Πέρα από αυτά τα ολίγα που λέει το ΕΚ, στη χώρα μας, στο πλαίσιο της ΕΕ και με βάση τη στρατηγική την οποία οι κυρίαρχες δυνάμεις συναποφάσισαν στη διαβόητη Σύνοδο της Λισαβόνας, η κυβέρνηση (μέσα από το περίφημο «Εθνικό Σχέδιο Δράσης» για την απασχόληση) προωθεί τη λογική της αύξησης του αριθμού αυτών που «προσφέρονται για εργασία», ανεξάρτητα από το αν υπάρχουν θέσεις εργασίας, με προσδιορισμένους από τα πριν τους όρους ένταξης στην αγορά. Στην πράξη, προωθεί το μοντέλο της μερικής απασχόλησης, των ελαστικών μορφών εργασίας. Στόχος η σταδιακή αντικατάσταση της μόνιμης σταθερής εργασίας με σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο με τη μερική και όταν υπάρχει δουλιά από τους εργοδότες. Στην κατεύθυνση αυτή, πάρθηκαν και παίρνονται συγκεκριμένα μέτρα.

Π.χ., με το Ν. 2874/2000 προβλέφτηκε αύξηση κατά 7,5% των αποδοχών, όταν η μερική απασχόληση είναι κάτω των τεσσάρων ωρών ημερησίως, καθώς επίσης και η καταβολή επιδόματος 30.000 δρχ. μηνιαίως σε μακροχρόνια άνεργους που προσλαμβάνονται σε θέση μερικής απασχόλησης για όσο διάστημα διαρκεί η σχέση εργασίας, με ανώτατο όριο τους 12 μήνες. Με νόμο που ψηφίστηκε πρόσφατα, η μερική απασχόληση επεκτάθηκε και στο Δημόσιο.

Εξάλλου, με τα λεγόμενα ενεργητικά μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας - που, ουσιαστικά, οδηγούν σε ενίσχυση των εργοδοτών - προωθούνται επιδοτήσεις προς αυτούς για τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Επιπλέον, τα δύο τελευταία χρόνια θεσπίστηκαν και φοροαπαλλαγές προς τους βιομηχάνους για την ίδια αιτία. Ακόμα, με το Ν. 2874/2000, προβλέφτηκε η μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 18%, όταν οι αποδοχές των εργαζομένων δεν ξεπερνούν τις 200.000 δρχ. Το πιο πάνω μέτρο έχει διάρκεια από 1-4-2001 μέχρι 31-12-2003. Ομως, οριζόταν ότι με Υπουργική Απόφαση μπορούσε η ισχύς του να παραταθεί, να αυξηθεί το ποσοστό απαλλαγής των εργοδοτών, καθώς και το πλαφόν των 200.000 δρχ. των αποδοχών για την εφαρμογή του μέτρου.

Επίσης, η κυβερνητική πολιτική στοχεύει στην ευέλικτη και γρήγορη μετακίνηση των εργαζομένων, τόσο γεωγραφικά, όσο και από επάγγελμα σε επάγγελμα. Γι' αυτό έχουμε, μέσω του ΟΑΕΔ, την εφαρμογή προγραμμάτων αρχικής, συνεχιζόμενης και διά βίου κατάρτισης.

Επιπρόσθετα, με στόχο τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, έχουμε την περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, που πέρασε μέσα από το Ν. 2874/2000. Με αυτόν είχαμε και νέα χτυπήματα στο 8ωρο και 5ήμερο, καθώς επανακαθορίστηκε η διευθέτηση - στο πλαίσιο της άσκησης του λεγόμενου διευθυντικού δικαιώματος των εργοδοτών - του χρόνου εργασίας. Εξασφαλίστηκαν έτσι για τους καπιταλιστές 138 ώρες απλήρωτης εργασίας το χρόνο. Αυξήθηκε δε το όριο των ομαδικών απολύσεων.

Ακόμα, νομιμοποιήθηκε η δράση των ιδιωτικών -δουλεμπορικών γραφείων ευρέσεως εργασίας και ρυθμίστηκε το καθεστώς υπενοικίασης των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα (Ν. 2874/2000 και 2956/2001). Αντίστοιχη ρύθμιση πέρασε και στο νόμο που πρόσφατα ψηφίστηκε στη Βουλή, για την εφαρμογή της μερικής απασχόλησης και στο Δημόσιο.

Σημαντικό μέρος της πιο πάνω κυβερνητικής πολιτικής ανέλαβε να διεκπεραιώσει ο «αναδιοργανωμένος» και τριχοτομημένος σε τρεις ανώνυμες εταιρίες, ΟΑΕΔ, με αντικείμενα αντίστοιχα, την παροχή υπηρεσιών σε ανέργους και επιχειρήσεις, την παροχή επαγγελματικής κατάρτισης και τη μελέτη της αγοράς εργασίας (Ν. 2956/2001).

Τέλος, ετοιμάζεται η απασχόληση ανέργων, που θα παίρνουν αντί για μισθό το επίδομα ανεργίας, ενώ ο εργοδότης θα πληρώνει μόνο το ένσημο. Ετσι, με τα χρήματα της εργατικής τάξης, θα πληρώνεται ο άνεργος που θα εργάζεται. Τζάμπα δουλιά για την εργοδοσία. Και αν ο άνεργος αρνηθεί, χάνει το επίδομα ανεργίας.

Σε ό,τι, δε, αφορά συνολικά στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, η δημοκρατία στους χώρους δουλιάς είναι ανύπαρκτη, όποιος διεκδικεί απολύεται, οι απεργίες δικάζονται ως παράνομες και καταχρηστικές από τα δικαστήρια, ενώ πρόσφατα είχαμε και καταδίκες συνδικαλιστών, γιατί έκαναν κατάληψη ή γιατί περιφρουρούσαν τις κινητοποιήσεις.