Φωτ.

Η αγωνίστρια ΕΛΕΝΗ ΜΑΚΡΙΔΟΥ γεννήθηκε το 1926 στο χωριό Νέος Καύκασος της Φλώρινας. Οι γονείς της, πρόσφυγες από τη Ρωσία ήρθαν στην Ελλάδα το 1925. Ηταν αγρότες με δημοκρατικές πεποιθήσεις. Η μητέρα της ήταν μέλος του ΚΚΕ από το 1928 έως το 1933 που πέθανε.

Η Ελένη Μακρίδου στην Κατοχή, εντάχτηκε στην ΕΠΟΝ και σύντομα έγινε μέλος του ΚΚΕ. Οι Γερμανοί έκαψαν το σπίτι τους. Το 1945 γίνεται γραμματέας της ΕΠΟΝ στα Γρεβενά. Μετατίθεται στην Καστοριά και δουλεύει ως δεύτερος γραμματέας της ΕΠΟΝ Καστοριάς. Συλλαμβάνεται με τα πεθερικά της και το νεογέννητο παιδί της και φυλακίζεται στην Καστοριά. Αφέθηκε ελεύθερη ως μωρομάνα. Από την Καστοριά, μαζί με άλλες μωρομάνες και 12 παιδιά, πέρασαν στη Γιουγκοσλαβία και μετά εγκαταστάθηκαν στη Ρουμανία. Εκλέγεται υπεύθυνη της Επιτροπής των Πολιτικών Προσφύγων.

Το φθινόπωρο του 1948, μαζί με ομάδα παιδιών παίρνει μέρος στο εθνικό Συνέδριο του Ερυθρού Σταυρού, όπου τους δίνεται η δυνατότητα να κάνουν γνωστά τα αίτια, για τα οποία προκάλεσαν ντόπιοι και ξένοι παράγοντες τον Εμφύλιο Πόλεμο.

Τα χρόνια της πολιτικής προσφυγιάς ήταν υπεύθυνη γυναικών και μέλος της ΚΕ στο Πιτέστι, γραμματέας ΚΟΒ, μέλος της Εξελεγκτικής Επιτροπής, μέλος της ΚΕ της ΚΟ Ρουμανίας του ΚΚΕ. Το 1953 πήρε μέρος στο συνέδριο Γυναικών Ρουμανίας.

Εκλέχτηκε δυο φορές δημοτικός σύμβουλος στο Πιτέστι και στην περιοχή Πλοέστι ως εκπρόσωπος των Πολιτικών Προσφύγων.

Το 1978 παίρνει μέρος στο 10ο Συνέδριο του ΚΚΕ ως αντιπρόσωπος των Πολιτικών Προσφύγων από τη Ρουμανία.

Το 1986 επαναπατρίστηκε και εγκαταστάθηκε στη Σταυρούπολη. Συνδέθηκε με την τοπική ΚΟΒ και για πολλά χρόνια ήταν πρόεδρος του Παραρτήματος της ΠΕΕΠΠ Σταυρούπολης και γραμματέας του Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ.

Βαριά άρρωστη, άφησε την τελευταία πνοή της στις 9 Φλεβάρη 2003 σε Κλινική της Θεσσαλονίκης.

Στη μνήμη της και αντί για στεφάνι στον τάφο της, οι αντιπρόσωποι στη Συνδιάσκεψης της βορειοδυτικής Αχτίδας Θεσσαλονίκης, προσφέρουν 142 ευρώ στο ΚΚΕ.

* * *

Σήμερα Τετάρτη, 19 Μάρτη, στις 3.30 μ.μ. κηδεύεται από το Νεκροταφείο Χαλανδρίου ο πρόωρα «χαμένος» σύντροφός μας ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΟΒΒΑΣ.

Στη μνήμη του προσφέρουμε 300 ευρώ στο ΚΚΕ και εκφράζουμε τα θερμά συλλυπητήριά μας στη γυναίκα του Μέλπω και τις κόρες του Μαργαρίτα και Κατερίνα.

Το ΣΠ Αθήνας της ΚΝΕ και το ΤΣ Β/Α Συνοικιών Αθήνας.

* * *

Στις 16 Μάρτη 2003 κηδεύτηκε ο παλαίμαχος αγωνιστής ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ (Διαμαντής), ο οποίος πέθανε σε ηλικία 84 χρόνων. Ηταν αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας ε.α. Με την εισβολή των κατακτητών το '40-'41 εντάχθηκε στην υποδειγματική ομάδα των ανταρτοΕΠΟΝιτών του 7ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ Εύβοιας. Ελαβε μέρος σε μάχες ως αξιωματικός στο Ξηροχώρι, στο Μαντούδι, στη Στενή, στο Καλαμούδι, στις Γούβες και σε άλλες.

Μετά την Απελευθέρωση, στάλθηκε και αυτός στο Μακρονήσι. Απ' όταν αφέθηκε ελεύθερος, αγωνιζόταν από τις γραμμές του λαϊκού κινήματος για την ειρήνη και τη δημοκρατία. Παράλληλα, συμμετείχε στα κοινά. Εκλέχτηκε στο παρελθόν επανειλημμένα δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Ελυμνίων Εύβοιας, όπου κατοικούσε. Υπήρξε δίκαιος, καλοσυνάτος, ευγενικός και αγαπητός από τους συμπατριώτες του.

Η ΜΑΡΘΑ ΚΟΥΖΙΝΟΠΟΥΛΟΥ, η οποία πέθανε σε ηλικία 90 χρόνων και κηδεύτηκε στις 12 Μάρτη 2003. Ηταν αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης, όπως και ο σύζυγός της Βασίλης Κουζινόπουλος. Ολα τα χρόνια στάθηκε ακλόνητη και υπερασπιζόταν τα ιδανικά του ΚΚΕ.

Στη μνήμη του Βαγγέλη Αντωνίου και της Μάρθας Κουζινοπούλου πρόσφεραν στο ΚΚΕ: η ΚΟΒ Λίμνης Εύβοιας 50 ευρώ, η αδελφή της Μ. Κουζινοπούλου Σοφία Παπανικολάου και η Μάγδα Τσούτσικα 50 ευρώ.

* * *

Φωτ. 2

Στη μνήμη των αδελφών μου από την Πλατανούνα Ιωαννίνων ΧΡΗΣΤΟΥ ΦΟΥΝΤΑ, αντάρτη του ΕΛΑΣ στην Κατοχή, ο οποίος σκοτώθηκε στα Τζουμέρκα το 1943 και ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ (Βάγια) ΦΟΥΝΤΑ, μαχητή του ΔΣΕ, ο οποίος σκοτώθηκε στη Θέση «Παπαράντζα» Καρδίτσας το 1947, προσφέρω στο ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ Κορίνθου, 50 ευρώ.

Βιργινία Αντωνίου