Με αφορμή άρθρο της Α. Παναγιωταρέα στο «Εθνος» που αναφερόταν στο συνταξιοδοτικό των ναυτικών με ανακρίβειες που αποδίδουν τη συνταξιοδότηση των ναυτικών πολιτικών προσφύγων από τη Σοβιετική Ενωση σαν μια αιτία της διάλυσης του Ταμείου των ναυτικών, ο πρόεδρος του ΚΣ της ΠΕΕΠΠ, Γρηγόρης Φώτου, επισημαίνει:

...«Οσα γράφτηκαν είναι εντελώς ανακριβή επειδή κατά πρώτον οι επαναπατρισθέντες πολιτικοί πρόσφυγες, ναυτικοί από τη Σοβιετική Ενωση και από άλλες σοσιαλιστικές χώρες, είναι μερικές εκατοντάδες (για την ακρίβεια, 468) και όχι πολλές χιλιάδες που γράφτηκε. Κατά δεύτερον οι επαναπατρισθέντες πολιτικοί πρόσφυγες έλαβαν μέρος σύνταξης από το ΝΑΤ και μόνο για τα χρόνια υπηρεσίας τους πριν την ένταξή τους στο ΔΣΕ και την παραμονή τους στην πολιτική προσφυγιά. Για δε τα υπόλοιπα χρόνια εργασίας στην αλλοδαπή, δηλαδή στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, το ταμείο των ναυτικών έλαβε για τη συνταξιοδότησή τους τα ανάλογα ποσά από τον ειδικό λογαριασμό των πολιτικών προσφύγων που δημιουργήθηκε με βάση τις συμβάσεις της ελληνικής κυβέρνησης από τα εμβάσματα των χωρών αυτών για τη συνταξιοδότηση των πολιτικών προσφύγων.

Σχετικά με τους ισχυρισμούς πως, τάχα, η συνταξιοδότηση των προσφύγων επηρέασε αρνητικά τα ταμεία, πρέπει να τονιστούν τα παρακάτω:

Από το σχετικό λογαριασμό του ΙΚΑ (για τους πολιτικούς πρόσφυγες) συνταξιοδοτήθηκε ένας αριθμός που ήταν ήδη συνταξιούχοι στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, ενώ οι υπόλοιποι, άνδρες άνω των 55 χρονών και γυναίκες άνω των 50 ετών, κατοχύρωσαν το δικαίωμα συνταξιοδότησης αλλά εργάζονταν έως τη συμπλήρωση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση. Για το μεγαλύτερο αριθμό των πολιτικών προσφύγων ηλικίας κάτω των 55 για τους άνδρες και 50 για τις γυναίκες αναγνωρίστηκαν μόνο 1.500 ημερομίσθια (5 χρόνια εργασίας) με την προϋπόθεση να εργαστούν στην Ελλάδα για τη συμπλήρωση των απαραίτητων ενσήμων για τη συνταξιοδότηση.

Παίρνοντας υπόψη ότι πολλοί υπερήλικες εξέλιπαν και οι νεότεροι εργάζονται και εισφέρουν για τη συνταξιοδότησή τους, δεν ισχύουν οι ισχυρισμοί για αρνητική επίδραση της συνταξιοδότησης των πολιτικών προσφύγων στην οικονομική κατάσταση των ασφαλιστικών οργανισμών».