Στο κλαρίνο του έκλεισε όλη την ψυχή των ανθρώπων, που αγωνίζονται, ονειρεύονται, χαίρονται, μοχθούν. Ο Γιάννης Ρίτσος είπε γι' αυτόν τον σπουδαίο λαϊκό καλλιτέχνη: «Στο κλαρίνο του Χαλκιά βογκάει, τινάζεται, χαμογελάει, χορεύει η Ελλάδα - θάλασσες και βουνά της, δεκαπεντασύλλαβα ποτάμια της, αρματολοί και κλέφτες, παλικαράκια στριφτομούστακα στη μάχη και στο τσάμικο, μαυροφορούσες ανταρτομανάδες και κοράσια πλεξουδοστεφάνωτα, πέντε κοτσύφια στον ελαιώνα και, στο βάθος βάθος, πάντα το άγρυπνο, μερακλωμένο αηδόνι». Ο Τάσος Χαλκιάς, μουσικός με ξεχωριστό ταλέντο και ευαισθησία, αφουγκράστηκε τους παλμούς του λαού μας και «τραγούδησε» τους πόθους του, τις χαρές, τις πίκρες, τους καημούς, τα βάσανά του.