Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας ήταν η χτεσινή και, όπως αποδεικνύουν ακόμα και οι φιλτραρισμένοι μέσα από διάφορες σκοπιμότητες αριθμοί, η φτώχεια συνεχίζεται να εξαπλώνεται στον καπιταλιστικό κόσμο συνολικά. Και βέβαια αυτό δεν ισχύει μόνο για τους καταδικασμένους από το κεφάλαιο λαούς της Αφρικής ή της Ασίας ή της Νότιας Αμερικής, όπου εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από ασιτία. Υπάρχει και στις ΗΠΑ, υπάρχει και στην Ευρώπη με ένα σημαντικό ποσοστό των πολιτών των κρατών - μελών της ΕΕ που ζουν σε συνθήκες φτώχειας, αντιμετωπίζοντας έντονα και άμεσα τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, το ποσοστό των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες φτώχειας εξακολουθεί να κινείται σε γνωστά υψηλά επίπεδα και κυμαίνεται περί το 22% του πληθυσμού, ενώ ο μέσος όρος για την ΕΕ είναι 18%. Την ίδια στιγμή στη χώρα μας ένα ποσοστό 14% φοβάται τον κίνδυνο της φτώχειας, ενώ ο φόβος αυτός στην ΕΕ διακατέχει το 11% του πληθυσμού. To ποσοστό αυτό, με βάση την έρευνα, αποτελείται από άτομα που για τρία συνεχόμενα έτη ζουν σε φτωχά νοικοκυριά.

Αξιοσημείωτα όμως είναι και τα ποσοστά των παραγόντων που σε μεγάλο βαθμό οδηγούν τους πολίτες στη φτώχεια. Στην Ελλάδα το ποσοστό της μακροχρόνιας ανεργίας το 1998 ανερχόταν στο 5,4% και το αντίστοιχο ποσοστό στην ΕΕ ήταν 3,2%. Το 3,8% ατόμων από 0 έως 65 ετών, με βάση στοιχεία του 2001, ζει σε νοικοκυριό που δεν εργάζεται κανείς, ενώ το 16,5% του πληθυσμού ηλικίας 18-24 ετών δε συμμετέχει σε καμία εκπαίδευση ή κατάρτιση.

Οπως οι εκπρόσωποι των διαφόρων... Δικτύων σε παρόμοιες περιστάσεις, έτσι και η εκπρόσωπος του λεγόμενου «Ελληνικού Δικτύου για την καταπολέμηση της φτώχειας» με την ευκαιρία της μέρας διατύπωσε την άποψη ότι «δεν μπορεί να είναι αποδεκτό σήμερα το γεγονός ότι η οικονομική ανάπτυξη σε πολλές χώρες της ΕΕ έχει συνοδευτεί από τη διεύρυνση των ανισοτήτων». Βέβαια, πέρα από τις γενικολογίες, τα Δίκτυα αποφεύγουν να πάρουν θέση στα καυτά προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας και όχι μόνο. Στην πραγματικότητα δε λένε τίποτα ουσιαστικό είτε για τις αιτίες και τους λόγους, ή τις ευθύνες της σύγχρονης φτώχειας, ούτε για το πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν οι συνεχώς διευρυνόμενες ανισότητες...