«Αυτοί μετράνε κέρδη και ζημιές - εμείς μετράμε ανθρώπινες ζωές!»

Το σύνθημα αυτό ήχησε την Παρασκευή ξανά και ξανά και σε πολλές χώρες όλης της Ευρώπης, αλλά και άλλων ηπείρων του πλανήτη, όπου Ελληνες μετανάστες, μαζί με εργαζόμενους διαφόρων εθνικοτήτων, διαδήλωσαν κατά της πολιτικής που παντού δημιουργεί «Τέμπη» για όλο τον λαό σε τόσους τομείς της ζωής του: Εκεί που μετακινείται, εκεί που στέλνει τα παιδιά του να μάθουν γράμματα, εκεί που πάει για το μεροκάματο, εκεί που γυρεύει θεραπεία για την υγεία του. Και εκεί άλλωστε «πανταχού παρούσα» είναι η πολιτική που βάζει τη ζωή του λαού στο ζύγι του «κόστους - οφέλους»: Χιλιάδες κυριολεκτικά τα σιδηροδρομικά ατυχήματα τα τελευταία χρόνια σε όλη την ΕΕ, ως αποτέλεσμα της πολιτικής της «απελευθέρωσης», στο κυνήγι της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Στη Γερμανία, χιλιάδες Ελληνες μετανάστες διαδήλωσαν δυναμικά σε μεγάλα αστικά κέντρα, όπως Βερολίνο, Αμβούργο, Μόναχο, αλλά και μια σειρά ακόμα πόλεις. Ξεχώρισε η μαζική συμμετοχή μαθητών από τα σχολεία της ελληνικής κοινότητας, ειδικά σε Στουτγάρδη και Ντίσελντορφ, ενώ σε όλες τις περιπτώσεις μαζί με τους Ελληνες διαδήλωσαν και Γερμανοί εργαζόμενοι, αφού και στην «ατμομηχανή» της Ευρώπης, οι σιδηρόδρομοι και συνολικά τα δίκτυα Μεταφορών είναι γεμάτα «ωρολογιακές βόμβες», για όσους τα χρησιμοποιούν αλλά και όσους τα λειτουργούν...

Μαζικές διαδηλώσεις έγιναν και στη Σκανδιναβία, οργανωμένες με οργή αλλά και μεράκι: Στην Κοπεγχάγη, η συγκέντρωση έγινε έξω από το ελληνικό προξενείο, στην πόρτα του οποίου αναρτήθηκαν και φωτογραφίες όλων των θυμάτων, ενώ μαθητές είχαν ετοιμάσει δρώμενο, αποδίδοντας το έγκλημα με τρόπο κατάλληλο να αντιληφθούν τις εξελίξεις και μικρότερες ηλικίες, οπλίζοντας και τα παιδιά από νωρίς με τη δύναμη της αλήθειας για όσα «ξεπηδούν» τριγύρω τους. Κινητοποίηση οργανώθηκε και στο Ααρχους της Δανίας, ενώ στη Στοκχόλμη της Σουηδίας «ήχησαν» οι συγκλονιστικοί στίχοι του Γιάννη Ρίτσου: «Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ' τα σπίτια τους (...) Κι αν κάποτε οι γυναίκες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους, είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι».

Κινητοποιήσεις είχαν οργανωθεί όμως και σε όλα τα μήκη και πλάτη της Βρετανίας, σε πόλεις όπως Λονδίνο, Κέιμπριτζ, Μπέρμιγχαμ, Μάντσεστερ, Εδιμβούργο, Μπέλφαστ, Δουβλίνο. Αλλά και στην Κεντρική Ευρώπη (Γαλλία, Ελβετία, Βέλγιο), ενώ στην Ιταλία επίσης οι διαμαρτυρίες «απλώθηκαν» σε πολλές περιοχές: Ρώμη, Μιλάνο, Νάπολη, Περούτζια, Λέτσε, Φλωρεντία, Καλαβρία.

Διαδήλωση έγινε και στο Βελιγράδι, με πανό που κατήγγειλαν ότι η πολιτική που υπηρετεί τα κέρδη «σκοτώνει από το Νόβι Σαντ έως τα Τέμπη», με φόντο και τις συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις για το πολύνεκρο έγκλημα που έγινε τον Νοέμβρη στον σιδηροδρομικό σταθμό της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της χώρας.

Στις ΗΠΑ, στη Νέα Υόρκη, με το σύνθημα «όλων των νεκρών είμαστε φωνή, το έγκλημα αυτό δεν θα συγκαλυφθεί», έγινε διαδήλωση έξω από το ελληνικό προξενείο στο Μανχάταν, όπως και στην πλατεία Αθηνών στην Αστόρια.

«Δεν είναι δυστύχημα, είναι δολοφονία!» έλεγε το πανό όσων διαδήλωσαν κατά του εγκλήματος ακόμα και στο Σίδνεϊ, όπου έξω από το ελληνικό προξενείο διατρανώθηκε η απαίτηση να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Διαμαρτυρία οργανώθηκε και στη Μελβούρνη.

Αγωνιστικές πρωτοβουλίες πάρθηκαν σε δεκάδες άλλες πόλεις.