Πριν από τέσσερα χρόνια, όταν το ευρώ έκανε τα πρώτα του βήματα στις διεθνείς αγορές του χρήματος, το Διευθυντήριο των Βρυξελλών διακήρυττε ότι το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα θα γίνει σύντομα το ισχυρότερο νόμισμα στον κόσμο, εκθρονίζοντας το αμερικανικό δολάριο. Σήμερα, όμως, μετά από ένα χρόνο συνεχούς ενίσχυσης του ευρώ έναντι του δολαρίου, οι ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν έχουν καμιά διάθεση να πανηγυρίσουν. Αντίθετα, δεν κρύβουν την ανησυχία τους για τις επιπτώσεις αυτής της εξέλιξης στη δοκιμαζόμενη οικονομία της ευρωζώνης, στην οποία ανήκουν όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πλην Σουηδίας, Δανίας και Βρετανίας.

Μέσα σε δώδεκα μήνες, το ευρώ ενισχύθηκε έναντι του δολαρίου κατά 21%. Συγκεκριμένα, στις 16 του Μάη 2002, ένα δολάριο αντιστοιχούσε σε 0,87 ευρώ, ενώ στις 13 του Μάη 2003, ένα δολάριο αντιστοιχούσε σε 1,10 ευρώ. Αυτή η εξέλιξη οφείλεται στο υψηλότατο εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ (υπολογίζεται ότι ξεπερνάει τα 500 δισ. δολάρια), στη διαφορά των επιτοκίων ΗΠΑ-ευρωζώνης, στις αμφιβολίες για την ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας. Ως αποτέλεσμα αυτών των τριών παραγόντων, τα κεφάλαια εγκαταλείπουν το δολάριο (το βραχυπρόθεσμο επιτόκιο στις ΗΠΑ είναι 0,25%) και καταφεύγουν στο ευρώ, αφού το ευρω-επιτόκιο είναι ευνοϊκότερο, περίπου 2,50%.

Η πρώτη και σημαντικότερη δυσάρεστη επίπτωση, από την ενίσχυση του ευρώ, εμφανίζεται στις εξαγωγές των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κυρίως της Γερμανίας, η οποία βρίσκεται στο χείλος της οικονομικής ύφεσης. Τα εξαγόμενα ευρωπαϊκά προϊόντα ακριβαίνουν σημαντικά, ενώ, αντιθέτως, τα αμερικανικά φτηναίνουν. Μεγάλες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, όπως η «Volkswagen», η «Nokia», η «Michelin», ανακοίνωσαν ότι το «ισχυρό ευρώ» έχει αρνητικό αντίκτυπο στα οικονομικά τους αποτελέσματα.

Υπολογίζεται ότι κάθε άνοδος του ευρώ κατά 10% αφαιρεί μιάμιση ποσοστιαία μονάδα από την ανάπτυξη της ευρωζώνης.

Την περασμένη Δευτέρα οι υπουργοί Οικονομίας των κρατών-μελών της ΕΕ, με ανακοίνωσή τους, τόνισαν ότι το «ισχυρό ευρώ» λειτούργησε ως ασπίδα για την αντιμετώπιση των πληθωριστικών πιέσεων, κυρίως από την αύξηση της τιμής του πετρελαίου. Δεν μπόρεσαν, όμως, να διασκεδάσουν τις ανησυχίες για την πορεία της οικονομίας. Τρεις μέρες μετά, την Πέμπτη, ανακοινώθηκε από την επίσημη στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την Eurostat, ότι κατά το πρώτο τρίμηνο του 2003, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της ευρωζώνης αυξήθηκε μόλις κατά 0,8% σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2002. Ποσοστό που «φλερτάρει» με την ύφεση.

Η εξέλιξη της ισοτιμίας ευρώ/δολαρίου πλήττει κυρίως τις χώρες που έχουν μεγάλο όγκο εξαγωγών, αλλά και εκείνες που παρουσιάζουν χαμηλό ποσοστό ανάπτυξης. Η Γερμανία, η οποία ανήκει και στις δύο κατηγορίες, έχει τις μεγαλύτερες ζημιές. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, το ΑΕΠ της Γερμανίας μειώθηκε το πρώτο τρίμηνο του 2003 κατά 0,8% σε σχέση με το τελευταίο τρίμηνο του 2002. Απόδειξη κρίσης της γερμανικής οικονομίας, η οποία θεωρείται «ατμομηχανή» της οικονομίας της ΕΕ. Τώρα, το Βερολίνο στρέφει το βλέμμα στη διοίκηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας προσδοκώντας μια μείωση του ευρω-επιτοκίου.