Σε μια οικονομία που ακολουθεί τις νεοφιλελεύθερες και αντιλαϊκές συνταγές, η κυβέρνηση αποστασιοποιείται κάθε φορά μπροστά στις δικές της ευθύνες στα πλαίσια της ευρω-σύγκλισης. Ευθύνες που άλλοτε τις μεταθέτει σε φτωχούς καλλιεργητές, άλλοτε στην αδυναμία να ελέγξει τις τιμές που παίρνουν τον ανήφορο από την αδηφαγία των μεγάλων συμφερόντων και πρόσφατα, γιατί, ο πληθωρισμός δεν αντιμετωπίζεται με «σύμφωνα σταθερότητας».
Εγκαιρα το ΚΚΕ και ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» υπογράμμισαν την αποδυνάμωση της σχετικής παρακίνησης, καθώς η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων δεν ανταποκρίθηκε στην αποπροσανατολιστική καμπάνια που είχε τη σαφέστατη κυβερνητική «επιφοίτηση».
Στο σχετικό άρθρο του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» αναφερόταν, επίσης, ότι αυτοί που κυκλοφόρησαν το «μποϊκοτάζ», παίζουν το παιχνίδι τους. Θολώνουν τα νερά και αποκρύπτουν τις πραγματικές αιτίες για όσα βιώνουν τα λαϊκά στρώματα... Γι' αυτό, κατέληγε, οι εργαζόμενοι με τα ταξικά τους συνδικάτα διαδηλώνουν όλο το χρόνο ενάντια στην ακρίβεια, αλλά και ΕΝΑΝΤΙΑ Σ' ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΤΗ ΓΕΝΝΟΥΝ.