Σε μια προσπάθεια να προωθήσει ακόμα περισσότερο την επιδίωξη της συντριβής κάθε παλαιστινιακής αντίστασης, έχει αποδυθεί η κυβέρνηση του Αριέλ Σαρόν, επιβάλλοντας όλο και πιο ακραία μέτρα συλλογικής τιμωρίας. Συναντά όμως σημαντική αντίσταση στο εσωτερικό του Ισραήλ, όχι μόνον από το κίνημα ειρήνης, αλλά και από τα όργανα απονομής δικαιοσύνης και το εσωτερικό της κυβέρνησής του.

Οι κινήσεις της κυβέρνησης Σαρόν εκδηλώνονται με συνεχείς εισβολές, που έχουν στόχο τις εκτελέσεις ή τις συλλήψεις στελεχών ενόπλων παλαιστινιακών οργανώσεων, όπως και τη «συλλογική τιμωρία» των συγγενών όσων Παλαιστινίων πραγματοποιούν επιθέσεις στο Ισραήλ, με κατεδαφίσεις σπιτιών και αποφάσεις εκδίωξής τους από τις εστίες τους. Η τελευταία πρακτική, που επιχειρείται να επιβληθεί από πλευράς της στρατιωτικής Δικαιοσύνης, συναντά σθεναρή αντίσταση στο εσωτερικό του Ισραήλ, όχι μόνον από τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το κίνημα ειρήνης, αλλά και από λειτουργούς της Δικαιοσύνης που επισημαίνουν πως πρόκειται για παραβίαση της ισραηλινής νομοθεσίας.

Ομως ο Σαρόν επιμένει στον πόλεμο και την κατοχή, ενώ λέει ξεκάθαρα ότι με τον Αραφάτ στην παλαιστινιακή ηγεσία «ειρήνη δεν μπορεί να υπάρξει», και δηλώνει ότι θα συνεργαστεί μόνο με τον Σάλαμ Φαγιάντ, το νέο υπουργό Οικονομικών της Παλαιστινιακής Αρχής.