Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, στις συστάσεις του ΔΝΤ για το πώς θα αντιμετωπιστεί η αυξανόμενη «αβεβαιότητα» ξεχωρίζει ο κυνισμός με τον οποίο δίνουν σήμα για να προχωρήσουν άμεσα νέα αντιλαϊκά μέτρα, κλιμακώνοντας την επίθεση σε όσες εργατικές - λαϊκές κατακτήσεις έχουν απομείνει όρθιες.

«Οι υπουργοί Οικονομικών πρέπει να οικοδομήσουν εμπιστοσύνη, να φορολογούν δίκαια, να δαπανούν σοφά και να εξετάζουν τα δεδομένα σε βάθος χρόνου», επισημάνθηκε κατά την παρουσίαση της νέας έκθεσης.

Η συζήτηση έφτασε δε στο «ζουμί» όταν δημοσιογράφος συνέδεσε τον απαιτούμενο «δημοσιονομικό χώρο» (πόρων απαραίτητων για τον έναν ή τον άλλο τρόπο στήριξης των μονοπωλίων) με τις «συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις», εκφράζοντας μάλιστα προβληματισμό για το ότι «σε πολλές χώρες υπάρχουν ήδη κοινωνικές εντάσεις, που είναι αρκετά μεγάλες» και ζητώντας συστάσεις για τις «πιθανότητες να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις εκείνες που έχουν χαμηλή δημοτικότητα».

Τα στελέχη του ΔΝΤ ήταν ξεκάθαρα στην ανάγκη όλα τα κυβερνητικά επιτελεία να επεξεργαστούν αποφασιστικά νέες ανατροπές, ώστε να διασφαλιστούν νέα «δημοσιονομικά περιθώρια» για τη «στήριξη της ανάπτυξης».

«Γνωρίζουμε ότι σε πολλές χώρες οι δαπάνες για τις συντάξεις είναι πολύ υψηλές», υποστήριξαν οι εκπρόσωποι του Ταμείου, αν και εκατομμύρια συνταξιούχων ακόμα και στις ισχυρότερες καπιταλιστικές οικονομίες αδυνατούν να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια, και πολλοί ξαναβγαίνουν στο κυνήγι του μεροκάματου για να τα βγάλουν μέρα.

Χαρακτηριστικά, στην ίδια την «ατμομηχανή» της ΕΕ, τη Γερμανία, τον περασμένο Αύγουστο αποκαλύφθηκε ότι 1,3 εκατ. συνταξιούχοι συνεχίζουν να εργάζονται για να συμπληρώσουν τη σύνταξη που παίρνουν. 4 στους 10 συνταξιούχους καλούνται να ζήσουν με καθαρό εισόδημα κάτω των 1.250 ευρώ τον μήνα, δηλαδή κοντά στο επίσημο όριο της φτώχειας, ενώ ειδικοί αναφέρουν μελέτες σύμφωνα με τις οποίες «1 στους 5 συνταξιούχους στη Γερμανία που δεν εργάζονται» σκέφτεται ή ήδη αναζητεί εργασία. Στη δε Βρετανία, το περασμένο φθινόπωρο καταργήθηκε επίδομα θέρμανσης που προβλεπόταν για 10 εκατ. συνταξιούχους...

Κι όμως, παρά τη ραγδαία φτωχοποίηση όλο και μεγαλύτερων τμημάτων των συνταξιούχων, που μάλιστα έχουν καταθέσει δεκαετίες ολόκληρες σκληρής δουλειάς, τα στελέχη του Ταμείου συνέχισαν, λες και μιλούσαν καθαρά για περιττές δαπάνες που πρέπει να πετσοκοφτούν:

«Για να σας δώσουμε ορισμένα νούμερα, στην περίπτωση των αναπτυγμένων οικονομιών» οι «δαπάνες» για τις συντάξεις «φτάνουν στο 8% του ΑΕΠ. Στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, γύρω στο 4% (...) Αυτές οι δαπάνες προβλέπεται ότι θα αυξηθούν εξαιτίας της ανόδου του προσδόκιμου ζωής και της αύξησης των συνταξιούχων», ανέφεραν, καταλήγοντας ότι «η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος είναι σημαντική ώστε να παραχθούν δημοσιονομικές αποταμιεύσεις, αλλά και για να διατηρηθεί η συμμετοχή εργατικής δύναμης, όπως και η απασχόληση».

Μάλιστα επέστησαν την προσοχή στην επεξεργασία «στρατηγικής επικοινωνίας» (μεθόδων εκβιασμού και χειραγώγησης των λαϊκών στρωμάτων), όπως συνέβη σε «περιπτώσεις χωρών όπου σημείωσε επιτυχία η εφαρμογή σημαντικών μεταρρυθμίσεων, για παράδειγμα με αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης». 'Η και με τη «δημιουργία διακομματικών επιτροπών που συνεργάζονταν με τα ενδιαφερόμενα μέρη, για να ακούσουν τις ανησυχίες τους και να σκεφτούν την εφαρμογή της μεταρρύθμισης με τον καλύτερο τρόπο»...