Οργή και αγανάκτηση έχει προκληθεί στο χώρο των δημοσίων υπαλλήλων από την εισοδηματική πολιτική που ανακοίνωσε την προηγούμενη Τετάρτη ο υπουργός Οικονομικών. Αυτή τη φορά η κυβέρνηση ξεπέρασε και τον ίδιο της τον εαυτό. Μετά το 2002, μια χρονιά που χαρακτηρίστηκε από την εισαγωγή του ευρώ και την αφόρητη ακρίβεια, που οδήγησε στο όργιο της λεηλασίας των λαϊκών εισοδημάτων, και παρά τα αλλεπάλληλα χτυπήματα που δέχτηκαν τα λαϊκά νοικοκυριά σε τομείς όπως οι εργασιακές σχέσεις, το Ασφαλιστικό, οι ανάγκες να καλυφθούν πρόσθετες δαπάνες για Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Πρόνοια, έρχεται η κυβέρνηση και αντί να επιτρέψει να δοθούν πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, σηματοδοτεί έναν νέο κύκλο ακόμα πιο σκληρής πολιτικής λιτότητας. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε ότι ο επίσημος τιμάριθμος «τρέχει» με ρυθμούς γύρω στο 3,5%, ενώ λόγω της πολεμικής εκστρατείας των ΗΠΑ εκτιμάται ότι θα κινηθεί και σε υψηλότερα επίπεδα, οι κυβερνητικές αποφάσεις αναμένεται να γονατίσουν δεκάδες χιλιάδες οικογένειες εργαζομένων.

Οι ανακοινώσεις Χριστοδουλάκη, σε συνδυασμό με τις πρόσθετες ασφαλιστικές εισφορές που είναι υποχρεωμένοι να καταβάλουν οι εργαζόμενοι στο Ταμείο Σύνταξης, έχουν ως αποτέλεσμα: Πρώτον, οι καθαρές αποδοχές για χιλιάδες εργαζόμενους έχουν ήδη μειωθεί σε απόλυτους αριθμούς. Δεύτερον, ακόμα κι όταν αρχίσουν να ισχύουν τα νέα μισθολογικά κλιμάκια της φετινής εισοδηματικής πολιτικής, θα υπάρχουν εργαζόμενοι που θα πάρουν μηνιαία αύξηση ...20 λεπτά! Αυτά προκύπτουν από την επεξεργασία των στοιχείων και των ποσοστών που δημοσιοποίησε ο υπουργός, ο οποίος, βέβαια, κι αυτό πρέπει να σημειωθεί, αρνήθηκε να δώσει συγκεκριμένες λεπτομέρειες για τους νέους μισθούς.

Σημείο-κλειδί για την κατανόηση της εξέλιξης που θα έχουν φέτος οι μισθοί στο δημόσιο, είναι να γνωρίζουμε ότι από την 1η του Γενάρη αυξάνονται, βάσει του νέου αντιασφαλιστικού νόμου, οι ασφαλιστικές κρατήσεις για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους. Αυτό συμβαίνει επειδή αυξάνεται από τώρα (θα ισχύσει σταδιακά μετά από 5 χρόνια) κατά 176 ευρώ ο συντάξιμος μισθός των δημοσίων υπαλλήλων. Οπως προβλέπει ο νόμος, το ποσό αυτό «υπόκειται σε όλες τις ασφαλιστικές κρατήσεις», αλλά το ακριβές ποσό της επιπλέον επιβάρυνσης δεν έχει καταληχθεί ακόμα, μια και οι κυβερνώντες επεξεργάζονται διάφορα σενάρια προκειμένου να αποφύγουν τις μαζικές αντιδράσεις των εργαζομένων. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, η πρόσθετη αυτή επιβάρυνση θα είναι τουλάχιστον ίση με τις κρατήσεις που γίνονται για το κύριο Ταμείο Σύνταξης (6,67%), δηλαδή τουλάχιστον 11,73 ευρώ. Το ποσό αυτό αφορά το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων που έχουν πάρει το επίδομα των 60.000 δραχμών και είναι δραχμικό. Επιβαρύνει, δηλαδή, περισσότερο, ως ποσοστό του μισθού, αυτούς που έχουν χαμηλές αποδοχές, κάτι που αποδεικνύεται με σχεδόν δραματικό τρόπο και κατά την εφαρμογή της εισοδηματικής πολιτικής.

Σε ό,τι αφορά στην εισοδηματική πολιτική, η κυβέρνηση, διά του επί της Οικονομίας υπουργού, ανακοίνωσε ότι θα είναι 2,5% και πέραν τούτου ουδέν. Αν και ο Ν. Χριστοδουλάκης αρνήθηκε να αναφερθεί στο νέο βασικό μισθό του 36ου κλιμακίου, βάσει του οποίου υπολογίζεται η μισθοδοσία του συνόλου των εργαζομένων στο δημόσιο, ο «Ρ» είναι σε θέση, μέσα από σχετικούς υπολογισμούς, να γνωρίζει ότι το κλιμάκιο αυτό θα διαμορφωθεί στα 398,35 ευρώ. Αν το ποσό αυτό προσαρμοστεί, σύμφωνα πάντα με τα όσα δήλωσε ο υπουργός, στα υπόλοιπα μισθολογικά κλιμάκια και από τους νέους μισθούς αφαιρεθούν τα 11,73 ευρώ της πρόσθετης επιβάρυνσης για τα ασφαλιστικά ταμεία, εύκολα διαπιστώνεται ο κυβερνητικός εμπαιγμός. Για τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων οι «αυξήσεις» από την εισοδηματική πολιτική θα είναι μικρότερες από 1%. Πρόκειται για μια πρόκληση άνευ προηγουμένου, που θα δημιουργήσει πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις για τις οικογένειες των δημοσίων υπαλλήλων.

Με βάση τις κυβερνητικές ανακοινώσεις για «εισοδηματική πολιτική 2,5%», ο «Ρ» συνέταξε και δημοσιεύει σήμερα τα νέα μισθολογικά κλιμάκια (βλέπε Πίνακα). Πρόκειται για τους βασικούς μισθούς κάθε κλιμακίου, επί των οποίων, ανάλογα με την προϋπηρεσία και το μορφωτικό επίπεδο των εργαζομένων, υπολογίζονται επιδόματα, όπως το χρονοεπίδομα, το επίδομα εξομάλυνσης και το κίνητρο απόδοσης και προστίθενται οι 60.000 δραχμές του ειδικού επιδόματος που δίνεται από πέρσι. Το ποσό που προκύπτει από αυτή τη διαδικασία είναι οι μεικτές αποδοχές του κάθε εργαζόμενου, από τις οποίες αφαιρούνται οι διάφορες κρατήσεις για συντάξεις, περίθαλψη, Ταμείο Αρωγής, Ταμείο Πρόνοιας και το Μετοχικό Ταμείο Δημοσίων Υπαλλήλων. Μετά την αφαίρεση των κρατήσεων, προκύπτει ο «καθαρός μισθός», από τον οποίο γίνεται η παρακράτηση του Φόρου Μισθωτών Υπηρεσιών. Στους σχετικούς πίνακες που έχουν συνταχθεί για τις τέσσερις βασικές κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων, βάσει του μορφωτικού επιπέδου, παρουσιάζεται ο «καθαρός μισθός» στις 31-12-2002 και το πώς θα διαμορφωθεί αυτός όταν ισχύσει η εισοδηματική πολιτική που ανακοίνωσε την Τετάρτη ο Ν. Χριστοδουλάκης.

Είναι ολοφάνερο ότι μια τέτοια εξέλιξη στις αμοιβές δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από κανέναν εργαζόμενο. Ούτε καν από τα στελέχη της συμβιβασμένης διοίκησης της ΑΔΕΔΥ. Η επίθεση, μάλιστα, που επιχειρεί η κυβέρνηση φέτος ενάντια στα εισοδήματα των απασχολούμενων στο δημόσιο είναι τόσο έντονη, που ορισμένοι κάνουν λόγο για συγκεκριμένη μεθόδευση και κινήσεις τακτικής, στη λογική της «καλύβας του Χότζα». Δείχνουμε, δηλαδή, αρχικά ένα τερατώδες σενάριο για τους μισθούς και στην πορεία το μεταβάλλουμε σε ...λιγότερο τερατώδες. Το κύριο ζήτημα, βέβαια, για τους εργαζόμενους είναι ότι και στη μία και στην άλλη περίπτωση η κυβερνητική πολιτική συνολικά και η εισοδηματική ειδικότερα είναι εντελώς απαράδεκτη και κλιμακώνει την υπονόμευση που δέχονται οι οικογένειες των εργαζομένων. Στα πλαίσια πάντως των μεθοδεύσεων εξαπάτησης και αποπροσανατολισμού που ακολουθούν οι αρμόδιοι, τα επιτελεία του Ν. Χριστοδουλάκη έχουν, σύμφωνα με πληροφορίες, έτοιμα εναλλακτικά σενάρια, με στόχο το αμέσως επόμενο διάστημα να ανακοινωθούν κάποιες ...«συμπληρωματικές ρυθμίσεις». Τέτοιου είδους πιθανή ρύθμιση θεωρείται μια απόφαση για την αύξηση του «επιδόματος εξομάλυνσης». Πρόκειται για το επίδομα των 102 ευρώ, που σήμερα δίνεται στο 36ο κλιμάκιο κάθε μισθολογικής κατηγορίας και το οποίο μειώνεται για κάθε χρόνο υπηρεσίας κατά 6,5 ευρώ, μέχρι τον τελικό του μηδενισμό. Ενα τέτοιο μέτρο, σε περίπτωση που προκριθεί, θα συνοδευτεί με τυμπανοκρουσίες για δήθεν ενίσχυση των χαμηλόμισθων, κάτι που φυσικά καμιά σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. Γιατί ακόμα και κατά 20 ευρώ να αυξηθεί το επίδομα αυτό, ελάχιστη ως ανύπαρκτη θα είναι η ουσιαστική διαφορά για τους εργαζόμενους, οι οποίοι όλο και περισσότερο κατανοούν ότι μόνο με τη συνεχή ένταση των αγώνων τους, που μάλιστα πρέπει να στοχεύουν στη συνολική ανατροπή αυτής της πολιτικής, μπορούν να προσδοκούν πραγματική βελτίωση της θέσης τους στην κοινωνία.