Οταν οι Αμερικάνοι μετά τις 11 Σεπτέμβρη κήρυτταν την ανθρωπότητα σε κατάσταση πολέμου, υποτίθεται κατά της τρομοκρατίας, η ηγεσία του ΣΥΝ έκανε χωριστή κινητοποίηση με το σύνθημα «Οχι στην τρομοκρατία όχι στον πόλεμο», αποσιωπώντας ότι η «τρομοκρατία» εκπορεύεται από τους ίδιους τους ιμπεριαλιστές για να γίνει το πρόσχημα νέων επιθετικών πολέμων, όπως αυτός κατά του λαού του Αφγανιστάν, για τον έλεγχο της περιοχής και την εξυπηρέτηση γεωστρατηγικών τους συμφερόντων.

Οταν τα 5 κράτη της ΕΕ, μαζί με άλλα τρία υπό ένταξη, συντάσσονταν με τις ΗΠΑ υπέρ του πολέμου στο Ιράκ, έκανε λόγο για «προδοσία» και έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου διάσπασης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, προσπερνώντας αδιάφορα το γεγονός ότι οι Γαλλογερμανοί ιμπεριαλιστές, για τα δικά τους ιδιαίτερα συμφέροντα, τάσσονται επί του παρόντος κατά του πολέμου. Μ' αυτή τη λογική συντάχτηκε αναφανδόν η ηγεσία του ΣΥΝ, μ' αυτή κάλεσε σε αντιπολεμική δράση.

Μπορεί μ' αυτή την ταχτική - που συμβάλλει, στο βαθμό που βρίσκει απήχηση, στη διάχυση και καλλιέργεια αυταπατών και στην εξασθένιση τού αντιπολεμικού κινήματος και της αποτελεσματικότητάς του - να είναι πραγματικά ενάντια σε αυτόν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο; Συμβάλουν στην ανάπτυξη αντιπολεμικού κινήματος εκείνα τα στελέχη του ΣΥΝ που είτε νοσταλγούν τον σφαγέα του γιουγκοσλαβικού λαού Κλίντον, είτε αναρωτιούνται αν υπάρχει πέραν του πολέμου άλλος τρόπος ανατροπής του Σαντάμ Χουσεΐν (Μ. Δαμανάκη, Μ. Παπαγιαννάκης);

Η ταχτική της ηγεσίας του ΣΥΝ δεν προσφέρει και την καλύτερη υπηρεσία στην επιτακτική ανάγκη, το αντιπολεμικό κίνημα να κρατά ανοιχτό το μέτωπο σε κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη, φύση και θέση φορέα πολέμου. Κι η ηγεσία του ΣΥΝ αυτό ακριβώς πράττει, χειροκροτώντας τους «φιλειρηνιστές» Σρέντερ και Σιράκ, που χτες έσφαζαν τους Γιουγκοσλάβους και στηλιτεύοντας τους υπόλοιπους. Χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για την υπονόμευση «της αναγκαίας κοινής αποτρεπτικής ευρωπαϊκής στάσης που θα μπορούσε να φρενάρει την αχαλίνωτη επιθετικότητα της υπερδύναμης». Αλλά και επιμένοντας να ζητά τη στρατιωτική θωράκιση της ΕΕ, υπό το πρόσχημα της αυτονομίας της έναντι των ΗΠΑ. «Ξεχνώντας» ότι η Γερμανία διατηρεί ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις στη γειτνιάζουσα με το Ιράκ περιοχή, η δε Γαλλία αποστέλλει στον Περσικό το μοναδικό πυρηνικό αεροπλανοφόρο που διαθέτει. Οτι ο γαλλικός στρατός ματοκυλά το λαό της Ακτής Ελεφαντοστού για τα εκεί πετρέλαια. Οτι Γερμανία και Γαλλία από κοινού πρότειναν τη δημιουργία ενός κράτους προτεκτοράτου, υπό διεθνή εποπτεία στη θέση του σημερινού Ιράκ!

Αλλά ακόμα και η ξεκάθαρη στάση της ελληνικής κυβέρνησης - δεσμεύτηκε να παράσχει τεχνικές διευκολύνσεις στις ΗΠΑ, ενώ η βάση της Σούδας βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου - ερμηνεύτηκε από την ηγεσία του ΣΥΝ ως «έλλειψη πολιτικής»! Κι αυτή την ερμηνεία η ηγεσία του ΣΥΝ σέρβιρε στον ελληνικό λαό, αντί να τον καλέσει να καταδικάσει την εμπλοκή της.