Και η συγκεκριμένη έκθεση εξάλλου («Επανεξετάζοντας την Περιφερειακή Ελκυστικότητα», αποτέλεσμα συνεργασίας που ανέπτυξε το προηγούμενο χρονικό διάστημα ο ΟΟΣΑ με την περιφερειακή αρχή) όπως αναλύθηκε από την εκπρόσωπο του Οργανισμού, Gwendaline Jossec (Senior Economist & Policy Analyst, OECD), δεν χωράει παρερμηνείες αφού πουθενά δεν χωράνε οι λαϊκές ανάγκες στους «κοινωνικοοικονομικούς δείκτες» των οποίων η βελτίωση μπαίνει ως στόχος. Συγκεκριμένα, η έκθεση θέτει έξι βασικούς άξονες: 1. την αξιοποίηση του λιμένα Αλεξανδρούπολης «ως επενδυτικού και εμπορικού κέντρου», 2. την ενίσχυση της διασύνδεσης με την Ευρώπη, ειδικά στον αμυντικό τομέα, 3. φορολογικά κίνητρα για στοχευμένες επενδύσεις, 4. την προσέλκυση και διατήρηση ανθρώπινου δυναμικού μέσω εκπαίδευσης και ευκαιριών απασχόλησης, 5. την ανάπτυξη τουρισμού ως μοχλό οικονομικής ανάπτυξης και 6. την ενίσχυση της διακυβέρνησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης για αποτελεσματικότερη λήψη αποφάσεων. Καμία φυσικά απάντηση δεν δόθηκε και στο Φόρουμ για το γιατί οι στόχοι αυτοί που έχουν προωθηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια, βύθισαν τον λαό της περιοχής σε μεγαλύτερη φτώχεια και τον έβαλαν στο επίκεντρο μεγάλων κινδύνων.

Το «γιατί η περιοχή δεν προσελκύει επενδύσεις παρά τις δυνατότητές της» ανέλυσαν από τη σκοπιά τους η Λουκία Σαράντη, πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδος, και ο Γεώργιος Μυλωνάς, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της «Alumil». «Το πρώτο και πιο σημαντικό πρόβλημα είναι οι υποδομές, γιατί ανάπτυξη βιομηχανίας χωρίς υποδομές δεν μπορεί να υπάρξει», είπε η Λ. Σαράντη. «Σε όμορες ανταγωνιστικές χώρες, οι ράγες του σιδηροδρόμου φτάνουν μέχρι τις εγκαταστάσεις των βιομηχανιών», πρόσθεσε και ανέφερε ότι «η Αλεξανδρούπολη έχει ένα λιμάνι που δεν εξυπηρετεί τις επιχειρήσεις, οι φορτοεκφορτώσεις είναι μία μικρή Οδύσσεια». Παράλληλα, επεσήμανε την κακή ποιότητα των δικτύων, τόσο δεδομένων όσο και ηλεκτρικής ενέργειας. «Με τον βροχερό καιρό υποφέρουμε από βυθίσεις στα εργοστάσια», είπε χαρακτηριστικά. Ειδική συζήτηση έγινε για τη Βιομηχανική Ανάπτυξη της περιοχής. Τα προβλήματα που δημιουργούν οι ελλιπείς υποδομές και το υψηλό ενεργειακό κόστος περιέγραψε ο Στέλιος Κακουλίδης, Group Innovation Officer στον όμιλο «Πλαστικά Θράκης». «Εδώ τα πάντα είναι δύσκολα, θα σου βγει η πίστη ό,τι και να κάνεις», είπε χαρακτηριστικά. Οπως εξήγησε, η απουσία σιδηροδρόμου σημαίνει ότι ο όμιλος πρέπει να φέρνει εκατοντάδες φορτηγά από όλη την Ευρώπη για να εξάγει τα προϊόντα του, αφού το 88% του τζίρου προέρχεται από εξαγωγές κυρίως σε Ευρώπη και Β. Αμερική.

Οι καπιταλιστές, όταν αγωνιούν μιλώντας για «υποδομές», προφανώς δεν εννοούν την ανάγκη για αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά ή αντιπυρικά έργα στην περιοχή για να μην καίγεται π.χ. η Δαδιά και η Αλεξανδρούπολη, ούτε για να «φτιαχτούν» οι ράγες του σιδηρόδρομου ώστε να μην έχουμε άλλα «Τέμπη», αλλά για όλα εκείνα τα έργα που σε αντίθεση με τα πρώτα είναι «επιλέξιμα» από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις γιατί συμβάλλουν στις «ράγες» της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των ομίλων. Αλλωστε, όταν η κυβέρνηση εγκαινίαζε τη σιδηροδρομική σύνδεση Αλεξανδρούπολη - Ορμένιο, με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να σιγοντάρει μιλώντας για την αναγκαιότητα να υπάρχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, ώστε να μπορέσει «ο ελληνικός σιδηρόδρομος να επεκταθεί, να συνδεθεί με λιμάνια», αυτό ακριβώς είχαν στο μυαλό τους: Τα βαγόνια των πολεμικών αναγκών του ΝΑΤΟ και τις ράγες της καπιταλιστικής κερδοφορίας, με άλλα λόγια τα κέρδη και όχι τις ζωές.

Στο θέμα της Ενέργειας αναφέρθηκε εκτενώς και ο Γ. Μυλωνάς. «Εμείς που έχουμε μία ενεργοβόρα βιομηχανία παραγωγής αλουμινίου, προσπαθούμε να πάρουμε άδεια για να τοποθετήσουμε φωτοβολταϊκά στο εργοστάσιο και δεν μπορούμε, γιατί ο χώρος έχει καταληφθεί από τους επαγγελματίες της Ενέργειας. Αυτό είναι ένα τραγικό πρόβλημα. Ζητάμε τουλάχιστον οι βιομηχανίες της περιοχής να έχουν προτεραιότητα στην επενδύσεις σε ΑΠΕ», είπε, δίνοντας και μια ακόμη διάσταση στους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς, προσθέτοντας ότι «η παροχή Ενέργειας στη Βόρεια Ελλάδα είναι πολύ κακής ποιότητας και η Θράκη είναι ενεργειακά προβληματική για τη βιομηχανία. Στο δικό μας εργοστάσιο στη Θράκη, οι εγκαταστάσεις για τη σταθεροποίηση της Ενέργειας είναι μεγαλύτερες από τα μηχανήματα του εργοστασίου, κάτι που έχει και υψηλό κόστος».

Ο Γ. Μυλωνάς αναφέρθηκε επίσης στον νέο αναπτυξιακό νόμο, που όπως εκτίμησε δεν θα είναι αποτελεσματικός, καθώς περιλαμβάνει ως κριτήριο αυξημένες προσλήψεις. «Για να κάνεις προσλήψεις, πρέπει να φέρεις εργαζόμενους από έξω, άρα να τους πληρώσεις καλά. Αν είσαι βιομηχανία, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είσαι υψηλής παραγωγικότητας, άρα να έχεις τεχνολογία. Ομως, αν έχεις τεχνολογία, δεν χρειάζεσαι πολύ προσωπικό», εξήγησε, περιγράφοντας μια σειρά από αντιφάσεις που βρίσκονται στο DNA του καπιταλιστικού συστήματος και προκύπτουν ως αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης και της συνεχούς έντασής της.

Σε επιμέρους συζήτηση, όσον αφορά τον ενεργειακό ρόλο της περιοχής, μερικά από τα βασικά θέματα ήταν το τι θα γίνει με τα απορρίμματα, το φυσικό αέριο, την αποθήκευση στον Πρίνο και το LNG στην Αλεξανδρούπολη. Η Κατερίνα Σάρδη, Managing Director & Country Manager της Ελλάδας για την Energean, την εταιρεία που παράγει πετρέλαιο και έχει δρομολογήσει την επένδυση για τη δημιουργία μονάδας αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα στον Πρίνο αναγνωρίζοντας την ύπαρξη ρίσκου, δεδομένου ότι μιλάμε για ένα project που βρίσκεται 4 χλμ. κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, υπερασπίστηκε την επένδυση στην περιοχή, αναφέροντας πως «πρόκειται για τον μοναδικό γεωλογικό σχηματισμό που είναι κατάλληλος για την αποθήκευση του διοξειδίου του άνθρακα». Τέλος, ο Κωνσταντίνος Σιφναίος, VP & Managing Director στην «Gastrade S.A.», η οποία διαχειρίζεται τον σταθμό LNG στην Αλεξανδρούπολη, χαιρέτισε την έναρξη της εμπορικής λειτουργίας του έργου, ενώ αναφέρθηκε στη στρατηγική του, η οποία είναι κυρίως εξαγωγική, και εξήγησε ότι μετατρέπει την Ελλάδα σε χώρα εισόδου, αναβαθμίζοντας τον ενεργειακό ρόλο της Αλεξανδρούπολης. Διευκρίνισε, δε, ότι το 50% του LNG είναι αμερικανικής προέλευσης.

Την ίδια ώρα που «αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ' το τραπέζι» μιλούν για Ενέργεια, ο λαός της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης «απολαμβάνει» μια από τις πρώτες θέσεις σε όλη την ΕΕ στην ενεργειακή φτώχεια! Οι επενδύσεις γίνονται κατά βάση για εξαγωγή Ενέργειας και δεν αφορούν την κάλυψη των αναγκών του λαού, ενώ ο ισχυρισμός ότι η μεγέθυνση του ποσοστού της συμμετοχής των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα της χώρας συμβάλλει στην ενεργειακή αυτονομία και την ενεργειακή ασφάλεια είναι ψευδεπίγραφες και προκλητικές. Ο λαός της περιοχής το γνωρίζει αυτό από πρώτο χέρι, αφού καλείται να χρυσοπληρώνει τα τέλη των ΑΠΕ με τα οποία οι «επενδύσεις» αποκτούν τελικά αυτό το «χαμηλό οριακό κόστος» μόνο για τα μονοπώλια της Ενέργειας.

Αντίστοιχα, οι επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον και τη ζωή των κατοίκων είναι προφανείς. Η άναρχη τοποθέτηση ανεμογεννητριών στα βουνά, στο Δέλτα του Εβρου σε περιοχή NATURA (!), τα υπεράκτια αιολικά πάρκα στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα σε Αλεξανδρούπολη και Σαμοθράκη κ.ά. αποδεικνύουν ότι τα κέρδη των μονοπωλίων δεν μπορούν να συνυπάρχουν με την προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας της ζωής των κατοίκων.

Την ίδια στιγμή, η Μονάδα Αποθήκευσης και Επαναεριοποίησης Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (FSRU) αντιμετωπίζει από τα τέλη Ιανουαρίου - επίσημα - έως σήμερα τεχνικό πρόβλημα εξαιτίας του οποίου έχει διακοπεί η λειτουργία αεριοποίησης του αποθηκευμένου LNG, με αποτέλεσμα να μην τροφοδοτεί με φυσικό αέριο το Εθνικό Σύστημα Φυσικού Αερίου, αυξάνοντας τον κίνδυνο μεγάλου βιομηχανικού ατυχήματος.

Ανάμεσα σε άλλες παρεμβάσεις, ο Λεωνίδας Μπακούρας, γενικός διευθυντής της «Μεταλλεία Θράκης ΑΕ», τόνισε την ανάγκη «αποδαιμονοποίησης» της εξόρυξης στην Ελλάδα, υπογραμμίζοντας ότι η χώρα διαθέτει σημαντικό ορυκτό πλούτο, κυρίως στη Θράκη. Παρουσιάζοντας τα περιβόητα «ανταποδοτικά οφέλη» και τις θέσεις εργασίας που θα προκύψουν από την επένδυση της «Eldorado Gold» στη Θράκη, αναφέρθηκε επίσης στην «Ευρωπαϊκή Οδηγία για τα κρίσιμα μέταλλα», που προβλέπει πως η Ελλάδα πρέπει να συμβάλει κατά 10% έως το 2030.

Ωστόσο, σήμερα υπάρχει η ζωντανή εμπειρία των εργαζομένων που αμείβονται με μισθούς πείνας, στον Νέστο ασφαλίζονται με εργόσημο, στα Πετρέλαια απολύονται, ενώ στα λατομεία παίζουν τη ζωή τους κορόνα - γράμματα λόγω της ανυπαρξίας μέτρων υγείας και ασφάλειας, με νωπές τις μνήμες του πρόσφατου εργατικού «ατυχήματος» με νεκρό εργαζόμενο στα λατομεία της Νέας Μάκρης. Αντίστοιχα, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο του Πρίνου τα εκμεταλλεύεται η «Ενεργειακή», εταιρεία που απέλυσε ομαδικά τους έμπειρους και εξειδικευμένους εργαζομένους της. Τα μάρμαρα σε Καβάλα, Δράμα και Θάσο τα εκμεταλλεύονται μια χούφτα εταιρείες, που τα προορίζουν κυρίως για εξαγωγή. Ο ζεόλιθος στα Πετρωτά Εβρου αποφέρει μεγάλα κέρδη στους μετόχους της εταιρείας που συστήθηκε ως «λαϊκής βάσης», αλλά λειτουργεί όπως όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις. Η γεωθερμία της περιοχής έχει καταλήξει στα νύχια μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, όπως στο Εράσμιο Ξάνθης και στον Νέστο Καβάλας.

Τέλος, τις «αναπτυξιακές παρεμβάσεις» με οδηγό τα ΝΑΤΟικά σχέδια παρουσίασε ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστος Σταϊκούρας, κι ενώ ο λαός της περιοχής, όπως αποκάλυψε μόλις χτες ο «Ριζοσπάστης», βρίσκεται στο στόχαστρο τεράστιων κινδύνων από το συνεχές πήγαινε - έλα των «ΝΑΤΟικών εξπρές» που μεταφέρουν κατά εκατοντάδες οχήματα, πυρομαχικά και κάθε είδους υλικά χωρίς κανέναν έλεγχο.

Συγκεκριμένα, ο υπουργός τόνισε τη σημαντική πρόοδο στο έργο αναβάθμισης του σιδηροδρομικού άξονα και τη σύνδεση του λιμένα Αλεξανδρούπολης με τον σιδηρόδρομο και την Ευρώπη μέσω Βουλγαρίας, Ρουμανίας και άλλων χωρών, που ενισχύεται με την υλοποίηση του ευρωπαϊκού διαδρόμου «Τρεις Θάλασσες». Επιπρόσθετα, σημείωσε ο υπουργός, υποβλήθηκε και νέα πρόταση τον περασμένο μήνα, που εκτίμησε ότι θα εγκριθεί τον φετινό Ιούνιο για άλλα 326 εκατ. ευρώ για το τμήμα Αλεξανδρούπολη - Πύθιο. «Ευελπιστούμε ότι φέτος θα έχουμε όλη τη χρηματοδότηση για τον σιδηροδρομικό άξονα Αλεξανδρούπολη - Ορμένιο», σημείωσε εκτιμώντας ότι θα υπογραφεί στο τέλος του 2025, ενώ η διάρκεια του έργου θα είναι 4 χρόνια.

Ανήγγειλε επίσης νέα σιδηροδρομική γραμμή Νέα Καρβάλη - Τοξότες: Με 193,2 εκατ. ευρώ από το Connecting Europe Facility. Το έργο βρίσκεται στη φάση δημοπράτησης, με τον μειοδότη να έχει κατακυρωθεί. Η υπογραφή της σύμβασης αναμένεται το α' εξάμηνο του 2025, με χρόνο κατασκευής 3,5 χρόνια.