Η Γκρέις Ελιοτ, μια νεαρή Σκοτσέζα αριστοκράτισσα, βρίσκεται παγιδευμένη στο Παρίσι κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Εκεί συναντά τον Φίλιππο, τον Δούκα της Ορλεάνης, και ένθερμο υποστηρικτή της Επανάστασης.

Η Γκρέις Ελιοτ και ο Φίλιππος ήταν κάποτε εραστές. Τώρα αν και τους ενώνει μια έντονη έλξη, τους χωρίζουν πολλά, απόρροια της πολιτικής αναταραχής.

Ο τίτλος ευγενείας που κατέχει η Γκρέις την καθιστά εκπρόσωπο και οπαδό του μοναρχικού καθεστώτος. Οπότε αδυνατεί να συγχωρέσει την ψήφο του Δούκα υπέρ της θανατικής καταδίκης του βασιλιά.

Βασανισμένη από τον ορμητικό έρωτα και τη βαρύτητα των πεποιθήσεών της, η Γκρέις οφείλει ταυτόχρονα να προστατεύσει τη ζωή της, καθώς κινδυνεύει να θεωρηθεί κατάσκοπος των Αγγλων.

Eric Zolimer, ένας ζωντανός μύθος του γαλλικού σινεμά.

Ξεκινώντας ως θεωρητικός, ανήκε στον σκληρό πυρήνα των εμπνευστών της περίφημης «πολιτικής των δημιουργών» και μ' αυτό τον τρόπο οι νέοι καλλιτέχνες της εποχής ανέτρεψαν την κυρίαρχη στερεότυπη κινηματογραφική θεωρία, πριν περάσουν στη σκηνοθεσία την εποχή του κινήματος της Νουβέλ Βαγκ.

Μέχρι σήμερα έχει σκηνοθετήσει 22 ταινίες μεγάλου μήκους, βασίζοντας τα σενάριά του στις λογοτεχνικές παραδόσεις του μύθου και της παραβολής. Χαρακτηριστικά του η εξαιρετική οικονομία και λιτότητα, η καθαρότητα και ο ρεαλισμός. Φτιάχνει έτσι έναν δικό του αισθητικό κανόνα, που τον ακολουθεί μέχρι σήμερα.

Πριν την ταινία «Η Αγγλίδα και ο δούκας», είχε πει: «Δεν ήθελα να γυρίσω μια ταινία βασισμένη στο μοντάζ, με λίγα κομμάτια του Παρισιού μαζεμένα από δω κι από κει. Σκεφτόμουν ότι έπρεπε να δείξω πραγματικά τα γεγονότα, έτσι όπως ήταν εκείνη την εποχή». Και αυτό έκανε. Για πρώτη φορά με τη συνδρομή της ψηφιακής τεχνολογίας ο Ερίκ Ρομέρ, διασκευάζει τα «Απομνημονεύματα της Γκρέις Ελιοτ», παρουσιάζοντας μια αυθεντική εικόνα του Παρισιού την ταραγμένη εκείνη εποχή.

Η «Αγγλίδα και ο δούκας» είναι άψογα σκηνοθετημένη, με αρκετά καλές ερμηνείες και υπέροχη φωτογραφία.

Δεν είναι μόνο μια ερωτική ιστορία στα πλαίσια της μεγάλης οθόνης, αλλά ένα ντοκουμέντο μιας εποχής που έφυγε.

Ετσι δεν είστε απλοί μάρτυρες των συμβάντων μιας τυχαίας αλήθειας, αλλά βλέπετε τα ίδια τα γεγονότα.