Τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία διαπιστώνουν κι άλλα προτερήματα σε μια στενότερη στρατιωτική συνεργασία με την Τουρκία, καθώς «ενώ οι περισσότερες χώρες στην περίοδο μετά τον Ψυχρό Πόλεμο επικεντρώθηκαν σε ειρηνευτικές αποστολές, οι τουρκικές Ενοπλες Δυνάμεις ισορρόπησαν κατάλληλα ανάμεσα στη διατήρηση των τακτικών τους πολεμικών ικανοτήτων ενώ συνέβαλαν παράλληλα στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και σε ειρηνευτικές αποστολές», όπως τόνιζε ο πρόσφατα αποστρατευμένος Τούρκος στρατηγός Γιαβούζ Τουρκγκενσί σε ανάλυσή του στο «Atlantic Council», στα τέλη Φλεβάρη, με τίτλο «Στην ενίσχυση της αρχιτεκτονικής της στην Ασφάλεια, η Ευρώπη δεν πρέπει να μειώσει τον ρόλο της Τουρκίας».

Στην πραγματικότητα, η Αγκυρα «διαφημίζει» τις «πολεμικές ικανότητες» που έχουν αναπτύξει οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις μέσα από τις στρατιωτικές επεμβάσεις της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή και στη Λιβύη.

Ο Τουρκγκενσί - που έχει υπηρετήσει και στην αντιπροσωπεία της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ - σημείωνε χαρακτηριστικά ότι «οι τουρκικές Ενοπλες Δυνάμεις (TAF), οι οποίες συμμετέχουν στις προσπάθειες αντιμετώπισης περιφερειακών συγκρούσεων και συνεχίζουν να εκτελούν σημαντικά καθήκοντα στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, έχουν σημαντική εμπειρία μάχης και υψηλή επιχειρησιακή ετοιμότητα (...) Αυτή η εμπειρία μπορεί να είναι χρήσιμη όχι μόνο για το ΝΑΤΟ, αλλά και για την Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας της ΕΕ (CSDP, αν αυτή διευρυνθεί και σε συμμάχους εκτός ΕΕ), καθώς η Ρωσία αποτελεί πρόκληση για την ασφάλεια στην Ευρώπη».

Επιπλέον, η τουρκική «αμυντική» βιομηχανία - συνέχιζε ο ίδιος - «κατάφερε να αντιδράσει γρήγορα στις εμπειρίες μάχης της TAF, που έχει σχεδιάσει ένα σύστημα αμυντικού σχεδιασμού», μέσω του οποίου με βάση τα ειδικά χαρακτηριστικά της κάθε στρατιωτικής δύναμης καθορίζονται και «οι επιχειρησιακές απαιτήσεις» κάθε αποστολής, ενώ ταυτόχρονα «οι φορείς της αμυντικής βιομηχανίας καθορίζουν την απαραίτητη (για παραγωγή) τεχνολογία...».

Την ίδια στιγμή φυσικά, η τουρκική αστική τάξη είναι πανέτοιμη να παζαρέψει μια σειρά άλλα «πλεονεκτήματα: τη γεωπολιτική της θέση, τον ρόλο της στο ενεργειακό σύστημα, τις ευκαιρίες παραγωγής μορφών ανανεώσιμης ενέργειας, την πρόσβαση σε στρατηγικές διαδρομές μεταφοράς, τις υποδομές και τον νεαρό της πληθυσμό», ενώ η συγκεκριμένη ανάλυση κατέληγε: «Η Τουρκία έχει αποκτήσει σημαντική εμπειρία στην επίλυση κρίσεων. Αυτή προέρχεται από τις προσπάθειες για την αντιμετώπιση κρίσεων στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή, στα Βαλκάνια και το Κέρας της Αφρικής. Υποστηριζόμενη από αυτή την εμπειρία, η Τουρκία διαθέτει την ικανότητα και τη δυνατότητα να συμβάλει στις παγκόσμιες προσπάθειες για την ειρήνη και τη σταθερότητα. Αυτή η ικανότητα μπορεί να είναι μια άλλη σημαντική συμβολή στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας».