Στο πλαίσιο αυτό, δεν πέρασε απαρατήρητο το συνέδριο που διοργάνωσε ο «Κύκλος Ιδεών» του Ευ. Βενιζέλου με τίτλο «Η Ελλάδα μετά VIII: Η Ευρώπη, η Ελλάδα και ο καταιγισμός των νέων προκλήσεων. Αναζητώντας πλαίσιο αναφοράς». Οι τριήμερες εργασίες του συνεδρίου καταπιάστηκαν με ευρύτερα προτάγματα της εγχώριας αστικής τάξης, προβληματισμούς και ανησυχίες σε ένα ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον και σε συνθήκες πολεμικής οικονομίας. Χαρακτηριστική ήταν η παρέμβαση του επικεφαλής του ομίλου METLEN, Ευ. Μυτιληναίου, ο οποίος διαμαρτυρήθηκε ότι δεν είναι δυνατόν η βιομηχανία της Ελλάδας να μην πάρει τίποτα από τα δισ. που «σφυρίζουν στον αέρα» για εξοπλισμούς.

Στη δική του παρέμβαση ο Ευ. Βενιζέλος ανέφερε ότι η ατζέντα της χώρας επί χρόνια ήταν τα Ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό «και το ονοματολογικό των Σκοπίων, μέχρι τη Συμφωνία των Πρεσπών». «Πορευτήκαμε 50 χρόνια με τη σκέψη πως αν προκύψει ένταση, ένα επεισόδιο, μπορούμε να το χειριστούμε όπως μπορούμε, αλλά θα παρέμβουν οι ΗΠΑ με κάποιο πρόσωπο και το επεισόδιο θα πάψει να εξελίσσεται και θα μετατραπεί σε μια διπλωματική διαδικασία», ανέφερε, για να προσθέσει ότι πλέον αυτό δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα συμβεί και ότι «κανείς δεν σκέφτεται σοβαρά πως αν δεν το πράξουν οι ΗΠΑ, θα το πράξει κάποια ευρωπαϊκή χώρα».

«Δεν μπορούμε τώρα να λέμε μισόλογα», συμπλήρωσε και συνέχισε: «Η Ελλάδα είναι μια υβριδική δυτική χώρα, όμως δεν θεωρούμε ότι το πρόβλημα ασφάλειας της Δύσης ή της Ευρώπης είναι και δικό μας, το δικό μας είναι εθνικό πρόβλημα, είναι η Τουρκία». Ανέφερε επίσης πως η Ελλάδα μπήκε στην ΕΕ με τη δήλωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή περί διασφάλισης αλληλεγγύης - ακόμα και με τη στρατιωτική έννοια - μπροστά σε μια ενδεχόμενη τουρκική απειλή, και πρόσθεσε ότι με την ίδια λογική αποχωρήσαμε το 1974 από το ΝΑΤΟ.

«Εμείς έχουμε ένα αμυντικό δόγμα, ένα πρόγραμμα εξοπλισμών, δαπανούμε πολλά χρήματα σε αμυντικές δαπάνες, κι αυτό όχι λόγω της Ρωσίας αλλά επειδή έχουμε τον κίνδυνο της Τουρκίας» και γι' αυτό, όπως είπε, «πρέπει πλέον να διαχειριστούμε το πρόβλημα εντός των νέων ανατρεπτικών δεδομένων». Οσο για τη θέση της Τουρκίας στο νέο πλαίσιο που διαμορφώνεται, υποστήριξε ότι υπό πολλές προϋποθέσεις προκύπτει ζήτημα για «ένα νέο "Ελσίνκι"», παραπέμποντας στη συμφωνία που υπέγραψαν οι δύο χώρες το 1999.

Σε ό,τι αφορά το εγχώριο πολιτικό σκηνικό, ανέφερε ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις «για μια νέα συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων». Οπως είπε, «χρειάζεται ένα εσωτερικό μέτωπο, μια νέα συναίνεση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, με μια συμμετοχή των πολιτών, των διανοουμένων, με την εμπειρογνωμοσύνη του στρατού και της Αμυνας, αλλά τώρα δεν το βλέπω εφικτό, δεν έχουμε τις προϋποθέσεις τώρα για μια νέα συναίνεση».

Παράλληλα εκτίμησε πως ναι μεν η χώρα έχει μια εκλεγμένη κυβέρνηση «και μια αντιπολίτευση που αγωνίζεται να αποκτήσει το πρόσωπό της, αλλά φορέα που να ασκεί πολιτική ηγεμονία και να μπορεί να εξασφαλίσει μια νέα συναίνεση, που να προσφέρει ασφάλεια στη χώρα, δεν έχουμε».

Την ίδια ώρα ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας έδινε το «παρών» σε εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου του στελέχους του κόμματός του, Γ. Μπαλάφα, το οποίο άλλωστε και προλογίζει. Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε ο νυν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Σ. Φάμελλος, ο οποίος αναφέρθηκε στην ανάγκη συνεργασίας των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων προκειμένου να διεκδικήσουν με αξιώσεις την αστική διαχείριση.

Μεταξύ άλλων επανέφερε τα γνωστά και τριμμένα από το παρελθόν κάλπικα διλήμματα και τις διαχωριστικές γραμμές, για τον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας στη γνωστή εναλλαγή αστικών κυβερνήσεων, λέγοντας: «Πέρα από την ανάγκη να γίνουμε ένα ενιαίο, σοβαρό και συγκροτημένο κόμμα, με συντονισμένη δράση και δημοκρατική λειτουργία, οφείλουμε να προσφέρουμε προοδευτική διέξοδο στην κοινωνία (...) Η κοινωνία μάς λέει "βρείτε τα" για να μπορέσουμε να δώσουμε τέλος στη δυστοπία που έχει φέρει ο κ. Μητσοτάκης. Αλλωστε, η πολυδιάσπαση του προοδευτικού χώρου μόνο αυτόν και το σύστημα που τον στηρίζει ωφελεί». Και πρόσθεσε: «Οι μέρες της αναμονής τελείωσαν. Πρέπει να περάσουμε στις πράξεις (...) Αμεσα ζητάμε να υπάρξουν πρωτοβουλίες για κοινοβουλευτική συμπόρευση, για πολιτικό διάλογο με σχήματα και πολιτικές δυνάμεις που συμφωνούν, αλλά και συνεργασίες διεκδίκησης μαζί με πολιτικές κινήσεις και συνδικαλιστικούς φορείς για όλα τα μεγάλα επίδικα που ενδιαφέρουν τους πολίτες (...) Οσοι μείνουν πίσω, θα κριθούν για τη στάση τους».