Με το γράμμα μου αυτό θα 'θελα - ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη τους - να κάνω μια αναφορά σ' όλους εκείνους τους πατριώτες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, που τη φοβερή εποχή του εμφυλίου πολέμου, ενός πολέμου που δημιούργησαν και τροφοδότησαν οι Αγγλοαμερικάνοι ιμπεριαλιστές, φέρνοντας μεγάλη δυστυχία και συμφορά στον τόπο μας, διώχτηκαν, εξοντώθηκαν και στάλθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Τους καταδίκαζαν αδίστακτα, γιατί τους θεωρούσαν επικίνδυνους για την εφαρμογή των βρώμικων σχεδίων τους.

Τον Απρίλη του 1949, το Στρατοδικείο της Τρίπολης καταδίκασε σε θάνατο 28 μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Ολοι τους εκτελέστηκαν. Ανάμεσά τους και ο 20χρονος αδελφός μου, Θόδωρος Λυμπερόπουλος. Τον ίδιο μήνα, στο Νοσοκομείο του ΔΣΕ στον Ταΰγετο, δολοφονήθηκαν από τις δυνάμεις των ΛΟΚ 150 αγωνιστές και αγωνίστριες. Δηλαδή, οι νοσηλευόμενοι μαχητές, όλο το νοσηλευτικό προσωπικό και επισκέπτες γονείς ανταρτών. Ανάμεσά τους και η γυναίκα μου Ευδοξία (Δόξα) Λυμπεροπούλου, 27 ετών, η οποία ήταν νοσοκόμα χειρουργείου.

Χρέος μας ιερό είναι, απέναντι σ' όλους αυτούς τους αγνούς αγωνιστές και αγωνίστριες που έδωσαν τη ζωή τους χωρίς καθόλου να διστάσουν, να φράξουμε τον δρόμο στους ιμπεριαλιστές και στους νοσταλγούς των τρομερών εκείνων εποχών, δίνοντας την ψήφο μας στο κόμμα της εργατικής τάξης, στο ΚΚΕ! Να μαζικοποιήσουμε και διευρύνουμε το Λαϊκό Μέτωπο που δημιουργείται και μας υπόσχεται πολλά για την καλυτέρευση του μέλλοντός μας.

Στη μνήμη των ηρωικών πεσόντων αγωνιστών και αγωνιστριών της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, προσφέρω 50.000 δρχ στο ΚΚΕ για τον εκλογικό αγώνα, μέσω της Κομματικής Οργάνωσης Παλατιανής του ΚΚΕ, όπου και ανήκω.