Την περασμένη Τρίτη ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Μ. Χρυσοχοΐδης, ανακοίνωσε το σχέδιο νόμου που ρυθμίζει τα της οπλοφορίας και της χρήσης των πυροβόλων όπλων από τους αστυνομικούς. Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που «εκσυγχρονίζει» το βασικό νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει εδώ και 60 χρόνια (Ν. 29/1943) και υποτίθεται ότι «προσαρμόζει τη σχετική νομοθεσία προς το φιλελεύθερο και δημοκρατικό μας πολίτευμα». Ομως, αποτελεί μια ακόμη ενέργεια που δεν μπορεί παρά να προστεθεί στο γενικότερο πλαίσιο έντασης του αυταρχισμού και της αστυνομοκρατίας, που επιβάλλει τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση. Επικαλείται επίσης τη μετάλλαξη του εγκλήματος σε βιαιότερες μορφές και ότι γι' αυτό «προβάλλεται έντονα το κοινωνικό αίτημα για άρτια και διαρκή εκπαίδευση των αστυνομικών στη χρήση των όπλων», όταν η ίδια η πολιτική της κυβέρνησης είναι αυτή που, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει τα κοινωνικά αίτια που γεννούν την εγκληματικότητα, αλλά απεναντίας θρέφει αυτό το κοινωνικό φαινόμενο. Αλλωστε, η φιλοσοφία του νομοσχεδίου εντάσσεται στην κρατούσα αντίληψη ότι η εγκληματικότητα πατάσσεται με ενίσχυση και διεύρυνση των μέτρων αστυνομικού χαρακτήρα.

Η ουσία του νομοσχεδίου είναι ότι μεταφέρει στους αστυνομικούς την ευθύνη της απόφασης για χρήση των όπλων, ενώ οι διατάξεις σε γενικές γραμμές είναι διατυπωμένες με το σχήμα «απαγορεύεται, εκτός αν...», οπότε μένει ορθάνοιχτος ο δρόμος για κάθε λογής αυθαιρεσία. Το πρόβλημα γίνεται σοβαρό με δεδομένο τον προσανατολισμό των Σωμάτων Ασφαλείας στην καταστολή του λαϊκού κινήματος.