Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΔΗΣ, λογοτέχνης πολιτικός πρόσφυγας, με γράμμα που μας έστειλε, απευθύνεται σε όλους εκείνους που προσκαλούν τους επαναπατρισθέντες πολιτικούς πρόσφυγες να υποστηρίξουν το ΠΑΣΟΚ. Γράφει:

Κύριοι, σας απαντώ εκ μέρους των 93 αγωνιστών του ΔΣΕ από το χωριό Κυριακή Εβρου, από τους οποίους οι 27 σκοτώθηκαν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, όπως: Στον Εβρο, στα βουνά της Δράμας, των Σερρών, στο Γράμμο και στο Βίτσι. Πρέπει, λοιπόν, να βουίζουν αυτά τα ονόματα στ' αυτιά σας, πρέπει να αντηχούν σαν καμπάνες και να σας θυμίζουν τους συντρόφους σας, που ήταν δίπλα σας στα χαρακώματα, δίπλα σας στην πορεία και μαζί στην επίθεση. Να σας θυμίζουν όλους τους συναγωνιστές σας, εκείνης της ηρωικής εποχής, με τους οποίους σμίξανε τα αίματά σας!

Μήπως, κύριοι, ξεχάσατε τα συνθήματά, που όλοι μαζί φωνάζατε; «Για μια Ελλάδα ελεύθερη! Ανεξάρτητη! Για σοσιαλισμό!». «Χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο!»

Πώς μπορέσατε να τα ξεχάσετε όλα αυτά; Και τώρα, να απαιτείτε να στηρίξουμε μια κυβέρνηση, που ξεπουλάει τη χώρα; Μια κυβέρνηση, που την έκανε «ξέφραγο αμπέλι» για τους Αμερικάνους, με των οποίων τα όπλα και τις σφαίρες σκοτώθηκαν και μάτωσαν οι σύντροφοί σας; Είναι δυνατόν να ξεχάσατε, με τίνος σφαίρες σημάδεψαν το στήθος του Μπελογιάννη; Από ποιο ντουφέκι έφυγε η σφαίρα και σκότωσε τον πατέρα μου; Σήμερα, ποιοι διευκόλυναν και διευκολύνουν τους ΝΑΤΟικούς να βομβαρδίζεται ένας γειτονικός λαός; Πού αφήσατε το διεθνισμό σας; Μήπως τον παραδώσατε στον ευρωπαϊσμό, δηλαδή στους Γερμανούς; Τόσο γρήγορα λησμονήσατε;

Ποιους, λοιπόν, να υποστηρίξουμε; Αυτούς που υποδέχονταν δουλικά τον Κλίντον; Ποια δημοκρατία να υπερασπιστούμε, τη δημοκρατία που σέρνει τους αγρότες, μαθητές, φίλους της ειρήνης στα δικαστήρια;

Είμαι σίγουρος πως ο πατέρας μου και οι σύντροφοί του, νεκροί και ζωντανοί, δε θα υπέγραφαν το κείμενό σας. Και αυτό, για έναν απλό λόγο, γιατί είχαν και έχουν την αξιοπρέπεια του αγωνιστή. Με κανένα λόγο δε θα πρόδιδαν τα ιδανικά τους, που κάποτε ήταν και δικά σας, και για τα οποία χωρίς φειδώ έδωσαν και τη ζωή τους ακόμα.

Κρίμα για την κατάντια αυτή. Πώς μπορέσατε να τα ξεχάσετε όλα; Λυπάμαι για τον ξεπεσμό σας.

Και κάτι ακόμα: Μια ερώτηση, που με βασανίζει. Μήπως η υπογραφή σας, στο κείμενο που μας καλείτε να υποστηρίξουμε το ΠΑΣΟΚ, το κυβερνών κόμμα, σκεφθείτε το, μήπως είναι μια υπογραφή δηλωσία;