Σε διεθνές κέντρο δουλεμπορίου έχει μετατραπεί η Ελλάδα. Τόσο στα ανατολικά (Αιγαίο) όσο και στα δυτικά (Ιόνιο) θαλάσσια σύνορα βρίσκεται καθημερινά σε εξέλιξη μια επιχείρηση με όλα τα χαρακτηριστικά της τραγωδίας. Είναι, ίσως, οι μόνοι θάνατοι για τους οποίους κανένας δεν πληρώνει. Σαν να μην πρόκειται για ανθρώπους, η απώλεια μοιάζει και προβάλλεται ασήμαντη, για εκείνους που ψάχνουν ένα καλύτερο αύριο.

Είναι το μεγάλο ψέμα, ή μάλλον το άλλοθι που δίνουν στους ηθικούς αυτουργούς. Ποιο «καλύτερο αύριο»; Κυνηγημένοι άνθρωποι είναι, από πατρίδες - ολοκαυτώματα, οι οποίοι έχουν δικαίωμα ασύλου σε όλες τις χώρες της Ευρώπης (και στη δική μας), που έχουν υπογράψει τη Συνθήκη της Γενεύης. Ανθρωποι που φεύγουν ξυπόλυτοι για να σώσουν, τις περισσότερες φορές, τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους. Ομως δεν είναι μόνο ο δουλέμπορος που πρέπει να πληρώσει, αλλά ουσιαστικά αυτοί που τον δημιούργησαν και τον συντηρούν, αυτοί που με τη δράση τους δημιουργούν πρόσφυγες, αλλά κι αυτοί που -παρά τις δεσμεύσεις τους- τολμούν και κλείνουν την πόρτα κατάμουτρα σ' αυτούς τους ανθρώπους και στα δικαιώματά τους... Συνένοχοι είναι οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους.