Οι χειρότεροι φόβοι του Γερμανού καγκελάριου, Γκέρχαρντ Σρέντερ, για την πορεία της γερμανικής οικονομίας, επιβεβαιώνονται. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών και Εργασίας, την περασμένη Τετάρτη, η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε τον Απρίλιο κατά 1% έναντι του Μαρτίου. Επιβεβαιώνεται έτσι και από τεχνική άποψη ότι η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωπαϊκής Ενωσης βρίσκεται σε ύφεση.

Ο δείκτης της ύφεσης, το ποσοστό αύξησης του ΑΕΠ, βρίσκεται πλέον στο μηδέν και κανείς από τους παράγοντες της οικονομίας δεν περιμένει ανάκαμψη πριν από τις αρχές του 2004.

Δεν υπάρχει, όμως, πιο ασφαλής δείκτης της καπιταλιστικής κρίσης από τις στρατιές των ανέργων που προκαλεί. Η γερμανική κυβέρνηση υπολογίζει το ποσοστό της ανεργίας σε 10,8%, το οποίο «μεταφράζεται» σε 5 εκατομμύρια ανέργους. Οι ομαδικές απολύσεις στη βιομηχανία και στον τομέα των υπηρεσιών είναι καθημερινό φαινόμενο. Μόνο κατά το πρώτο τρίμηνο του 2003, οι τέσσερις μεγαλύτερες τράπεζες της Γερμανίας απέλυσαν πάνω από 10.000 εργαζόμενους.

Θύματα της κρίσης είναι επίσης και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Απόδειξη δίνει ο αριθμός των χρεοκοπιών. Οπως ανακοίνωσε η γερμανική στατιστική υπηρεσία, οι επιχειρήσεις που χρεοκόπησαν το 2002 ήταν 84.428, έναντι 49.849 το 2001. Για το 2003, οι προβλέψεις ξεπερνούν τις 120.000 χρεοκοπίες..!

Αλλά, ο σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος Γκ. Σρέντερ πιστεύει ότι για όλα αυτά φταίνε οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι. Και γι' αυτό αποφάσισε την παραδειγματική τους τιμωρία. «Πρέπει να χρηματοδοτείται η εργασία και όχι η ανεργία», δήλωσε ο Σρέντερ. Ετσι, σύμφωνα με τα νέα σχέδια της κυβέρνησης, θα συντομευτεί το χρονικό διάστημα, κατά το οποίο οι άνεργοι δικαιούνται επιδόματος ανεργίας. Από 32 μήνες που είναι σήμερα, θα γίνει μόλις 12. Μέχρι τώρα, κατά το διάστημα αυτό, ο άνεργος πολίτης λάμβανε το 80% του τελευταίου μισθού του πριν από την απόλυση. Τώρα, αυτό θα το λαμβάνει μόνο τους 12 πρώτους μήνες, ενώ θα μειωθούν και οι κοινωνικές παροχές στους μακροχρόνια ανέργους.

Επίσης, ο Γκέρχαρντ Σρέντερ τάχθηκε υπέρ της χαλάρωσης των κριτηρίων απόλυσης, πράγμα που από τους επιχειρηματίες θεωρείται πολύ σημαντικός παράγοντας για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Το τελευταίο σχέδιο για την «αναμόρφωση» του ασφαλιστικού συστήματος προβλέπει την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης και τη μείωση των συντάξεων κατά 20 - 40%.

Χαρακτηριστική του κλίματος που επικρατεί στη δημόσια συζήτηση για τη «βιωσιμότητα» του συστήματος συντάξεων είναι η πρόταση δύο πανεπιστημιακών καθηγητών «να μην καλύπτονται τα δαπανηρά νοσήλια (π.χ. εγχειρήσεις ή μεταμοσχεύσεις οργάνων) ασθενών άνω των 75 ετών»! («Καθημερινή» 12/6/2003). Δηλαδή, σύνταξη στα 70 και «εκτέλεση» στα 75...