Ηταν ξημερώματα Κυριακής 30 Μάρτη του 1952, όταν το εκτελεστικό απόσπασμα του αντιδραστικού μετεμφυλιοπολεμικού καθεστώτος, έπαιρνε τη ζωή του Νίκου Μπελογιάννη, όταν ο παγερός ήχος των πυροβολισμών που έσπερναν το θάνατο στάθηκε αδύνατο να σκεπάσει την τελευταία κουβέντα που βγήκε από τη φωνή του λαϊκού ήρωα: «Ζήτω το ΚΚΕ». Οι δήμιοι του πήραν τη ζωή, μα την ίδια στιγμή περνούσε στην Αθανασία. Αλλωστε το 'χε πει στο στρατοδικείο: «Ετσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα με την καρδιά μας και με το αίμα μας». Το όνομά του βρίσκεται ανάμεσα στα πρώτα των ηρώων της ιστορίας του λαού μας. Το παράδειγμά του διδάσκει και γαλουχεί τις επόμενες γενιές των ανθρώπων που παλεύουν για το δίκιο της εργατικής τάξης. Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει σήμερα αποσπάσματα από ένα άγνωστο κείμενο του τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη, για το Ν. Μπελογιάννη, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στον παράνομο «Ριζοσπάστη» τον Απρίλη του 1952 στην Αθήνα