Εξ ου και οι συνεχείς δηλώσεις Ερντογάν το τελευταίο διάστημα ότι η ΕΕ δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα ζητήματα της ασφάλειάς της χωρίς την Τουρκία, όπως και οι επισημάνσεις ότι «μειώσαμε την εξάρτηση από το εξωτερικό στην αμυντική βιομηχανία, από περίπου 80% σε περίπου 20%, μέσα σε μια 20ετία» και ότι «από 62 το 2002, σήμερα τα αμυντικά έργα (σ.σ. επενδύσεις του κλάδου) έχουν ξεπεράσει σήμερα τα 750».

Οι τουρκικές εξαγωγές όπλων από 5,5 δισ. δολάρια το 2023 έφτασαν τα 7,2 δισ. το 2024, ενώ τέσσερις τουρκικές πολεμικές βιομηχανίες συγκαταλέγονται στις 100 μεγαλύτερες του πλανήτη.

«Baykar» (UAV, ηλεκτρονικά συστήματα, Τεχνητή Νοημοσύνη), «TUSAS Aviation» και «TUSAS Engine» (αεροναυπηγική - τμήματα και ανταλλακτικά μηχανών), ASFAT (ναυπηγική) και MKE (πυροβολικό, βλήματα, σφαίρες, μικρά όπλα) είναι μερικές μόνο από τις βιομηχανίες των οποίων οι πωλήσεις την περασμένη χρονιά έφτασαν να ξεπερνούν ακόμα και τα 1,8 δισ. δολάρια.

Στα σημαντικά εγχώριας κατασκευής «κατορθώματα» πολλοί ξεχωρίζουν τον αντι-αρματικό πύραυλο UMTAS, το άρμα μάχης ALTAY, τα τεθωρακισμένα τροχοφόρα (έναντι ναρκών) BMC Kirpi, BMC Vuran, Otokar Cobra, βαλλιστικούς πυραύλους όπως οι Bora (KHAN) και τα αντιαεροπορικά συστήματα υποστήριξης του στρατού ξηράς (και όχι μόνο) HISAR O+, HISAR A+ και ACV-30 Korkut.

Με φόντο τις διεργασίες και στις ευρωατλαντικές σχέσεις, ο τουρκικός Τύπος τις τελευταίες μέρες φιλοξενεί εκτιμήσεις συνεργατών διαφόρων «δυτικών» ιδρυμάτων και «δεξαμενών σκέψης» («European Policy Centre», «Brussels School of Governance», «European Neighbourhood Council» κ.ά.) που υποστηρίζουν ότι «δεδομένων των απειλών των ΗΠΑ να μειώσουν τα στρατεύματα που έχουν στην Ευρώπη, η συνεισφορά της Τουρκίας θα είναι αυξανόμενα ζωτική για την ασφάλεια και σταθερότητα της ηπείρου», ότι «η Τουρκία διαδραματίζει ρόλο - κλειδί στις προσπάθειες άμυνας και αποτροπής σε Νότια και Ανατολική Ευρώπη», ότι «αν μιλάμε για ευρωστρατό (...) είναι πολύ προφανές ότι η Τουρκία πρέπει να καθίσει στο τραπέζι».