Σε ολοένα περισσότερα πεδία αποτυπώνεται η ενδοαστική αντιπαράθεση που βαθαίνει στις ΗΠΑ, με φόντο αντιθέσεις που εντείνονται πολύπλευρα γύρω από τους όρους που θα δοθεί η αντιπαράθεση με την Κίνα για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, για τα τμήματα του κεφαλαίου που θα ενισχυθούν περισσότερο από την κυβερνητική πολιτική κ.ο.κ.

Αντικατοπτρισμό αυτών των ενδοαστικών αντιθέσεων αποτελεί και η κόντρα που αναπτύσσεται μεταξύ της κυβέρνησης Τραμπ και των διοικήσεων μιας σειράς αμερικανικών πανεπιστημίων, τα οποία αποτελούν μεγάλους οργανισμούς, με βαθιά διασύνδεση με τα αμερικανικά μονοπώλια και τις μπίζνες τους στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση Τραμπ χρησιμοποιεί ως πρόσχημα για τις παρεμβάσεις της στα πανεπιστήμια την «καταπολέμηση του αντισημιτισμού», την απαίτηση δηλαδή για ακόμα μεγαλύτερη καταστολή των φοιτητικών κινητοποιήσεων αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, ενώ τα ίδια πανεπιστήμια των οποίων οι διοικήσεις αντιδρούν σε αυτές τις παρεμβάσεις έχουν στην πραγματικότητα πολύμορφες σχέσεις με το ισραηλινό κράτος - τρομοκράτη, είτε άμεσα είτε μέσω αμερικανικών μονοπωλίων που κάνουν μπίζνες με το Ισραήλ.

Σε αυτό το πλαίσιο, μετά το «πάγωμα» κρατικών επιχορηγήσεων ύψους 2,2 δισ. δολαρίων προς το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, καθώς και τις απειλές ότι «ίσως να πρέπει να χάσει το καθεστώς της φορολογικής εξαίρεσης» αν δεν «συμμορφωθεί» προς τις απαιτήσεις του Λευκού Οίκου, η διοίκηση του ιδρύματος προσέφυγε τη Δευτέρα στα αστικά δικαστήρια.

Στην προσφυγή εκφράζει ανησυχίες για το ότι η κυβέρνηση των Ρεπουμπλικάνων προσπαθεί «να αναθεωρήσει εκ βάθρων τον τρόπο διαχείρισης του Χάρβαρντ, να ελέγξει τις προσλήψεις προσωπικού και να υπαγορεύσει τι μπορούν να διδάσκουν οι καθηγητές του Χάρβαρντ».

Την ίδια στιγμή, σε επιστολή που υπογράφουν σχεδόν 150 επικεφαλής αμερικανικών πανεπιστημίων και ερευνητικών ιδρυμάτων κάνουν λόγο για «άνευ προηγουμένου κυβερνητική υπερβολή και πολιτική ανάμειξης στην αμερικανική Ανώτατη Εκπαίδευση, που τίθεται σε κίνδυνο», δηλώνοντας ταυτόχρονα «ανοιχτοί σε εποικοδομητική μεταρρύθμιση». Ξεκαθαρίζουν δε ότι «δεν είμαστε ενάντιοι στη νόμιμη κυβερνητική επίβλεψη» και ότι «θα αναζητούμε πάντα αποτελεσματικές και δίκαιες χρηματοδοτικές πρακτικές», απορρίπτοντας ωστόσο την «εκφοβιστική χρήση της χρηματοδότησης της δημόσιας έρευνας».

Με τις διοικήσεις των πανεπιστημίων συντάσσονται κορυφαίες προσωπικότητες και στελέχη των Δημοκρατικών, όπως ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπ. Ομπάμα, εμφανίζοντας τα ιδρύματα ως δήθεν υπέρμαχους της «δημοκρατίας» και της «ελευθερίας».

Χαρακτηριστικά είναι στο μεταξύ τα στοιχεία για τα τεράστια φοιτητικά χρέη που συσσωρεύονται από τα υπέρογκα δίδακτρα των πανεπιστημίων, στοιχεία που επανέρχονται στην επιφάνεια μετά τις κινήσεις του υπουργείου Παιδείας για επανέναρξη της είσπραξης απλήρωτων φοιτητικών χρεών, ακόμα και με κατασχέσεις χρεών.

Οι πανεπιστημιακές σπουδές κοστίζουν από 10.000 έως 70.000 δολάρια ετησίως, ενώ σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας 42,7 εκατομμύρια άτομα οφείλουν 1.600 δισ. δολάρια σε φοιτητικά δάνεια. Σύμφωνα δε με το «Pew Research Center», ένας στους τέσσερις Αμερικανούς ενήλικες κάτω των 40 ετών είχε οφειλή 20.000 έως 25.000 δολαρίων κατά μέσο όρο το 2023 για την αποπληρωμή φοιτητικών δανείων.

Παράλληλα με τα παραπάνω και με φόντο τον «εμπορικό πόλεμο» που εντείνει η Ουάσιγκτον απέναντι σε αντιπάλους και «συμμάχους» - με επίκεντρο τον ανταγωνισμό με την Κίνα - οξύνεται και η αντιπαράθεση της κυβέρνησης Τραμπ με τον επικεφαλής της διοίκησης της Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας (Fed), Τζερόμ Πάουελ, για τις αποφάσεις καθορισμού των επιτοκίων.

Με νέες αναρτήσεις του σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Τραμπ άφησε υπονοούμενα ότι μπορεί να αντικαταστήσει τον Πάουελ στη διοίκηση της Fed, καλώντας τον να μειώσει τα επιτόκια «προληπτικά», για να «τονώσει την αμερικανική οικονομία». Τον κατηγόρησε επίσης για «αργά αντανακλαστικά» στις εξελίξεις που αφορούν την οικονομία.

Η Ουάσιγκτον κατηγορεί τον Πάουελ ότι «κάνει πολιτική» και του επιρρίπτει ευθύνες για την πτωτική πορεία στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.

Ο δείκτης S&P500, που παρακολουθεί την πορεία μετοχών των 50 μεγαλύτερων αμερικανικών εταιρειών, μειώθηκε τη Δευτέρα κατά 2,4%, χάνοντας συνολικά 12% από τις αρχές του έτους. Ο Βιομηχανικός Δείκτης Dow Jones έπεσε κι αυτός κατά 2,4% (και κατά 10% από τις αρχές του έτους), ενώ και ο δείκτης Nasdaq έπεσε κατά 2,5% (και κατά 18% από τις αρχές του έτους). Ο δε δείκτης του δολαρίου, που μετρά τη συναλλαγματική ισχύ του αμερικανικού νομίσματος με άλλα ισχυρά διεθνή νομίσματα, έπεσε τη Δευτέρα στο χαμηλότερο επίπεδο της τελευταίας τριετίας.

Στο μεταξύ ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Μ. Ρούμπιο ανακοίνωσε χθες την «αναδιοργάνωση» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι «η προσέγγιση αυτή θα ενδυναμώσει το υπουργείο εξαρχής, από τις υπηρεσίες μέχρι τις πρεσβείες. Υπηρεσίες που αφορούν συγκεκριμένες περιοχές θα συγχωνευτούν για να αυξηθεί η λειτουργικότητα, οι πλεονάζουσες υπηρεσίες θα καταργηθούν και μη νομοθετημένα προγράμματα που δεν συνάδουν με τα θεμελιώδη εθνικά συμφέροντα της Αμερικής θα πάψουν να υπάρχουν». Εξήγησε επίσης ότι η αναδιοργάνωση αποτελεί μέρος της ατζέντας του Τραμπ, που θέτει «Πρώτα την Αμερική».

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, αποκαλύφθηκε νέο επεισόδιο στο λεγόμενο «SignalGate», με εμπλοκή του Αμερικανού υπουργού Αμυνας. Συγκεκριμένα, το δημόσιο ραδιοφωνικό δίκτυο NPR μετέδωσε ότι ο Πιτ Χέγκσεθ παραβίασε τους κανόνες ασφαλείας, καθώς μοιράστηκε πληροφορίες για επίθεση εναντίον των Χούθι της Υεμένης με μια ομάδα ατόμων στην εφαρμογή Signal, όπου συμμετείχαν μεταξύ άλλων η σύζυγός του, ο αδερφός του, ο δικηγόρος του και άλλα πρόσωπα του ιδιωτικού και επαγγελματικού κύκλου του. Η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Κάρολαϊν Λέβιτ διέψευσε το ρεπορτάζ, λέγοντας ότι «δεν είναι αληθές».

Σε ένα τέτοιο φόντο, δημοσκόπηση του ινστιτούτου «Ipsos» και του πρακτορείου «Reuters» κατέγραψε προχτές ότι το 42% των ψηφοφόρων εκφράζουν θετική γνώμη για τον Τραμπ, ποσοστό μειωμένο κατά 5% από τον Γενάρη όταν ορκίστηκε Πρόεδρος.

Το Σάββατο πραγματοποιήθηκαν νέες κινητοποιήσεις σε δεκάδες πόλεις των ΗΠΑ κατά των κυβερνητικών αποφάσεων για μετανάστες, οικονομία και εμπόριο, ενάντια στις δεκάδες χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων κ.λπ.