Ο λεγόμενος ευρωστρατός, η όλη υπόθεση της ευρωπαϊκής δύναμης ταχείας επέμβασης και οι διαδικασίες που συνδέονται με την πορεία συγκρότησής της, αναδεικνύουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο όλο το πλέγμα των ιμπεριαλιστικών σχεδίων, των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών.

Για την ιστορία να υπενθυμίσουμε ότι η συγκρότηση του «ευρωστρατού» αποφασίστηκε από τους «Δεκαπέντε» της ΕΕ, το Δεκέμβρη του 1999, στη Σύνοδο του Ελσίνκι. Εκεί αποφασίστηκε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θα συγκροτήσει ένα στρατιωτικό σώμα ταχείας επέμβασης, αποτελούμενο από 60.000 άνδρες, από όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ και το οποίο θα αναλαμβάνει αποστολές, κατά τα πρότυπα των ΝΑΤΟικών επιδρομών στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο. Στις σχετικές αποφάσεις, τονίζεται ότι ο «ευρωστρατός» για τις αποστολές του θα χρησιμοποιεί τις υποδομές και τους μηχανισμούς του ΝΑΤΟ. Κάπου εδώ είχε μπλοκάρει το θέμα, για να βρει οριστική «διέξοδο» στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στην Κοπεγχάγη το Δεκέμβρη του 2002.

Ο ευρωστρατός εντάσσεται στη στρατηγική του ιμπεριαλισμού για συγκρότηση ταχυκίνητων πολυεθνικών δυνάμεων ταχείας ανάπτυξης. Μια στρατηγική στην οποία η Ελλάδα έχει ήδη σπεύσει να προσαρμοστεί με την αναθεώρηση του αμυντικού της δόγματος. Οι δυνάμεις αυτές, είτε ΝΑΤΟικές είτε ευρωενωσιακές, είναι δυνάμεις διεθνούς καταστολής, που εάν προκύψει ανάγκη θα αναλαμβάνουν ρόλο και στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών χωρών. Δεν έχει δε, σχέση με την προστασία των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ και την «άμυνά» της, αφού συγκροτείται για τη διεθνή «ασφάλεια» και «σταθερότητα», σε συνδυασμό πάντα με την αντιμετώπιση των λεγομένων σύγχρονων απειλών.

Στην Κοπεγχάγη η ελληνική κυβέρνηση αποδέχτηκε το «Εγγραφο της Αγκυρας», έγγραφο αμερικανικής έμπνευσης και συνυπογράφηκε από τις κυβερνήσεις της Τουρκίας και της Βρετανίας. Η αποδοχή του, ήταν αποτέλεσμα συμβιβασμού στον ανταγωνισμό Ελλάδας και Τουρκίας (των αντίστοιχων ολιγαρχιών) στα πλαίσια της συγκρότησης του ευρωστρατού. Ετσι «θεσμοθετείται» και σε επίπεδο ευρωπαϊκής πολιτικής «άμυνας και ασφάλειας», ο περιφερειακός ρόλος της Τουρκίας και η αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Η Τουρκία με βάση το πλαίσιο λειτουργίας του ευρωστρατού θα έχει τη δυνατότητα κάνοντας χρήση του δικαιώματος «βέτο» που έχει ως χώρα μέλος του ΝΑΤΟ να επιβάλει την εξαίρεση εκείνων των περιοχών που εκτιμά ότι τυχόν παρέμβαση του ευρωστρατού θα έθιγε τα συμφέροντά της. Με τον τρόπο αυτό εδραιώνει και σε επίπεδο ΕΕ τις διεκδικήσεις της.