Οπως σημειώνει: «Τίποτα μεταφυσικό, τίποτα επουράνιο. Οι δικοί μου άγιοι, οι δικές μου αρχόντισσες περπατούν στη γη. Τους βρίσκεις στις καρέκλες των φτωχομάγαζων της γειτονιάς και όχι σε μεγάλα πάλκα ή σε ρεκλάμες περιοδικών. Στεγάζουν κάθε λογής ανθρώπινη στιγμή (χαρά, λύπη, έρωτα...). Ανοίγουν τα φτερά τους και με θαλπωρή μας σκεπάζουν αγωνιώντας να γίνουμε ένα. Ο κάθε ένας από αυτούς ξεχωριστός».