Δε γιορτάζεται τυχαία, την άνοιξη, το Πάσχα. «Λαμπρή», αιώνες κι αιώνες πριν, την ονόμασε ο λαός μας τούτη τη γιορτή. Πανάρχαιη η λέξη, μετέφερε το πανάρχαιο αισιόδοξο μήνυμα του αέναου κινούμενου κύκλου της ανθρώπινης ζωής και της φύσης, της νίκης της ζωής επί του θανάτου. Θάνατος κι Ανάσταση. Σταύρωση και Λύτρωση. Πόνος κι Ελπίδα... Εννοιες, που συνδέονται με το Πάσχα, αλλά κυρίως με την ίδια τη ζωή, την ύπαρξη του ανθρώπου. Που είναι «σταυρωμένος» σήμερα στις ανοιχτές φυλακές της ταξικής κοινωνίας της βίας και του πολέμου και που, παρά τη σκοτεινιά και το θάνατο, συνεχίζει να ελπίζει, με τη δική του δύναμη για τη δική του άνοιξη. Αυτόν τον αέναο κύκλο της ζωής και της φύσης κατέγραψε παραστατικά η ελληνική λαϊκή και έντεχνη ποίηση.