Η υλοποίηση αυτού του στόχου είναι ένας κρίσιμος δείκτης, που μετράει όχι γενικά την άνοδο της επιρροής του Κόμματος, αλλά την άνοδο της αφομοίωσης της στρατηγικής του από πρωτοπόρα τμήματα της εργατικής τάξης και του λαού μας. Ενας ασφαλής δείκτης της ικανότητας των κομματικών οργανώσεων για δράση μαζική -πολιτική - ιδεολογική πάνω στις νέες απαιτήσεις, που καθορίσαμε με τις αποφάσεις του 16ου Συνεδρίου, μια δράση που θα φέρνει σταθερά οργανωτικά αποκρυσταλλώματα στο Κόμμα και την ΚΝΕ.

Χρειάζεται να συγκεντρώσουμε πιο επίμονα την προσοχή μας στη δημιουργία προϋποθέσεων για την ένταξη νέων αγωνιστών στο Κόμμα, αλλά και στη συγκεκριμένη αξιοποίηση δυνατοτήτων που έχουν δημιουργηθεί από την ανάπτυξη της πάλης. Απόρροια της επίθεσης του κεφαλαίου και της έντασης της οικονομικής και πολιτικής διαπάλης είναι η ριζοσπαστικοποίηση τμημάτων της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, της νεολαίας. Σε αυτό το ριζοσπαστισμό μπορούμε να επενδύσουμε με την ένταση της ιδεολογικής πολιτικής δουλιάς. Δε φτάνει η καταγγελία, η καταδίκη, η ανάδειξη των υπευθύνων. Χρειάζεται η μαχητική προβολή του δρόμου του μετώπου, το τι κάνουμε σήμερα για να 'ρθει πιο κοντά αυτή η διέξοδος. Χρειάζεται, όταν το κεφάλαιο δυναμώνει την ολομέτωπη επίθεσή του, να θέτουμε στην εργατική τάξη την αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας με όλες τις εκφράσεις που παίρνει. Χωρίς πλατιά διάδοση του στρατηγικού μας στόχου, της κοσμοθεωρίας μας, χωρίς την υπεράσπιση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, ιδιαίτερα στα πιο πρωτοπόρα - ριζοσπαστικά τμήματα της εργατικής τάξης και της νεολαίας, δεν μπορούν οι ρυθμοί στρατολογίας στο Κόμμα να αλλάξουν σημαντικά. Η πρωτοπόρα στάση και δράση ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους νέους απαιτεί και μαχητική διάδοση της πρωτοπόρας θεωρίας, για να πειστεί ο εργάτης, ο αγρότης, ο νέος που αναγνωρίζει το ρόλο μας, να κάνει το αποφασιστικό βήμα, να παλέψει μαζί μέσα από τις γραμμές μας.

Η διαμόρφωση των προϋποθέσεων για ένα πιο γόνιμο έδαφος σχετικά με το καθήκον της οικοδόμησης και της στρατολογίας, δεν παραπέμπεται για το απώτερο μέλλον. Οι δυνατότητες είναι και σήμερα υπαρκτές. Τα βήματα προώθησης της πολιτικής μας στην εργατική τάξη και στη νεολαία γίνονται πιο σταθερά, πιο χειροπιαστά. Οι πρόσφατοι απεργιακοί αγώνες με την άνοδο του ρόλου και της επίδρασης του ΠΑΜΕ στον προσανατολισμό, στα αιτήματα, στο χτύπημα της κοινωνικής συναίνεσης, η προσφυγή στην ωμή καταστολή και το στρατιωτικό νόμο από την κυβέρνηση, απέδειξαν τα μεγάλα περιθώρια για την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος και τη δυναμική που έχει ο ταξικός πόλος.

Στη νεολαία η ΚΝΕ διευρύνει συνεχώς τις γραμμές της, ενισχύει την προβολή της πολιτικής και της εικόνας του ΚΚΕ στη νέα γενιά. Μεγαλώνουν οι δυνατότητες της ΚΝΕ, να δράσει στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης, μέσα στις δυσμενείς συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι νέοι που βρίσκονται, μπαίνουν ή μπαινοβγαίνουν στην παραγωγή. Ταυτόχρονα, αυξάνονται οι ρυθμοί με τους οποίους μπορούν να εντάσσονται οι νέοι κομμουνιστές στις γραμμές του Κόμματος.

Χρειάζεται να δείξουμε, σαν καθοδηγητικά όργανα, ξεχωριστή επιμονή στην κάλυψη των στόχων οικοδόμησης και στρατολογίας. Για κάθε καθοδηγητικό κρίκο αυτοί οι στόχοι είναι συγκεκριμένοι, όπως συγκεκριμένες είναι οι δυσκολίες, οι θετικές εμπειρίες, οι καθυστερήσεις. Το «χάσιμο», μέσα στα πολλά και σύνθετα καθήκοντα, της στρατολογίας και του καθημερινού βηματισμού για την οικοδόμηση ΚΟΒ στον ένα ή τον άλλο χώρο είναι δείγμα της αδύνατης, συχνά, καθοδηγητικής μας δουλιάς. Είναι απόρροια μιας «καθηκοντολογίας», που αποσπά τους στόχους και τις χρεώσεις από το αποτέλεσμα που πρέπει να φέρνουν. Μιας λογικής που βάζει «σε κουτιά» τα μέτωπα πάλης και το δυνάμωμα του Κόμματος, μιας πρακτικής που ξεχωρίζει τη συνδικαλιστική από την πολιτική δουλιά με τοίχο. Για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε σαν κεντρικό ζήτημα, όπως αναφέρουμε στην απόφαση του 16ου Συνεδρίου, τη συνεχή, ελεγχόμενη καθημερινά προσπάθεια στρατολογίας νέων μελών στο Κόμμα και οικοδόμησης ΚΟΒ, πρέπει να κρατάμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον πρακτικισμό,τις συνήθειες ρουτίνας και διεκπεραίωσης. Ο εντοπισμός καθοδηγητικών προβλημάτων που οδηγούν σε υποτίμηση το καθήκον στρατολόγησης στο Κόμμα, δεν αναιρεί την ικανότητα του στελεχικού δυναμικού στην αντιμετώπισή τους.

Εγινε προσπάθεια να αναπτυχτεί η πολιτική παρουσία του Κόμματος μαζί με την ένταση της συνδικαλιστικής δουλιάς. Κεντρικό - κλαδικό - τοπικό κομματικό υλικό, περιοδείες στελεχών, μικρές συγκεντρώσεις, εξορμήσεις κλπ. Αυτή η δράση δεν εξάντλησε τα περιθώρια για τη δραστηριότητα όλων των κομματικών δυνάμεων και σε μεγάλο βαθμό περιοριζόταν στη γενική εμφάνιση, στο γενικό κάλεσμα. Θα μπορούσε πιο αποτελεσματικά να συνοδεύεται με συγκεκριμένη δουλιά για την ένταξη στο Κόμμα πρωτοπόρων εργατών που βρίσκονται στο πλάι του σε βασικούς εργασιακούς χώρους.

Παραμένει αδύναμη η δουλιά άνθρωπο τον άνθρωπο, λείπει η συνέχεια, η σταθερότητα στην επαφή και αξιοποίηση ενός κόσμου που βρίσκεται κοντά μας. Διοργανώνουμε π.χ. επιτυχημένες εκδηλώσεις, όπως η εκδήλωση στον Πειραιά για εργάτες με θέμα την ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης, αλλά δεν αξιοποιούνται όσο είναι δυνατόν, για να προσεγγίζουν ακόμα πιο στενά το Κόμμα εκατοντάδες εργαζόμενοι που μπορούμε να απευθυνθούμε προσωπικά, συγκεκριμένα.

Η προπαγάνδιση της αξίας και της ομορφιάς της οργανωμένης πάλης μέσα στο Κόμμα για τον αγώνα που στοχεύει στην κοινωνική απελευθέρωση, στην κατάργηση της εκμετάλλευσης, με προοπτική την αταξική κοινωνία, είναι η απάντηση στη βαρβαρότητα ενός συστήματος που σαπίζει, σαπίζοντας ανθρώπους -όνειρα - ελπίδες.

Η αλληλεγγύη της εργατικής τάξης, ο διεθνισμός της, η ενίσχυση της συλλογικής της έκφρασης είναι αξίες που αποτελούν αντίπαλο δέος στην κυρίαρχη ιδεολογία και τις διάφορες εκφράσεις της, διαμορφώνοντας κλίμα στράτευσης ανάμεσα στους πρωτοπόρους εργαζόμενους. Η ανάπτυξη της δράσης μας σε όλη την κλίμακα απαιτεί να περάσουμε πιο γρήγορα σε ρυθμούς δουλιάς που αξιοποιούν το γενικό πολιτικό άνοιγμα για ενίσχυση και διεύρυνση των προσωπικών πολιτικών δεσμών με χιλιάδες εργάτες- αγρότες - νεολαίους. Οι ανεβασμένοι ρυθμοί στρατολογίας προϋποθέτουν προσωποποιημένη δουλιά - καταγραφή - συνεχή πολιτική επαφή, συζήτηση ατομική εφ' όλης της ύλης, που ακουμπάει στο κύριο, στο μέτωπο, στο σοσιαλισμό.