Κανείς δεν αμφισβητεί τη στρατηγική σημασία της Ινδονησίας, όπως και των γειτονικών της Φιλιππίνων, στο χώρο της νοτιοανατολικής Ασίας και του Ειρηνικού. Μια σημασία, η οποία έγινε ολοφάνερη στην εποχή του Β` Παγκόσμιου Πολέμου και πήρε τραγικές διαστάσεις δυο δεκαετίες αργότερα, όταν το ανερχόμενο αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα στην πρώτη αντιμετωπίστηκε με την ωμή και ένοπλη επέμβαση των καθοδηγούμενων από τις ΗΠΑ στρατιωτικο-φασιστικών κύκλων. Ενάμισι και πλέον εκατομμύρια άνθρωποι σφαγιάστηκαν το 1965 στην Ινδονησία, χωρίς να βγάλουν ούτε κιχ όσοι σήμερα δήθεν κλαίγονται και οδύρονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα του ιρακινού λαού.

Τα σημειώνουμε όλ' αυτά, για να γίνει περισσότερο κατανοητή η, με πρώτη ματιά, εντελώς παράλογη και απάνθρωπη, πρόσφατη βομβιστική επίθεση στο Μπαλί, η οποία στοίχισε εκατοντάδες νεκρούς και ακόμη περισσότερους τραυματίες. Οπως και οι αλλεπάλληλες τελευταία βομβιστικές επιθέσεις στις γειτονικές Φιλιππίνες και την Ταϊλάνδη. Στα πλαίσια των εξελίξεων αυτών, διαμορφώνεται πλέον η εξής εικόνα: Το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, η Ινδονησία, οι Φιλιππίνες, η Βόρεια και η Νότια Κορέα είναι χώρες, που είτε βρίσκονται αντιμέτωπες με επικείμενη επίθεση, είτε απειλούνται, είτε είναι ελεγχόμενες, στον ένα ή άλλο βαθμό, από τις ΗΠΑ. Και αρκεί μια ματιά σ' έναν παγκόσμιο χάρτη, για να αντιληφθεί κανείς ότι οι χώρες αυτές - εκτός πολλών άλλων - περικυκλώνουν την Κίνα.