «σταθερότητας» που προκαλεί τα καθημερινά Τέμπη στις ζωές του λαού.

Με το ίδιο θράσος και στριμωγμένος από τις λαϊκές κινητοποιήσεις επιχείρησε, εξάλλου, να ερμηνεύσει το λαϊκό αίσθημα, υποστηρίζοντας ότι «η πλειονότητα των πολιτών, είτε αυτοί διαδηλώνουν, είτε τιμούν αθόρυβα τη μνήμη των Τεμπών, σε μία διαπίστωση, νομίζω, συγκλίνουν: Οτι ένα δυστύχημα που πλήγωσε την καρδιά τους δεν πρέπει να γίνει όπλο κάποιων για να πληγωθεί η εσωτερική σύμπνοια και η σταθερή πορεία της πατρίδας στο αύριο», ακριβώς για να μη διαταραχθεί η σταθερότητα των επιχειρηματικών ομίλων και της οικονομίας τους που βάζουν το καπιταλιστικό κέρδος πάνω από τη ζωή και την ασφάλεια του λαού, ομολογώντας και τους φόβους του συστήματος. Ο λαός πάλι την Παρασκευή διατράνωσε ότι η επόμενη μέρα των ακόμα πιο δυνατών εργατικών και λαϊκών αγώνων, της αντεπίθεσης είναι ήδη εδώ!