Επεμβάσεις προστασίας του αρχαιολογικού χώρου του Αγίου Γεωργίου της Πέγειας, στον αρχαίο οικισμό του ακρωτηρίου Δρέπανο στην Πάφο της Κύπρου, πραγματοποίησε η αρχαιολογική αποστολή του ελληνικού υπουργείου Πολιτισμού, με επικεφαλής τον έφορο Αρχαιοτήτων, Χ. Μπακιρτζή.

Στις εργασίες - οι οποίες ξεκίνησαν τον περασμένο Μάη σε συνεργασία με το Τμήμα Αρχαιοτήτων Κύπρου - περιλαμβάνονταν συμπληρωματική καθαριότητα του αρχαιολογικού χώρου του Αγίου Γεωργίου, στερέωση των τοίχων και καταγραφή της κατάστασης συντήρησης των ψηφιδωτών δαπέδων της βασιλικής Α και του λουτρώνα. Επίσης διαμορφώθηκε μικρή έκθεση στο φυλάκιο του αρχαιολογικού χώρου, ενώ αποφασίστηκε η εκπόνηση μελέτης φωτισμού του Μουσείου της Μητροπόλεως Πάφου, της επισκοπής Αρσινόης και της Μονής Αγίου Νεοφύτου.

Από τις έρευνες προκύπτει ότι ο οικισμός στο ακρωτήριο Δρέπανον χρησίμευε από το 330 μ.Χ. έως τα μέσα του 7ου αι. ως σταθμός των πλοίων, που μετέφεραν σιτάρι από την Αίγυπτο στην Κωνσταντινούπολη, αλλά είχε σχέσεις και με το εσωτερικό του νησιού. Στο σημείο εισόδου της δημόσιας οδού από την Πάφο στον οικισμό υπήρχε από τον 5ο αι. διώροφο κτίριο, που χρησίμευε ως «ξενοδοχείο». Με την ίδρυση της βασιλικής Γ τον 6ο αι. το κτίριο εντάχθηκε σε αυτήν. Στο συγκρότημα προστέθηκε μετά τα μέσα του 6ου αι. ελαιοπιεστήριο, όπου γινόταν η μεταφορά και επεξεργασία της ελιάς της περιοχής και παραγωγή λαδιού. Η βασιλική Γ εγκαταλείφθηκε στα μέσα του 7ου αιώνα.

Στο ακρωτήριο υπάρχει παλιό μονόχωρο και καμαροσκεπές ναΐδιο του Αγίου Γεωργίου. Από τις φετινές έρευνες στην κοίτη του νοτίου τοίχου του διαπιστώθηκε ότι αυτό ιδρύθηκε στον 13ο-14ο αι. και επεκτάθηκε επί Τουρκοκρατίας. Επίσης εντοπίστηκε περίβολος, σύγχρονος με την ίδρυσή του και άφθονη εφυαλωμένη κεραμική προερχόμενη από τα εργαστήρια της Λέμπας Πάφου, τα αρχαιότερα δείγματα της οποίας χρονολογούνται στον 13ο αιώνα.