Ο Φρανκ Αμπαγκιάλ εργάζεται ως γιατρός ως δικηγόρος ακόμη και ως πιλότος, χωρίς να έχει συμπληρώσει καλά καλά τα 21 του χρόνια. Σπεσιαλίστας των μεταμορφώσεων, αλλά και πλαστογράφος των τραπεζογραμματίων έχει αποκτήσει αμύθητα πλούτη. Ενας πράκτορας του FBI, θέτει ως σκοπό της ζωής του, τη σύλληψή του και την τιμωρία του από τη Δικαιοσύνη. Ομως, κάθε φορά που πλησιάζει στην παγίδευσή του, ο Φρανκ βρίσκεται ένα βήμα πιο μπροστά.

Το σενάριο της ταινίας βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Είναι τα απομνημονεύματα του Φρανκ Αμπαγκιάλ, που συντάραξε την κοινωνία των ΗΠΑ κατά τη δεκαετία του '60, αρχίζοντας τη δράση του από τα δεκαέξι του χρόνια.

«Τα ράσα κάνουν τον παπά». Αυτό ακριβώς είναι η ταινία. Αν μπορείς να υποδυθείς ρόλους στη ζωή τότε κερδίζεις και κάνεις την καθημερινότητά σου μια περιπέτεια, που πολλοί θα ζήλευαν αλλά η φαντασία δυστυχώς έχει και τα όριά της και κάποιος πρέπει να τη συμμαζέψει.

Δεν υποστηρίζω ότι πρέπει να «δουλεύεις» τον κόσμο, αλλά, και πάλι, γιατί να μας δουλεύουν αυτοί; Και όταν λέω «αυτοί» εννοώ ένα σύστημα που σε θέλει καλουπωμένο. Λίγο να βγεις από τα όρια, τρέχουν να σε μαζέψουν.

Και η τρέλα; Ο ρομαντισμός; Η δράση που σε κάνει να ζεις; Ποιος βάζει όρια και γιατί αυτά να είναι τα σωστά;

Στην εποχή μας αν κάποιος σε χαρακτηρίσει «ρομαντικό» είναι σαν να σε λέει βλάκα. Οταν λέω «ρομαντικός», εννοώ να μπορείς να ξεφύγεις λίγο από τα καθιερωμένα, να μπορείς να διεκδικείς την τρέλα σου, το πάθος σου, την ταυτότητά σου στη ζωή. Αλλά λίγο να ξεφύγεις τρέχουν να σε μαζέψουν.

Η ταινία είναι ευχάριστη, με ωραία μουσική και καλές ερμηνείες, αλλά δεν είναι Στίβεν Σπίλμπεργκ. Και τι έγινε;

«Cath me if you can». Περιπέτεια αμερικανικής παραγωγής 2002. Σκηνοθεσία: Στίβεν Σπίλμπεργκ. Με τους: Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Τομ Χανκς, Κρίστοφερ Γουόκεν, Μάρτον Σιν, Ναταλί Μπέι.