Ως «όργανο» τιμητικής αναφοράς στην αθάνατη μολιερική δημιουργία - δραματουργική, σκηνοθετική, υποκριτική - και λιγότερο ως κωμωδία που προσφέρει πλουσιοπάροχο γέλιο, αντιμετώπισε τον «Κατά φαντασίαν ασθενή» ο Βασίλης Νικολαΐδης. Ο σκηνοθέτης συνειδητά επέλεξε να ανεβάσει το τελευταίο έργο του Μολιέρου, θέλοντας η παράστασή του να αποτελεί μια ιστορικοποίηση της «καταγωγής» του μολιερικού θεάτρου, του ίδιου του έργου και βέβαια των τελευταίων στιγμών της ζωής του Ζαν Μπατίστ Ποκλέν (του επιλεγόμενου Μολιέρου), αναπλάθοντας σκηνικά τον - σχεδόν επί σκηνής- θάνατό του. Η σκηνοθετική πρόθεση έγινε απολύτως σαφής. Με τη μετάφραση και τις διακριτικά βιογραφικές διασκευαστικές παρεμβάσεις (τη μετάφραση - διασκευή υπογράφουν ο σκηνοθέτης με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο). Με παντομιμικά μοτίβα που θύμιζαν ότι η μολιερική κωμωδία είναι απόγονος της κομέντια ντελ άρτε. Με τον τριπλό ρόλο που κλήθηκε να παίξει ο πρωταγωνιστής της παράστασης, Γιώργος Παρτσαλάκης. Να είναι δηλαδή ένας σύγχρονος ηθοποιός, ο οποίος αναπαριστά τον Μολιέρο, να ανεβάζει, παρότι βαριά άρρωστος, το κύκνειο άσμα του, τον «Κατά φαντασίαν ασθενή», παίζοντας ο ίδιος τον αρρωστόφοβο Αργκάν και πεθαίνοντας σχεδόν επί σκηνής. Με έναν επίλογο τιμής στον δημιουργό, ως φινάλε της παράστασης.

Απολύτως θεμιτή και θεατρικά συγκινητική η σκηνοθετική πρόθεση, απέδωσε ένα ενδιαφέρον, στέρεο, σεμνό παραστασιακό αποτέλεσμα, στο οποίο γόνιμα συνέβαλαν οι: Νίκος Σαριδάκης (σκηνικό - κοστούμια), Μανώλης Μανουσάκης (μουσική) και Εφη Καρακώστα (χορογραφίες). Μια τέτοια μνημοσυνιακή, επομένως μελαγχολική, σκηνοθετική κατεύθυνση φυσικό ήταν να «φρενάρει» τις κωμικές κλιμακώσεις της πλοκής και των προσώπων και να «διχοτομεί» την ερμηνεία των ηθοποιών και προπάντων του Γιώργου Παρτσαλάκη, ο οποίος, χάρη στο ταλέντο και την εμπειρία του, παρότι κινήθηκε στο μεταίχμιο του τρισυπόστατου ρόλου του, ήταν ο κύριος και αποτελεσματικότερος φορέας και του κωμικού στοιχείου. Αξιόλογες ερμηνείες κατέθεσαν, επίσης, οι: Πένυ Παπουτσή, Γιάννης Κρανιάς, Κατερίνα Μανουσοπούλου, Κατερίνα Παπουτσάκη, Βασίλης Χαλακατεβάκης, Φώτης Σπύρου.