Η υπερχρηματοδότηση της «χρυσής Ολυμπιάδας» είναι ένα από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη δημοσιονομική πολιτική του 2004. Τα άλλα της στοιχεία είναι η υπερφορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων, σε συνδυασμό με την προώθηση των πολιτικών μείωσης της φορολογίας του κεφαλαίου, αλλά και η αναπαλαίωση του πλαισίου λιτότητας στους μισθούς και στις συντάξεις, με την επικάλυψη της «Χάρτας Σύγκλισης», η οποία όμως δεν είναι ικανή να συγκαλύψει τις μεγάλες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες που δημιουργούνται στην ελληνική κοινωνία, ως συνέπεια των ακολουθούμενων πολιτικών. Ωραιοποίηση της κατάστασης επιχειρείται, τέλος, στα δημόσια ελλείμματα και στο κυβερνητικό χρέος, η διαχείριση του οποίου γίνεται σε συνθήκες πλήρους μυστικότητας.

Πανάκριβα λοιπόν θα μας κοστίσει η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να αποκρύψει τα πραγματικά μεγέθη, δίνοντας κατά καιρούς στη δημοσιότητα παραπλανητικά στοιχεία για το κόστος τους που θα κληθούν να πληρώσουν οι συνήθεις ύποπτοι... Δηλαδή, ο ελληνικός λαός. Ο προϋπολογισμός μόνον των έργων που χρηματοδοτούνται από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), και δευτερευόντως από τον τακτικό Προϋπολογισμό, προβλέπεται να ξεπεράσει τα 10 δισ. ευρώ (3,4 τρισ. δραχμές). Αν σε αυτά συνυπολογίσουμε και τον προϋπολογισμό δαπανών του «Αθήνα 2004», τότε το συνολικό κόστος των έργων ενδέχεται να ξεπεράσει το ιλιγγιώδες ποσό των 4 τρισ. δραχμών. Τόσο θα μας στοιχίσει η Ολυμπιάδα των πολυεθνικών, αν και η κυβέρνηση, για ευνόητους λόγους, αρνείται να παραδεχτεί. Απεναντίας, κάνει συστηματικές προσπάθειες να συσκοτίσει την πραγματικότητα, με την απόκρυψη δαπανών, όπως προκύπτει και από τη δημοσιοποίηση του Προσχεδίου του Κρατικού Προϋπολογισμού του 2004.

Το τελικό ποσό των 4 τρισ. δραχμών προκύπτει απλά, αν λάβουμε υπόψη τα ακόλουθα τρία στοιχεία:

α) οι δαπάνες των έργων που χρηματοδοτούνται από το ΠΔΕ στις αρχές Σεπτέμβρη του 2003 έφτασαν αισίως τα 1.875 δισ. δραχμές, με προοπτική στο τέλος του 2003 να ξεπεράσουν τα 2.000 δισ. δραχμές. Τα στοιχεία αυτά είναι ανεπίσημα και προέρχονται από αρμόδιους παράγοντες του υπουργείου Οικονομίας, ενώ το τελευταίο συνεχίζει να παραθέτει υποεκτιμημένα στοιχεία.

β) Για το 2004 και ειδικά για το α΄ εξάμηνο του 2004 οι νέες δαπάνες, που χρηματοδοτούνται από το ΠΔΕ, προβλέπεται να ανέλθουν στα 1.400 δισ. δραχμές.

γ) Οι δαπάνες του «Αθήνα 2004», σύμφωνα με στοιχεία του προϋπολογισμού που έχει δώσει το ίδιο στη δημοσιότητα, προβλέπεται να ανέλθουν στα 600 δισ. δραχμές, αν και συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι ο τελικός προϋπολογισμός θα είναι ισοσκελισμένος...

Το συνολικό δηλαδή κόστος, προς δόξαν των εργολάβων και των άλλων παρατρεχάμενων που έχουν αναλάβει Ολυμπιακές δουλιές, φτάνει αισίως τα 4 τρισ. δραχμές, με την προϋπόθεση πάντα ότι οι δαπάνες του επόμενου χρόνου θα συγκρατηθούν στα επίπεδα που έχουν προϋπολογίσει.

Αντίθετα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που έχει δώσει στη δημοσιότητα η κυβέρνηση, το συνολικό κόστος των έργων προβλέπεται να ανέλθει στα 3.241 δισ. δραχμές (ή 2.641 δισ. δραχμές αν αφαιρέσουμε 600 δισ. δραχμές που αποτελούν τις δαπάνες του «Αθήνα 2004»), ποσό και πάλι σημαντικά αυξημένο, σε σχέση με τις κυβερνητικές δεσμεύσεις για όριο πληρωμών τα 1.500 δισ. δραχμές... Σύμφωνα με τα επίσημα κυβερνητικά στοιχεία, οι μέχρι σήμερα δαπάνες του ΠΔΕ για Ολυμπιακά έργα είναι οι ακόλουθες: Για το 2001 68,5 δισ. δραχμές, για το 2002 426 δισ. δραχμές και για το 2003 647,5 δισ. δραχμές. Για το 2003 η αρχική πρόβλεψη ήταν οι δαπάνες να ανέλθουν στα 443 δισ. δραχμές, για να αναπροσαρμοστούν στη συνέχεια στα 647,5 δισ. δραχμές. Στα ποσά αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε και άλλα 99 δισ. δραχμές που αφορούν σε χρηματοδοτήσεις Ολυμπιακών έργων από τον τακτικό προϋπολογισμό του 2002 και 2003, με αποτέλεσμα το συνολικό κόστος για τα χρόνια αυτά να ανέλθει στα 1.241 δισ. δραχμές. Το ποσό αυτό αυξάνεται με άλλο 1,4 δισ. δραχμές που αφορούν σε προβλέψεις δαπανών για το 2004. Συνολικό κόστος, σύμφωνα με την κυβερνητική εκδοχή, 2.641 δισ. δραχμές και μαζί με τα 600 δισ. δραχμές του «Αθήνα 2004» φτάνουμε τα 3.241 δισ. δραχμές.

Το πιο ανησυχητικό με το νέο προϋπολογισμό δεν είναι τόσο ότι τα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού προβλέπεται να αυξηθούν κατά 2.420 εκατ. ευρώ, από 39.000 εκατ. ευρώ το 2003 σε 41.420 εκατ. ευρώ το 2004, ή κατά 6,2%. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι το φορολογικό σύστημα γίνεται όλο και πιο αντιδραστικό, όλο και περισσότερα βάρη μεταφέρονται στα λαϊκά στρώματα. Η ίδια η κυβέρνηση, άλλωστε, έχει κάνει γνωστές τις προθέσεις της.

Οπως προκύπτει και από τη «Χάρτα Σύγκλισης», η κυβέρνηση προτίθεται να συνεχίσει την πολιτική μείωσης της φορολογικής επιβάρυνσης των επιχειρήσεων και των υψηλών εισοδημάτων. Στα πλαίσια αυτά προωθούν τη μείωση του φορολογικού συντελεστή για τα επιχειρηματικά κέρδη στο 30% (από 35% σήμερα) και για τα μεγάλα εισοδήματα στο 35% (από 40% σήμερα). Η ίδια η φορολογική κλίμακα φυσικών προσώπων, με τον περιορισμό της σε τέσσερα κλιμάκια φόρου, έχει χάσει τον όποιο προοδευτικό της χαρακτήρα και έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά έμμεσης φορολογίας.

Στο σκέλος της έμμεσης φορολογίας και μετά από πιέσεις του κεφαλαίου, μια σειρά φόρων είτε έχουν καταργηθεί (φόρος τραπεζικών εργασιών) είτε έχουν περιοριστεί σημαντικά (φορολογία αυτοκινήτων). Αντίθετα, ενισχύεται συνεχώς ο ΦΠΑ, ο οποίος είναι ο κατ' εξοχήν αντιλαϊκός φόρος δεδομένου ότι άνισα εισοδήματα φορολογούνται με τον ίδιο φορολογικό συντελεστή. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι ο φόρος μεταβίβασης ακινήτων σύντομα θα αντικατασταθεί με το ΦΠΑ στις νέες οικοδομές, τότε στην έμμεση φορολογία θα δεσπόζουν ουσιαστικά δύο φόροι: Ο ΦΠΑ και οι ειδικοί φόροι σε καύσιμα, ποτά και τσιγάρα.

Από τη μια πλευρά η άμεση φορολογία έχει χάσει τα ουσιαστικά της χαρακτηριστικά (την προοδευτική αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης ανάλογα με το ύψος του εισοδήματος) και επί της ουσίας λειτουργεί ως έμμεσος φόρος. Από την άλλη πλευρά η έμμεση φορολογία τείνει να περιοριστεί σε δύο κατ' εξοχήν αντιλαϊκούς φόρους. Πρόκειται για παρεμβάσεις οι οποίες μειώνουν τη φορολογική επιβάρυνση του κεφαλαίου, την οποία μεταφέρουν στα λαϊκά στρώματα.

Αλλά επειδή το σύγχρονο καπιταλιστικό κράτος για να επιτελέσει τις λειτουργίες - και η βασική του λειτουργία είναι η στήριξη της αναπαραγωγής του κοινωνικού κεφαλαίου - έχει συνεχώς ανάγκη από έσοδα, όταν αυτά δεν επαρκούν, τότε επιστρατεύεται η φορολογική τρομοκρατία και το οπλισμένο χέρι του ΣΔΟΕ. Τέτοιες εικόνες αίσχους ζήσαμε αρκετές τα τελευταία χρόνια, με συνεργεία εφοριακών να εισβάλλουν στους τρομοκρατημένους ΕΒΕ και να τους κόβουν «κοστούμι» ανάλογα με τις ανάγκες κάλυψης του προϋπολογισμού... Συν τα φακελάκια της διαφθοράς. Οι φορολογικοί έλεγχοι, οι οποίοι έχουν χαρακτηριστικά μαφιόζικης προστασίας, έχουν καταστεί ένας σημαντικός μηχανισμός επιβολής φόρων, κυρίως στα μικρομεσαία στρώματα.