Θα πιστεύατε, αν σας έλεγαν πως μέσα στην τελευταία διετία (από το 2000 που το ΠΑΣΟΚ ξανακέρδισε τις εκλογές) μέχρι το Δεκέμβρη του 2002, το δημόσιο χρέος της χώρας αυξήθηκε κοντά στα 6 τρισεκατομμύρια δραχμές; Θα πιστεύατε επίσης αν σας έλεγαν, ότι στην ίδια διετία τα χρέη των εργαζόμενων νοικοκυριών στις τράπεζες, αυξήθηκαν κοντά στα 5 τρισεκατομμύρια δραχμές, ενώ ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ υποσχόταν τέλος στις θυσίες και «καλύτερες μέρες» για τους εργαζόμενους στη «μετα-ΟΝΕ εποχή»;

Ισως για πολλούς, τα παραπάνω νούμερα να φαντάζουν απίστευτα. Οσοι πίστευαν ή ήθελαν να πιστεύουν ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ κατάφεραν - με τις θυσίες τις οποίες επέβαλαν στο λαό - να νοικοκυρέψουν τα δημόσια οικονομικά, θα απογοητευτούν. Τα παραπάνω στοιχεία - όπως φαίνονται στο σχετικό πίνακα - που μας πληροφορούν ότι στην τελευταία διετία (από το 2000 μέχρι το τέλος του 2002) το δημόσιο χρέος μαζί με το χρέος των εργαζομένων νοικοκυριών αυξήθηκε κατά 11 τρισεκατομμύρια, είναι πέρα για πέρα αληθινά. Δεν είναι στοιχεία που τα ...μαγειρέψαμε... - όπως κάνει συχνά η κυβέρνηση και το οικονομικό της επιτελείο για να εξωραΐσουν την αντιλαϊκή τους πολιτική - αλλά επίσημα στοιχεία που προέρχονται από εκθέσεις του υπουργείου Οικονομίας και της Τράπεζας της Ελλάδας.

Πριν περάσουμε στην ανάλυση των στοιχείων για τη διαχρονική εξέλιξη του δημόσιου χρέους, θα θυμίσουμε δυο πράγματα:

Πρώτον, η ΝΔ που ήταν στην κυβερνητική εξουσία από το 1990 μέχρι τον Οκτώβρη του 1993, είχε θέσει στόχο με το Πρόγραμμα Σύγκλισης το οποίο είχε κατατεθεί στην ΕΕ το Μάρτη του 1993 και εγκριθεί από το διευθυντήριο των Βρυξελλών, τη μείωση του δημόσιου χρέους το 1998 στο 87% του ΑΕΠ από 110% του ΑΕΠ που ήταν το 1993.

Δεύτερον, το ΠΑΣΟΚ που επανήλθε στην κυβερνητική εξουσία τον Οκτώβρη του 1993, αναθεώρησε το Πρόγραμμα Σύγκλισης της ΝΔ και κατέθεσε το δικό του τον Ιούνη του 1994. Το Πρόγραμμα Σύγκλισης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (που εγκρίθηκε από την ΕΕ το Σεπτέμβρη του 2004) προέβλεπε - μεταξύ άλλων - τη μείωση του δημόσιου χρέους το 1999 στο 103,4% του ΑΕΠ από 109,7% που ήταν το 1993.

Διαβάζοντας κανείς προσεκτικά τα στοιχεία του πίνακα, θα διαπιστώσει ότι το δημόσιο χρέος (Γενικής κυβέρνησης), χρόνο με το χρόνο σκαρφαλώνει σε όλο και υψηλότερα επίπεδα. Κι αυτό γιατί το δημόσιο χρέος:

• στα πρώτα 15 χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, αυξήθηκε κατά 10,2 τρισεκατομμύρια δραχμές. Από 193 δισεκατομμύρια δραχμές που ήταν το 1975 (δηλαδή το 24,7% του ΑΕΠ) εκτινάχτηκε το 1990 στα 10.608 δισεκατομμύρια (80,7% του ΑΕΠ).
• τα τελευταία 14 χρόνια, που οι εργαζόμενοι υφίστανται τις αντιλαϊκές συνέπειες των γαλαζοπράσινων προγραμμάτων λιτότητας που εφάρμοσαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αυξήθηκε κατά 38,6 τρισεκατομμύρια ή 364%.

Η αύξηση δεν είναι μόνο σε απόλυτες, ονομαστικές, τιμές, αλλά και σαν ποσοστό του ΑΕΠ. Ετσι, παρά το γεγονός ότι οι κυβερνώντες ξεπούλησαν και τη δημόσια περιουσία, το δημόσιο χρέος έφτασε το 2002 να αντιπροσωπεύει το 105% του ΑΕΠ, από 80,7% του ΑΕΠ που ήταν το 1990! Προσοχή: Τα στοιχεία του πίνακα που δείχνουν το δημόσιο χρέος στο 103% το 2003, είναι πριν γίνει η αναθεώρηση που έγινε από τη Eurostat, αποκαλύπτοντας έτσι - εν μέρει - τις κυβερνητικές αλχημείες.

Το δημόσιο χρέος, που αποτελεί βραχνά για την κυβέρνηση (και τις μελλοντικές γενιές που θα κληθούν να πληρώσουν τα βάρη για την εξυπηρέτησή του, κυρίως τα πλατιά λαϊκά στρώματα), είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη, που γίνεται όλο και πιο απειλητική για τα μεγάλα θύματα της μονόπλευρης λιτότητας (μισθωτοί, συνταξιούχοι, αγρότες, ΕΒΕ κλπ.), είναι η υπερχρέωσή τους στις τράπεζες. Οπως προκύπτει και από τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, το συνολικό ύψος των καταναλωτικών και στεγαστικών δανείων (η μερίδα του λέοντος αφορά μισθοσυντήρητους), εκτινάχτηκε από 1,5 τρισεκατομμύρια δραχμές που ήταν το 1995 στο ποσό των 10,6 τρισεκατομμυρίων δραχμών το Δεκέμβρη του 2002.

Δηλαδή μέσα στα τελευταία 7 χρόνια ΕΦΤΑΠΛΑΣΙΑΣΤΗΚΑΝ τα δάνεια των νοικοκυριών στις τράπεζες και σαν ποσοστό του ΑΕΠ, αντιπροσώπευαν πάνω από 22% το 2002, από 5,7% του ΑΕΠ το 1995 και ασήμαντο ποσοστό στις αρχές της δεκαετίας του '90! Είναι κι αυτό, ένα από τα μεγάλα «επιτεύγματα» της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που με τις πολιτικές μονόπλευρης λιτότητας εξασφάλισαν γενναία αύξηση της πελατείας των τραπεζών, από το χώρο των πλατιών λαϊκών στρωμάτων...