Αυτό που αλλάζει καθώς οι δεκαετίες περνούν, είναι τα ονόματα: Αγιούμπ Χαν, Ζία ουλ Χακ, Περβέζ Μουσάραφ. Η ουσία παραμένει η ίδια. Τις business στο Πακιστάν τις τρέχουν οι στρατηγοί. Από ιδρύσεώς της, άλλωστε, το 1947, η χώρα διήνυσε 27 χρόνια υπό ανελέητα δικτατορικά καθεστώτα. Για τη «διάσωσή της», πάντοτε.

Ανεξαρτήτως τελικού αποτελέσματος των εκλογών, που διοργάνωσε ο Μουσάραφ για να περισώσει τα προσχήματα, αφού, διαμέσου των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων και ενός δημοψηφίσματος - απάτης νωρίτερα φέτος, όχι απλώς διατηρεί την εξουσία ως Πρόεδρος για τουλάχιστον 5 χρόνια ακόμη, αλλά, αλλάζοντας τη φύση του πολιτεύματος σε «προεδρική δημοκρατία», καθίσταται απόλυτος κυρίαρχος του παιγνιδιού.

Τα πρώτα αποτελέσματα, το βράδυ της Πέμπτης, καταδείκνυαν νίκη των 6 ισλαμιστικών κομμάτων που ανήκαν στο συνασπισμό της Κοινής Δράσης (ΜΜΜ) και του Λαϊκού Κόμματος της Μπεναζίρ Μπούτο, ωστόσο την Παρασκευή η εικόνα είχε αλλάξει άρδην και στην πρώτη θέση εμφανιζόταν αίφνης το φιλοχουντικό κόμμα Μουσουλμανικός Σύνδεσμος του Πακιστάν - Καΐντ [PML (Q)], προϊόν της διάσπασης του κόμματος του Ναουάζ Σαρίφ. H Μπούτο μιλούσε για νοθεία και καλούσε για «επανάληψη της διαδικασίας» - επί ματαίω, φυσικά.

Το ερώτημα είναι αν η άνοδος των ισλαμιστών, που εκφράζουν την αντίδραση στην εθελόδουλη στις ΗΠΑ πολιτική που ακολουθεί ο στρατηγός Μουσάραφ, θα σημάνει, άραγε, παραπέρα όξυνση των εσωτερικών συγκρούσεων στο Πακιστάν, που επιδεινώνουν οι ανοιχτές παρεμβάσεις και οι αστυνομικές - στρατιωτικές επιχειρήσεις των Αμερικανών; Μένει να φανεί.