Τα προβλήματα της αμερικανικής οικονομίας φαίνεται ότι δεν έχουν τέλος. `Η οι «συνταγές» της κυβέρνησης για την αντιμετώπισή τους γεννούν νέα προβλήματα. Ετσι, σύμφωνα με την εξαμηνιαία έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κογκρέσου, το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού των ΗΠΑ εκτιμιέται ότι θα φτάσει το 2004 στο ύψος των 480 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που θεωρείται επίπεδο ρεκόρ. Ταυτόχρονα, γίνεται εκτίμηση ότι στα τέλη της επόμενης δεκαετίας θα φτάσει συνολικά στα 1,4 τρισεκατομμύρια δολάρια. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της έκθεσης υπάρχουν μεγάλοι κίνδυνοι σχετικά με τη δυνατότητα του αμερικάνικου κράτους να αντεπεξέλθει στην παροχή συντάξεων από την επόμενη δεκαετία.

Το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου εκτιμά επίσης ότι το έλλειμμα του οικονομικού έτους 2003, (δηλαδή ές τις 30 Σεπτέμβρη του 2003, αφού το οικονομικό έτος καθορίζεται από Σεπτέμβρη σε Σεπτέμβρη), θα φτάσει στο ύψος των 401 δισεκατομμυρίων δολαρίων που θεωρείται επίσης ύψος ρεκόρ σε σχέση με το αμέσως προηγούμενο έλλειμμα - ρεκόρ του κρατικού προϋπολογισμού κατά το οικονομικό έτος 1992 που ανέρχονταν στο ύψος των 290,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ηταν εποχή που Πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο πατέρας Μπους. Και, βεβαίως, το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού των ΗΠΑ είναι αρκετά μεγαλύτερο, αν γίνει σύγκριση με το γεγονός ότι το 2000, όταν ανέλαβε η κυβέρνηση Μπους, υπήρχε πλεόνασμα 236 δισεκατομμύρια δολάρια.

Οι εκτιμήσεις του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κογκρέσου των ΗΠΑ έρχονται να αναθεωρήσουν τις αντίστοιχες περσινές. Πράγματι το Μάρτη του 2003 είχε εκτιμήσει ότι το έλλειμμα κατά το τρέχον οικονομικό έτος δε θα υπερέβαινε τα 246 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ ταυτόχρονα εκτιμούσε ότι στη δεκαετία 2004 - 2013 ο προϋπολογισμός θα παρουσίαζε πλεόνασμα ύψους 891 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Εύλογα μπορεί να σκεφτεί καθένας ότι τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού μεγαλώνουν λόγω δαπανών «κοινωνικού χαρακτήρα». Η πραγματικότητα για τις ΗΠΑ και την οικονομία τους είναι εντελώς διαφορετική. Η οικονομική κρίση που ξέσπασε από το 2000 ακόμη αλλά έγινε δραματικά φανερή μετά το χτύπημα στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης, έτσι που να κάνουν ακόμη και Αμερικανούς αναλυτές να θεμελιώνουν τα κρισιακά φαινόμενα στο συγκεκριμένο χτύπημα, ή άλλους αναλυτές που θεωρούν ότι ακόμη και αν δεν υπήρχε το χτύπημα έπρεπε να εφευρεθεί, ανάγκασε την κυβέρνηση των ΗΠΑ να πάρει μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης. Ετσι η κυβέρνηση Μπους κηρύσσοντας τον ατέρμονα πόλεμο δήθεν κατά της τρομοκρατίας σ' όλο τον πλανήτη, φρόντισε να ενισχύσει τις πολεμικές βιομηχανίες με τεράστιες παραγγελίες και ταυτόχρονα να προχωρήσει σε γενναία μέτρα φοροελάφρυνσης του μεγάλου μονοπωλιακού κεφαλαίου. Αυτή η πολιτική διαχείρισης, αναγκαία για τη δοσμένη φάση της καπιταλιστικής οικονομίας των ΗΠΑ, εκτόξευσε στα ύψη τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού. Βεβαίως, τα συγκεκριμένα μέτρα αν και υποχρεωτικά,(αν δεν είχαν ληφθεί, οι ζημιές για το κεφάλαιο θα ήταν πολύ μεγαλύτερες από τη χρεοκοπία ορισμένων μονοπωλιακών κολοσσών, π.χ. Ενρον), δημιουργούν τώρα νέα προβλήματα. Αυτή είναι βεβαίως η πραγματικότητα για την καπιταλιστική οικονομία, η οποία με καμιά πολιτική διαχείρισης δεν μπορεί να ξεπεράσει τις αντιφάσεις της.

Ηδη εκτιμιέται ότι η ανεργία δεν πρόκειται να μειωθεί κάτω από το 6,2%. Ενώ εκφράζονται εκτιμήσεις που κάνουν λόγο και για μεγαλύτερη αύξηση των ελλειμμάτων, (ίσως φτάσουν και τα 500 δισεκατομμύρια δολάρια στο 2004), λόγω των αυξημένων δαπανών που απαιτούν οι δυνάμεις κατοχής στο Ιράκ.

Τέλος, εκτός από την αδυναμία παροχής συντάξεων, κινδυνεύει να μην εφαρμοστεί και το πρόγραμμα αναβάθμισης του συστήματος Υγείας, ύψους 400 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Δυο παραδείγματα που μαζί με τη μεγάλη ανεργία αποκαλύπτουν ότι τις συνέπειες της κρίσης πληρώνουν οι εργαζόμενοι.