Οι σημερινές εξελίξεις φυσικά και δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Δεν είναι τυχαίο, ότι το ΚΚΕ, από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας ακόμα, τόνιζε, ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας μεγάλης έκτασης αντεπανάστασης με την ανατροπή της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών. Οτι έρχεται μια περίοδος παραπέρα όξυνσης όλων των αντιθέσεων του καπιταλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο, όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στο φόντο και των νέων συσχετισμών που δημιουργήθηκαν. Ταυτόχρονα, τονίζαμε, ότι μαζί με τις ανατροπές και τις αρνητικές εξελίξεις, θα έχουμε και νέα σκιρτήματα, θα βρεθούμε μπροστά σε ένα νέο γύρο επαναστατικών κινημάτων και εξεγέρσεων στον 21ο αιώνα. Ολα αυτά, καθόλου δεν είχαν το χαρακτήρα τονωτικής ένεσης ή για να κρατιούνται «με επαναστατική γυμναστική», σε κατάσταση «παρηγόριας» οι λαϊκές δυνάμεις, όπως διάφοροι καλοθελητές, για πάνω από μια δεκαετία, μας κατηγορούν ή μας ειρωνεύονται.

Ολα τα παραπάνω τα εννοούμε, είναι στοιχεία της ανάλυσής μας για το σύγχρονο κόσμο. Επιβεβαιώνονται κάθε μέρα όλο και περισσότερο, σε κάθε φάση εξέλιξης των γεγονότων. Ολο και περισσότερο με δυναμισμό και σαφήνεια, αποκαλύπτεται η πρόβλεψη του ΚΚΕ. Αλλωστε, η οικονομική, πολύπλευρη κρίση του συστήματος, οι αντιθέσεις του, οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων θα οξύνονται. Θα ξεσπούν πόλεμοι, ανηλεείς μάχες για τα ξεχωριστά κεφαλαιοκρατικά τους συμφέροντα. Τα προβλήματα αυτά είναι σύμφυτα με το καπιταλιστικό σύστημα στο στάδιο του ιμπεριαλισμού.

Η δαιμονοποίηση αποκλειστικά και μόνο του Μπους, η αθώωση του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, με αφορμή τη στάση του γαλλογερμανικού άξονα και ορισμένων άλλων.

Ομως, ο πόλεμος στο Ιράκ δεν είναι θέμα ενός «καλού» ή «κακού» ιμπεριαλιστή. Δεν είναι θέμα κάποιου φιλοπόλεμου Μπους κι ενός «εχθρού του πολέμου» που είναι, δήθεν, οι Ευρωπαίοι. Ούτε, πολύ περισσότερο, είναι θέμα ποιος από τους δύο πόλους του δικομματισμού έχει το πάνω χέρι της διαχείρισης γενικά και στις συγκεκριμένες χώρες, αν δηλαδή είναι σοσιαλδημοκράτης ή χριστιανοδημοκράτης.

Είναι, όντως, κρίσιμο ζήτημα να ξεκαθαριστεί αυτή η αυταπάτη, να ξεκαθαριστεί ο χαρακτήρας των αντιθέσεων. Δεν είναι θέμα ηθικής ή θεολογικής, χριστιανικής προσέγγισης. Ο γαλλογερμανικός άξονας, δηλαδή το μεγάλο γερμανικό και γαλλικό κεφάλαιο, οι άρχουσες τάξεις των χωρών αυτών και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, δεν προσεγγίζουν την αντίθεσή τους με το αμερικανικό κεφάλαιο με όρους στενοχώριας για τη σφαγή αμάχων στο Ιράκ! Είναι ψυχροί υπολογιστές των συμφερόντων τους. Σε αυτή τη φάση απλά τα οικονομικοπολιτικά τους συμφέροντα στην περιοχή δεν ταυτίζονται με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, απλά συμβαδίζουν. Φάνηκε καθαρά και στη Σύνοδο των Βρυξελλών προχτές, πως τους απασχολεί ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα πάρουν το μεγαλύτερο μερίδιο αν νικήσουν, ενώ δέχτηκαν ότι τη διοίκηση του Ιράκ θα την έχουν οι ΗΠΑ.

• Μήπως αυτό δεν έκαναν στη Γιουγκοσλαβία; ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ, όλοι μαζί δε βομβάρδισαν το λαό της Γιουγκοσλαβίας; Παλιότερα στο Βιετνάμ, από τους Γάλλους ιμπεριαλιστές δεν πήραν οι Αμερικανοί τη σκυτάλη στον πόλεμο κατά του βιετναμέζικου λαού; Οι Γάλλοι δεν έσφαξαν το λαό της Αλγερίας; Ολοι μαζί δεν ήταν στον αντιτρομοκρατικό πόλεμο κατά του Αφγανιστάν; Μαζί δεν ψήφισαν το δόγμα του προληπτικού πολέμου και τώρα προκλητικά καταγγέλλουν τον Μπους, λες και αυτοί δεν έβαλαν την υπογραφή τους σ' αυτό το έγκλημα, μαζί και η ελληνική κυβέρνηση;
• ΗΠΑ - ΕΕ, δηλαδή το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών, δεν είναι που από κοινού και χωριστά ο καθένας εκμεταλλεύονται τους ίδιους τους λαούς τους, εντείνουν την ταξική εκμετάλλευση, νομοθετούν νέα αντεργατικά μέτρα; 'Η μήπως αυτά - όπως μερικοί ισχυρίζονται - δεν έχουν σχέση με τον πόλεμο και τις βόμβες; Ο ταξικός πόλεμος είναι και αυτός πόλεμος, είναι η ίδια η ρίζα του πολέμου που περιλαμβάνει και στρατιωτικές επιχειρήσεις.
• Μήπως ΗΠΑ - ΕΕ δεν είναι που περιστέλλουν λαϊκές ελευθερίες, ψηφίζουν τρομονόμους, ασκούν διώξεις κατά αγωνιστών; Μαζί δεν ύψωσαν τη σημαία του αντιτρομοκρατικού αγώνα παγκόσμια, κοροϊδεύοντας τους λαούς αισχρά; Προς τι, λοιπόν, τα υποκριτικά τους γρυλίσματα; Ολοι μαζί, άλλωστε, συνέταξαν τη μαύρη λίστα των κρατών και λαών που τους ονόμασαν «άξονα του κακού»! Μέσα σ' αυτή τη λίστα, από την 11η Σεπτέμβρη και δώθε, περιλαμβάνεται και το Ιράκ, όπως και άλλες χώρες στη Μ. Ανατολή και την Ασία, στη Λατινική Αμερική, σε όλες τις ηπείρους του πλανήτη. Οπως ωμά διατυμπανίζουν, θα πάρουν σειρά και οι υπόλοιποι. Προς τι, λοιπόν, και για ποιον τα κροκοδείλια δάκρυα;
• Κεντροαριστερές και σοσιαλδημοκρατικές, χριστιανοδημοκρατικές και κεντροδεξιές, δεν ήταν κατά περιόδους -και σήμερα- οι κυβερνήσεις που διέταξαν και συμμετείχαν στους απάνθρωπους βομβαρδισμούς; Λέτε να ήταν πιο «απαλές» οι «αριστερές» βόμβες των Κλίντον - Μπλερ - Ντ' Αλέμα - Ζοσπέν και ΣΙΑ και πιο «βάρβαρες» οι βόμβες του Μπους και των λοιπών;

Το συμπέρασμα είναι ένα και μοναδικό: Ιμπεριαλιστικός πόλεμος και ιμπεριαλιστική ειρήνη είναι οι δύο όψεις του ίδιου και του αυτού νομίσματος. Το ένα διαδέχεται το άλλο, το ένα προετοιμάζει το άλλο. Δεν πρέπει κανένας εργάτης, κανένας αγωνιστής πλέον, να παρασύρεται από τέτοιους χατζηαβατισμούς.

Η Ελλάδα δε συμμετέχει με κανέναν τρόπο σε αυτόν τον πόλεμο. Η Ελλάδα αγωνίζεται, για να έχει η Ευρώπη φωνή, να έχει η Ελλάδα δυνατή φωνή. Η Ελλάδα απλώς τηρεί τις συμβατικές της υποχρεώσεις.

Αυτά είναι ορισμένα μονίμως επαναλαμβανόμενα από τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση, στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ, με λόγο φυσικά προσαρμοσμένο σε αυτόν της «αντιπολίτευσης» από τους τελευταίους.

Συνολικά, προσπαθούν να παρουσιάσουν την Ελλάδα ότι δεν είναι με τον πόλεμο, ότι είναι με την ειρήνη. Ομως, το θέμα δεν είναι τι λέει κάποιος, δεν είναι τι ισχυρίζεται, αφού ακόμα κι ο Μπους ξεκίνησε το πολεμικό διάγγελμά του, λέγοντας ότι εργάζεται για την ειρήνη. Το θέμα είναι το τι πράττει με έργα.

• Εχει θέσει στη διάθεση των Αμερικανών τη βάση της Σούδας, από όπου ξεκινάνε σημαντικές επιχειρήσεις κατά του Ιράκ. Χωρίς τη Σούδα θα ήταν πιο δύσκολο να γίνει με επιτυχία ο πόλεμος κατά του Ιράκ. Θα δυσκόλευε αφάνταστα τους δολοφόνους μια αποφασιστική στάση απαγόρευσης χρησιμοποίησης της βάσης της Σούδας.
• Εχουν διατεθεί όλες οι βάσεις και τα αεροδρόμια, του Αραξου, της Ανδραβίδας, του Ακτιου, το στρατηγείο του Τυρνάβου.
• Στα AWACS, που συμμετέχουν στον πόλεμο, είναι Ελληνες στρατιωτικοί πιλότοι.
• Υπάρχουν ελληνικές φρεγάτες με πληρώματα στην περιοχή του Περσικού Κόλπου. Είναι γελοία τα επιχειρήματα ότι είναι εκεί για τον αντιτρομοκρατικό αγώνα κατά της «Αλ Κάιντα» και όχι για το Ιράκ! 'Η ότι είναι μακριά από την εμπόλεμη ζώνη, όταν περιπολούν μέσα σε αυτήν.

Βέβαια, η ελληνική κυβέρνηση, η Ελλάδα είναι δεμένη στο άρμα του ιμπεριαλιστικού συστήματος, οργανικά ενταγμένη σε αυτό, με ενεργό συμμετοχή στον ευρωπαϊκό και διεθνή καταμερισμό. Ταυτόχρονα, έχει να υπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα τμημάτων του ελληνικού κεφαλαίου, που, στη συγκεκριμένη περίπτωση του Ιράκ, έχουν ιδιαίτερα συμφέροντα. Εφοδιάζουν συνεχώς με καύσιμα τον ιμπεριαλιστικό στρατό, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη.

Η προπαγάνδα περί μικρής χώρας, που δεν μπορεί να τα βάλει με τους ισχυρούς, που στοχεύει στις λαϊκές συνειδήσεις και στην πίεση που ασκείται στο λαό και στο κίνημα, με τις συνακόλουθες θεωρίες της μοιρολατρίας και της υποταγής, έρχεται ξανά στην επιφάνεια, όταν καταρρίπτονται όλα τα προηγούμενα.

Οι αντιπολεμικές εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις, που ξεδιπλώνονται σε όλη τη χώρα, μπορούν να αποτελέσουν την αφετηρία ανάπτυξης ενός πιο μεγάλου και ρωμαλέου κινήματος, ενός Μετώπου λαϊκής πάλης, που θα επιδρά στις λαϊκές συνειδήσεις, θα φλογίζει τις καρδιές, θα οργανώνει τη λαϊκή αντίσταση και αντεπίθεση, που θα αμφισβητεί την κυριαρχία της αστικής τάξης, θα απειθαρχεί στους αντιλαϊκούς νόμους και συμφωνίες, θα απεγκλωβίζει δυνάμεις, αλλάζοντας τους συσχετισμούς σε κοινωνικό πολιτικό επίπεδο, θα γίνει ο μοχλός που θα τραβήξει τις εξελίξεις μπροστά. Βασική προϋπόθεση; Το ξεσκέπασμα, η αποκάλυψη πλατιά στο λαό της πλάνης, της ψευτιάς, της υποκρισίας, των αυταπατών γύρω από τα θέματα του πολέμου και της ειρήνης, του ρόλου των δυνάμεων που εμπλέκονται σε αυτά, των πολιτικών δυνάμεων που συνεχίζουν να χειραγωγούν και να ποδηγετούν συνειδήσεις στη χώρα μας.